Langs de velden
In het Duits wordt een supporter die zijn club overal volgt aangeduid met een fraai woord. Zo iemand heet een “Schlachtenbummler”. Het woord schijnt oorspronkelijk lieden te hebben aangeduid die tijdens een veldslag even gezellig kwamen kijken. Picknickmandje mee. U begrijpt dat dit edel vertier verdwenen is toen het wapentuig iets begon voor te stellen en “collateral damage” nadrukkelijk tot de mogelijkheden ging behoren.
U begrijpt dat dit edel vertier verdwenen is toen het wapentuig iets begon voor te stellen en “collateral damage” nadrukkelijk tot de mogelijkheden ging behoren. Toen ik in de laatste KNSB-ronde twee uur na begin van de wedstrijd van Promotie tegen de Uiltjes binnenkwam voelde ik me in ieder geval precies zoals het woord klinkt. Geen picknickmand, wel sigaren. Eigenlijk was er geen reden tot intense vrolijkheid, want slechts aan één bord zag ik grote kansen voor mijn kluppie. Maar dat is nu ook weer geen reden om de armen theatraal ten hemel te spreiden. Immers, jarenlange ervaring heeft me geleerd dat bij schaakwedstrijden op dit niveau het spreekwoord “het eerste gewin is kattengespin” realistischer is dan “de eerste klap is een daalder waard”. Het kijken naar wat er op de borden gebeurt is dan ook opwindend, soms zelfs ronduit slecht voor de rikketik.
