Tata in de media (3): Carlsen is een normale kerel

Magnus Carlsen lijkt het toernooi te gaan winnen en dat was natuurlijk door velen van tevoren voorspeld. In Trouw ruimde de redactie op 17 januari een kwart pagina in voor een portret van de Noor, geschreven door redacteur Rob Velthuis, die het schaken al jarenlang goed volgt. Hij had Carlsen niet gesproken, maar bleek wel over een uitgebreid knipselarchief te beschikken.

Het verbreken van het Elo-record van Kasparov leidde veelal tot het commentaar dat er nou eenmaal sprake was van ratinginflatie. Carlsen zelf zei daarover echter: “Op mijn 22e is het misschien wat vroeg om op gelijke voet te worden gezet met spelers die lange carrières achter zich hebben.” Laat hij eerst maar eens wereldkampioen worden, vindt ook Velthuis, die uitlegt waarom Carlsen dat nog niet is. (Omdat hij kritiek had op hoe de FIDE de cyclus organiseerde.) Inmiddels heeft hij zich wel aangemeld voor het komende kandidatentoernooi in maart.

Het verbreken van het Elo-record was wel een doel, zei Carlsen tegen de New York Times. Maar: “Afgezien van dat record denk ik niet veel aan doelen. Mijn motivatie is me blijven verbeteren en plezier hebben in het spel.”

Tegen Der Spiegel: “Discipline heb ik niet. Ik ben chaotisch en soms gewoon lui. Mijn trainer wist dat. Hij liet mij alleen oefenen als ik er zin in had. Als ik me goed voel, train ik veel. Voel ik me slecht, dan krijg ik geen pion verzet. Werken met vaste schema’s vind ik gruwelijk. Gestructureerd moeten leren zou me gek maken.”

Carlsen hoopt niet dat hij superslim of hoogbegaafd is. Hij noemt John Nunn als iemand die te slim was om wereldkampioen te worden: “Zijn enorme bevattingsvermogen en zijn honger naar meer kennis hebben hem van het schaken doen afdwalen. Ik ben een volstrekt normale kerel.”

Nou ja, normaal? Op zijn vijfde kende hij alle landen van de wereld met hoofdstad en inwonertal uit zijn hoofd. ‘Vermogen om in korte tijd veel informatie op te slaan’, noemt Carlsen dat zelf. Handig.

Donald Duck en Tupperware

Twee dagen later legde Roel Wiche in het Noord-Hollands Dagblad de accenten wat anders: “Amper dertien jaar was Magnus Carlsen toen hij de grote Kasparov trotseerde, en de manier waarop hij zich had voorbereid was bijzonder: met het bladeren door de Donald Duck. Die zit tegenwoordig niet meer in de koffers van het Noorse genie. De Magnus Carlsen van 2013 herinnert in niets meer aan het kleine jochie dat tijdens lange partijen een Tupperware-bakje studentenhaver van zijn vader kreeg om leeg te knabbelen. Hij verdient tegenwoordig ruim een miljoen euro per jaar, is het gezicht van het trendy jeansmerk G-Star en is al te gast geweest in vele befaamde tv-shows.”

Tijdens zijn redelijk snelle remise tegen Anand was Carlsen ziek. Dat was Anand niet opgevallen. “Ziek? Nee, dat wist ik niet. Hij dronk wel opvallend veel thee, dat doet hij anders nooit. Eigenlijk had dat mij wel aan het denken moeten zetten.” Even later voegde Anand daaraan toe: “Maar als je ziek bent, kun je best schaken. Zeker een speler als Magnus. Je neemt je medicijnen en dan gaat het wel weer.”

Poorten en panna’s

In dezelfde krant deed Hein ten Berge op 17 januari verslag van de voetbalwedstrijd op de eerste rustdag. Enige voorwaarde voor de wedstrijd was dat de goede voetballers Magnus Carlsen en Loek van Wely niet in hetzelfde team zaten.

“Carlsen strooit met passjes die over het algemeen niet worden begrepen door zijn Israëlische en Italiaanse ploeggenoten. De Noor houdt niet van verliezen. Wanneer hij een grote kans mist, knalt hij de bal uit frustratie weg. ‘Zonde Magnus’, plaagt Van Wely. Als Hjorvar Steinn Gretarsson alleen op het doel dreigt af te gaan, grijpt Carlsen in met een stevige sliding. De IJslander gaat languit. ‘Oh, arme Magnus’, klinkt het niet veel later. Van Wely heeft Carlsen zojuist gepoort. Maar deze keer neemt de Noor sportief revanche. Nu krijgt Van Wely een panna om zijn oren. ‘Jammer Loekie’, grijnst hij.”

Carlsen is goed in alle sporten, zegt Van Wely na afloop tegen de verslaggever. Zelf heeft hij gevoetbald in het zevende team van Willem II.