Limburg onder indruk van Giri
Voerendaal was in 2008 de eerste Limburgse club in de geschiedenis die tot de hoogste klasse van de KNSB-competitie doordrong. Vorig jaar werd de club zelfs landskampioen. Afgelopen weekend volgde een nieuw hoogtepunt: Anish Giri op bezoek! Ik heb het al vaak geschreven: voor publiciteit moeten we het vooral hebben van de regionale dagbladen.
Die hebben trouwens ongeveer net zo’n hoge oplage als de landelijke dagbladen, dus ontevreden hoeven we niet te zijn. Dagblad De Limburger en het Limburgs Dagblad (wanneer gaan die eens fuseren?) stuurden verslaggever Ivar Hoekstra naar het dorpje Klimmen, waar Voerendaal zijn thuiswedstrijden speelt. Al op zaterdag stond er een klein berichtje op de website (“Een schaakwonder in Klimmen”), maandag volgde een groot artikel (“Een wonderkind doet Klimmen aan”) met kleurenfoto in de krant. Onder dit artikel staan ze afgedrukt. De foto’s plakken we altijd af, omdat we geen budget hebben om de fotograaf zijn overigens welverdiende honorarium te betalen, maar in de links zijn de foto’s te zien.
Giri en Messi
De verslaggever vond het bezoek van Giri aan Klimmen te vergelijken met een bezoek van Lionel Messi aan voetbalclub RKVV Voerendaal. Maar hij noemt heldenverering een relatief begrip in een sport waar aan de bar meer appelsap dan bier wordt besteld. Die laatste constatering verbaasde me, maar de Voerendaalse teamleider Oscar Lemmers verklaarde op Utrechtschaak dat de verslaggever de wedstrijd, die om twaalf uur was begonnen, omstreeks twee uur had verlaten. Aha, dan drinken we inderdaad nog geen bier, kennelijk is dat bij Limburgse sporters anders.
Giri speelde al snel de Bosboom-zet g2-g4, die zwart gewoon mocht pakken. Toeschouwer Jasper Zilverberg: “Bij iedere andere schaker zou ik zeggen: wat een blunder. Maar het is Giri, dus dan weet je dat het ergens ongetwijfeld briljant is.”
Volgens de Bunschotense teamleider Guido de Romph schuilt de kracht van Giri in zijn vermogen om in een uitzichtloze situatie alsnog een gaatje te zien. “En daar wurmt die zich dan op onnavolgbare wijze doorheen.” Een schakende Houdini dus, schrijft de verslaggever, zich waarschijnlijk niet bewust van wat wij onder Houdini verstaan. Hij tekent op dat Giri in een hoody loopt, dat is een trui met capuchon, in zijn geval in lelijke kleuren, maar wel met de sponsornaam erop. Niet de sponsor van En Passant, maar zijn persoonlijke sponsor ‘kunsthandel Simonis & Buunk’.
De Romph vertelt nog dat hij Giri gestrikt heeft door hem gewoon te bellen. En Giri is de enige speler die zich vlak voor de wedstrijd nog mag afmelden als hij een lucratief toernooi kan spelen. Nou… persoonlijk denk ik dat Smeets en L’Ami ook niet op hun kop krijgen als ze opeens een lucratief aanbod van Topalov krijgen.
Korte pauzes
De verslaggever wilde Giri graag spreken in “de korte pauzes tijdens de partij”. Met verbazing constateerde hij dat dat niet mocht, terwijl dat bij de andere spelers geen probleem was. De Romph: “Nee, wij mogen hem niets vragen als de partijen nog gaande zijn. Daarna dan? Misschien.”
Schaken blijkt een wondere wereld voor sportverslaggever Hoekstra, maar we mogen blij zijn dat zijn redactie hem naar deze wedstrijd heeft gestuurd. Het is een leuk verhaal en dat schakers volgens hem geen bier drinken, ach, dat is voor ons imago niet al te schadelijk.
