Trainer Pascal Losekoot wil zelf sterker worden

Hoeveel mensen zijn er in Nederland die voor hun hele inkomen van schaken afhankelijk zijn? Misschien tien à vijftien spelers, een handvol journalisten, wat mensen bij New in Chess en boekverkopers en een groeiend aantal trainers. Hoe veel dat er zijn, daar heb ik geen zicht op. Pascal Losekoot hoort daar sinds vier jaar bij. Vorige week werd hij uitgebreid geïnterviewd door Bert-Jan van Oel voor de Gooi- en Eemlander.

(Pascal Losekoot op de foto rechts)

In Dieren bij het Open Kampioenschap van Nederland begon Losekoot goed, dus het was een gouden greep van Van Oel hem van tevoren te interviewen. De 35-jarige Pascal Losekoot was zelf geen groot jeugdtalent, toen hij begon bij de Baarnse Schaakvereniging. Plezier had hij er wel in en dat had hij ook in het geven van les aan kinderen. Eerst op zijn voormalige basisschool, later op de schaakclub. Later volgden privétrainingen en trainingen namens de SGS. Vier jaar geleden zegde hij zijn baan op en werd hij zzp’er. Losekoot: “Het is afwisselend werk, zo geef ik schoolschaakles, verzorg ik lezingen, clubtraining en privéschaakles. Ik heb ook een jeugdrubriek in het bondsblad, geef namens de bond training aan de jeugd en verzorg cursussen voor mensen die schaaklessen aan kinderen willen gaan geven. Ook organiseer ik internettoernooien en geef ik workshops op het gebied van ledenwerving. In september ga ik namens de bond als coach mee naar het EK jeugdschaak in Montenegro. Voor mij is dat wel de bevestiging dat ik op de juiste weg ben.”

Aan spelen kwam hij een tijdje niet meer veel toe. Het toernooi in Dieren speelt hij omdat hij zelf sterker wil worden, zodat hij de echte talenten beter kan begeleiden. Zijn sterkste leerling, Robin van Kampen, moest hij na vier jaar doorsturen naar een sterkere trainer.

Losekoot weet wat het vraagt om echt een goede schaker te worden. “Inzicht in het spel, wat je talent zou kunnen noemen, is noodzakelijk, maar een forse portie werklust is doorslaggevend. Als een leerling intrinsiek gemotiveerd is voor het schaakspel, gaan de stappen ineens heel snel. Een jeugdspeler die zelden een schaakbord pakt, of die zijn oefeningen niet maakt, zal hoeveel talent hij of zij ook heeft na verloop van tijd worden ingehaald door de harde werkers.”