WK Jeugd Visueel gehandicapten (slot)
Dag 11: laatste ronde en sluitingsceremonie
Helaas begon de dag niet al te best voor mij. Om 02:20 uur ging namelijk in het hotel het brandalarm af. Het bleek loos alarm, maar Guus en ik hadden daardoor wel een gebroken nacht. Omdat gisteravond het douchewater niet warm wilde worden, had ik het douchen verplaatst naar vanochtend en dat deed me wel goed. Zo kon ik toch nog enigszins fris om 09:00 uur aan de partij beginnen.
Ik speelde tegen de Serviër Luka Bulatovic (1703). In het Schots koos hij voor het als minder bekend staande 4…Pxd4. Ik kreeg een mooie stelling, hoewel ook Zwart een aanval op touw zette. Nadat ik ergens had gemist dat ik gewoon een pion kon slaan, wist mijn tegenstander dames te ruilen en kwamen we in een eindspel. Dat leek gelijk te staan, maar Zwart bleek toch wat druk te kunnen uitoefenen. Of het ergens verloren voor me is geweest, weet ik niet, maar uiteindelijk wist ik een soort vesting te bouwen waar hij niet meer doorheen kwam: remise in een interessante partij, met 61 zetten verreweg mijn langste van het toernooi.
’s Middags was de sluitingsceremonie. Er waren weer enkele speeches (gelukkig minder dan bij de opening) en ook dit keer trad er iemand op, nu een gitarist. Guus en ik verwachtten dat het in ieder geval beter zou zijn dan het koor bij de opening, maar dat bleek tegen te vallen. De prijzen werden uitgereikt: bij de jeugd won Stanislav Babarykin (Rusland, 2299, 8,5 uit 9), voor Pavle Dimic (Servië, 2257, 6,5) en Inani Darpen (India, 2024, 6) en bij de dames won Lubov Zsiltzova-Lisenko (Oekraïne, 2245, 8,5) voor Daria Pustovoitova (Rusland, 2284, 8) en Anna Stolarczyk (Polen, 2002, 6).
Na de prijsuitreiking hebben we nog een chocoladetaart gehaald bij de coffeeshop en hebben we voor het laatst in het hotel gegeten. De frietjes met sla, komkommer en stukken vlees komen me zo langzamerhand de neus uit. Vanavond hebben we met een groep deelnemers bij een café gezeten en hebben we nog mogen genieten van een gitarist die wel goed was: de Griekse deelnemer Argirios zong enkele liedjes en dat klonk erg mooi.
Het is een cliché, maar o zo waar: wat is de tijd snel gegaan. Morgen volgt mijn laatste verslag. Tot dan!
