Anish over de European Club Cup 2013 met zijn partijanalyses.

‘’De favorietenrol drukte zwaar op ons…’’

Moeiteloze start

Jullie weten misschien dat ik een aantal maanden achtereen betrokken ben bij een lange reeks team-ontmoetingen. De eerste daarvan was de strijd om de Europese Club Beker.

In tegenstelling tot de aanstaande Europese en Wereld Team Kampioenschappen was mijn team ditmaal huizenhoog favoriet.

Ik maakte deel uit van SOCAR, een belachelijk sterk team uit Azerbeidjan waarvan de ene speler nog sterker is dan de andere. Met Caruana, Radjabov, Topalov, Kamsky, Mamedyarov, Wang Hao en Safarli geleid door de ervaren trainer Vladimir Tukmakov, waren wij zonder twijfel het team met de hoogste rating en gedoodverfd favoriet om de titel te prolongeren.

Onze belangrijkste tegenstanders waren drie Russische teams, waarvan het sterkste team, uitkomend onder de naam Malachite, ook een sterrenteam genoemd mocht worden met bijna alle sterkste Russen in de opstelling. Het enige team dat de hegemonie van het oosten zou kunnen doorbreken was het Tsjechische team Novy Bor. Ware het niet dat dit G-team uiteindelijk met de zege aan de haal ging, dan zou ik ze waarschijnlijk niet eens genoemd hebben in deze inleiding, zozeer werden zij overschaduwd door de reputatie van de topspelers. Maar wellicht is dat nu precies de verklaring voor hun uiteindelijke victorie?Maar laten we niet op de zaken vooruitlopen. Onze start verliep gladjes, evenals die van onze rivalen, door de eerste paar ronden moeiteloos te winnen.

Zelf speelde ik enkele bijna-correcte brute aanvalspartijen op een van de lagere borden. Doordat mijn rating niet al te veel gezakt is, boezemde die mijn tegenstanders nog altijd ontzag in.

Partij uit de 2e ronde, Lindgren-Giri, via de viewer:

Partij uit de 4e ronde, Giri-Mullon, via de viewer:

Lastige ontmoetingen

Onze eerste serieuze tegenstander was Ugra. Ik zette druk met zwart tegen mijn taaie tegenstander, de Russische GM Khismatullin, maar het toreneindspel met een pion meer was nimmer in winst om te zetten, alhoewel ik tegen het eind van de partij de druk nog even had kunnen opvoeren, toen er nog wat praktische kansen opdoemden. Hoewel we aan alle borden licht voordeel hadden, was de uitkomst van de match niet te voorspellen. Op het eind echter won Topalov tegen Korobov een remiseachtige stelling en Kamsky slaagde erin een remise uit het vuur te slepen in een bijna verloren stelling. De 4-2 overwinning leek daardoor overtuigend genoeg.

De voorlaatste ronde had ons in een zetel kunnen brengen, want we hadden inmiddels de leiding in het toernooi genomen. We werden nog belaagd door het G-team met spelers die een wat lagere rating hadden, maar die desondanks tot de beste schakers ter wereld gerekend mogen worden: Navara, Wojtashek, Laznicka, Sasikiran, Hracek en Bartel. Het moge duidelijk zijn dat we hen niet zomaar zouden verslaan.

Toch begon de match zeer voorspoedig. Terwijl de overige partijen nog goed op gang moesten komen, was mijn stelling al overweldigend. Opnieuw waagde ik een brute aanval, ditmaal wat meer verantwoord dan in mijn eerdere partijen. Het werd echter geprovoceerd door het riskante en ambitieuze spel van mijn tegenstander

Partij uit de 6e ronde, Giri-Bartel, via de viewer:

Dramatisch en pijnlijk…

Welbeschouwd waren we nog altijd de favoriet. De match verliep gunstig en al waren de overige stellingen niet zo duidelijk, we hadden al één winstpartij binnen. Maar het schaken volgt niet altijd deze simpele logica. Hoe het kwam, kwam het: onze eerste drie borden gingen helaas verloren. De eindstand 2,5-3,5 was tragisch en pijnlijk, vooral doordat we nu beseften dat we de toernooiwinst wel konden vergeten, omdat de nieuwe koploper Novy Bor in de volgende ontmoeting overduidelijk favoriet was.

Onze laatste match was tegen Sint Petersburg, een van de sterkste en gevaarlijkste teams in het toernooi. Ten slotte kwamen we met zes remises nog goed weg. Dat geldt zeker voor mijzelf, maar de meeste spelers van mijn team werden ernstig getest. In de match van de leiders gebeurde niets verrassends. Ofschoon hun overwinning aanvankelijk nog niet zo heel vast stond, deed het verschil in kracht zich voelen en het G-team pakte de overwinning met een imponerende score.

Volg onze verrichtingen, moedig ons aan, duim voor ons!

Na onze laatste match was het bereiken van de derde plaats een pleister op de wonde, maar je begrijpt dat we op meer gehoopt hadden en dat het resultaat een bittere teleurstelling was. De favorietenrol had te zwaar op ons gedrukt, maar we hebben ons lesje geleerd. Volgend jaar hopen wij het beter te doen.

Nu gaat Nederland zijn krachten meten in het Europese Teamkampioenschap, onmiddellijk gevolgd door het Wereldkampioenschap voor landenteams. Volg onze verrichtingen, moedig ons aan en duim voor ons!

De drie geanalyseerde partijen van Giri via de viewer: