Vijf ringen
Op 12 juni jongstleden las ik op de BBC website dat 26 sportbonden hebben geopteerd voor deelname aan de Olympische spelen van 2020 in Tokyo. Gastlanden kunnen sporten nomineren voor (eenmalige) deelname. Op 22 juni werd bekend dat de lijst is terug gebracht naar acht sporten:
honkbal/softbal, bowling, rolschaatsen/rolhockey, squash, surfen, klimmen, karate en wushu (kung-fu). In augustus 2016 zal beslist worden welke sporten worden toegelaten. Bij het samenstellen van de lijst speelt zonder meer de populariteit in het gastland een grote rol, vandaar dat karate en Wushu er op staan. Dat alles moet dan binnen twee kaders een plaats krijgen. Het totaal aantal deelnemers mag de 10.500 niet overschrijden en het aantal klassementen is maximaal 310. Meer nieuwe sporten kan dus inhouden dat andere sporten een beetje moeten inschikken.
Op de eerste lijst stonden naast een aantal mij totaal onbekende sporten, twee zeer opvallende aanvragers: bridge en schaken. Voordat een sportbond zich kan aanmelden, moet hij zich eerst afvragen of aan de criteria wordt voldaan. Populariteit, mondiaal beoefend, transparant en eerlijk en een goed geleide bond, dat zijn ze. Het zal niet verbazen dat de FIDE meende ook de hordes drie en vier glansrijk te kunnen nemen, al zal menigeen daar wat genuanceerder over denken. Maar ach, de FIFA, levert ook de voetbalsport aan en vergeleken met de voetbal-officials steken de schaak-bazen op de corruptie-ladder toch wel wat bleekjes af. En hoe schoon zijn de handen in een Olympisch comité, in een wereld waar nog meer geld in omgaat?
Schaken blijft echter steken en haalt de tweede ronde niet. Wat zou er mis kunnen zijn gegaan?
We beginnen met Nakamura, die had gewoon Japanner moeten blijven. Maria Sjarapova woont al vanaf haar achtste in de Verenigde Staten, maar is, heel verstandig, gewoon Russin gebleven. Japan heeft nu geen medaille-kandidaat in de schaaksport in huis, dus waarom zouden ze? Lees verder…
Jaren geleden was schaken volgens mij een keer een demonstratiesport, of iets dergelijks, bij een Olympische Spelen.
Dat was geen succes. Het duurde allemaal te lang dat schaken, en voor de reclame van Coca-Cola, Nike e.d. valt er ook weinig aan te beleven. En, laten we eerlijk zijn: als je zelf niet schaakt, dan is er ook geen bal aan. Bij veel andere sporten geldt dat je, ook als je die zelf niet beoefent, er veel plezier aan kunt beleven door er alleen maar naar te kijken. Bijvoorbeeld het tennis voor dames.
Gelukkig heeft de schaaksport zijn eigen Olympiade, dat is natuurlijk veel beter.