Het grillige eerste team
Het nieuwe schaakseizoen is begonnen. Na de zomerpauze staan de spelers te popelen om de houtjes te mogen verschuiven. Een aantal spelers probeert in de zomer hun vorm op peil te houden terwijl anderen vooral de stukken links laten liggen om de honger naar het bord te vergroten. Het eerste team van ASV speelt in de zeer sterke klasse 1A. Het hoofddoel van dit jaar is net zoals in de voorgaande jaren “niet degraderen.” Met enig kunst en vliegwerk is dat vorig jaar gelukt.
Vermoedelijk zal ASV-1 dit jaar wederom enkele huzarenstukjes moeten opvoeren om klassenbehoud veilig te stellen. De wijze commissie heeft besloten om het team onveranderd te laten: dezelfde spelers en dan een jaartje ouder. De concurrentie van dit jaar is moordend: Er zijn vele sterke teams die stevig tegen ASV willen uithalen. Alleen met een grote list kan ASV een kans maken op klassenbehoud.
Tijdens de mailing voorafgaand aan de eerste ronde wees Dirk Hoogland nogmaals op deze list: DE GRILLIGHEID. Dit fenomeen, de griezelige gevaarlijke Grilligheid is een middel dat al vaker in de sportwereld (Groesbeek, Groningen) maar ook in de muziek (Anneke Grönloh) met succes is aangewend. Vele onderzoekers zien de Grilligheid als synoniem voor “retirer pour mieux sauter.” of voor het “Zwitsers Gambiet” bij schaaktoernooien. Niets is minder waar. Bij deze omschrijvingen brengt men slechts een klein offer om optimaal te presteren. De ware Grilligheid kenmerkt zich door een opstapeling van grove fouten verdeeld over meerdere momenten. ASV heeft zich deze kwaliteit eigen gemaakt en u was vorig jaar getuige van deze discipline in optima forma.
In seizoen 2016-2017 is ASV langzaam maar zeker begonnen met het eigen maken van deze Grilligheid. In drie ronden liep dat nog erg stroef en werd er met 4,5-5,5 verloren. Pas tegen plaatsgenoot De Toren kreeg de Grilligheid de vorm die we wensten: een 3,5-6,5 nederlaag. ASV wist zich te handhaven en u weet inmiddels hoe het verder met De Toren is vergaan. Afgelopen seizoen merkte je dat de spelers echt plezier in de Grilligheid kregen. Jolijt alom bij de 9-1 nederlaag tegen Charlois en de 9,5-0,5 nederlaag tegen Wageningen! Wageningen raakte zelfs kortstondig besmet door de Grilligheid getuige hun 9-1 nederlaag tegen datzelfde Charlois. De Grilligheid kenmerkt zich doordat een groot aantal spelers tegen zeer sterke teams ver onder hun kunnen spelen en tegen gelijkwaardige of iets sterkere teams op volle kracht spelen. De Grilligheid wordt gestaafd door de Wet van Behoud van Energie en de Wet van Behoud van Ellende.In de eerste ronde speelde ASV tegen het zeer sterke team DSC uit Delft. In dit verslag kunt u er getuige van zijn hoe de Grilligheid vat heeft gekregen op de spelers en hoe de spelers vat hebben gekregen op de Grilligheid.
Op bord 1 speelde Bob Beeke, het toonbeeld van een solide positionele speler tegen Joost van Ruitenburg. Toen Bob’s paarden op e5 en g5 terecht kwamen, wist ik hoe laat het was. Dit wordt een complexe partij waarbij Bob de onaangename keuze heeft uit materiaalwinst met counterkansen voor Van Ruitenburg of de strategische aanpak waarbij de kansen van Bob groter zijn. Bob koos voor de eerste optie en verloor zoals verwacht. Op de borden 2 tot en met 4 speelden de meer ervaren grillige schuivers. Zowel Eelco de Vries, Jaap Vogel als Otto Wilgenhof speelden tegen respectievelijk David van Kerkhof, Joost Michielsen en Chiel van Oosterom alsof ze “iets” hebben bereikt. Wanneer je je meer in de stelling verdiept dan weet je dat hun stelling vroeger of later zal instorten. Vandaag was het vroeger.
Op bord 6 speelde dobbelaar Wouter van Rijn tegen correspondentie- en OTB-speler Gert Legemaat. Na 1.e3 Pc6 2.d4 d5 3.c4 e5! kon Wouter naar hartenlust het enige grillige plan (paard op g5 laten instaan) na het andere (als eerste verliezen) ten uitvoer brengen. Op bord 10 speelde invaller Bent Schleipfenbauer tegen Ricardo Sla. Je zag duidelijk de progressie die Bent heeft geboekt. In eerste instantie liet hij zijn tegenstander naar hartenlust aanvallen. Vlak voor het mat even de handrem aantrekken en afwikkelen naar een gelijkachtig eindspel om tenslotte nog even “iets” over het hoofd zien zodat je tegenstander het volle punt krijgt. Chapeau voor dit staaltje Grilligheid!
Foute keuzes maken hoort erbij, dat kan je De Grilligheid noemen of willekeur of gewoon niet de beste zet vinden op het juiste moment. Als je het echt formeel bekijkt dan is het ratinggetalletje achter een naam wat je op dat moment in tijd waard bent volgens het ratingsysteem. Dat zal je echter nooit precies zijn in de volgende partij. Aan de hand van vele factoren kan je die dag wat beter of slechter spelen dan je rating. Dan lijkt het me dat je een standaard normale verdeling hebt met gunstige en ongunstige uitschieters af en toe. Maar daar weet Tom Bus alles van, want hij is wiskunde leraar. 😉 Verder leuk stuk! Alleen persoonlijk zou ik de schijn vermijden dat De Grilligheid iets van toeval c.q. hoger hand van doen heeft. Liever bij jezelf houden en leren van je fouten.