Donner
Een vriend van mij kwam kortgeleden in gesprek met iemand die nog als programmeur bij IBM met schaakgrootmeester Jan Hein Donner (jawel, de oom van Piet Hein Donner) had samengewerkt. Hij zat aan het bureau tegenover hem. “Geweldige tijd, prachtige verhalen en veel gelachen.” Donner vond het moeilijk op tijd op het werk te komen, zo vertelde de vroegere collega van Donner. Hij was gewend om pas na half twaalf op te staan en bovendien had hij problemen met de prikklok. Men zag aanvankelijk veel door de vingers, zeker als Donner schaakactiviteiten had. De chef van de afdeling, een wat bange formele man wilde Donner hier uiteindelijk toch op aanspreken. “Dat gebeurde in de kamer naast de onze. Dunne wandjes, dus zeker als men wat luider sprak kon je alles volgen. Er was al snel sprake van wederzijdse irritatie. We konden het letterlijk volgen.”
Opeens hoorde hij Donner heel hard en boos zeggen: “Weet je wel wie ik ben? Overal in de wereld waar ik kom kennen ze mij. En wie ben jij? Een saaie kantoorklerk die de hele dag achter zijn bureau zit en er alleen maar in geïnteresseerd is of iemand op tijd komt!” Dat was de laatste werkdag van Donner bij IBM. IBM heeft toen het ontslag van Donner keurig geregeld. Insubordinatie was tenslotte de reden voor het ontslag, maar daarvóór had zich al het één en ander voorgedaan. Toen Donner weer eens niet op zijn werk was verschenen, werd hij opgebeld door een mevrouw van de personeelsafdeling. Op haar vraag waar hij bleef antwoordde Donner: “Maar mevrouw, de zon schijnt.” En toen de dame van de personeelsafdeling tegenwierp dat dat geen goede reden was, sprak Donner de onsterfelijke woorden:Lees verder….
weer-ga-loos! Donner doet me een beetje aan Theo Kars denken, in deze.
Jammer dat Jan Hein Donner niet, net zoals zijn neef Piet Hein Donner, minister is geworden. Dan waren we in het kader van de neo-liberale filosofie van zo min mogelijk staatsbemoeienis voor heel veel nota’s en andere onnodig papierwerk behoed gebleven.
“Jan Hein”, is dat een misplaatste grap?
Altijd mooie verhalen die Donner! Of ie iets had bijgedragen aan het praktische landsbelang waag ik te betwijfelen, op de humor na natuurlijk. Ben benieuwd hoe King Loek zich gaat gedragen binnen de bureaucratie.
van de wikepedia-site.
Donner noemde zich in publicaties J.H. Donner, naar zijn voornamen Johannes Hendrikus. In de volksmond werd hier Jan Hein van gemaakt, dit tot groot ongenoegen van Donner zelf: “Mijn naam is J.H. Donner, voor mijn vrienden ‘Hein’. ‘Jan-Hein’ was een misplaatste grap van kwaadwillende sportjournalisten, maar zo heet ik niet, heb ik nooit geheten en wil ik ook niet heten.”[2]
Donner is nooit erg consequent geweest. Ook niet over het gebruik van “Jan Hein”.
In Chess Notes 8304 zie je een foto waar hij speelt onder “Jan Hein” bij zijn bord en in Chess Notes 8312 citeer ik een stuk van Donner zelf waarin hij zich “Jan Hein” noemt.
www.chesshistory.com/winter/winter110.html#8304._Donner_C.N._8299
www.chesshistory.com/winter/winter110.html#8311._Livshits
Hij heeft ook jarenlang in de colofon van Schaakbulletin gestaan als Jan Hein. Daar had hij toch ook wel eens tegen kunnen protesteren bij Wim Andriessen.
Ja, bij Donner is alles ironie…
In de Donner biografie van Alexander Münninghoff staat op blz. 103 en 104 de IBM tijd van Donner vermeld. Daar staan ook de hilarische anekdotes uit dit artikel in, maar er wordt wel een andere afloop gegeven, die Donner mogelijk zelf verspreid heeft. Alles bij elkaar heeft Donner nog geen half jaar bij IBM gewerkt. Toen had hij er zelf genoeg van en werd het contract met wederzijdse instemming beëindigd.