Imago
Het brein en professor Scherder. Onafscheidelijk zijn ze. Laatst was hij niet te beroerd om de heilzame werking van schaken op de ontwikkeling van het brein onder de aandacht te brengen.
Sterker nog: een schakersleven belooft volgens hem een vijf jaar langer leven zonder enge hersenziektes.
Zie Spelletjes spelen voor je brein.
Ik wil van zijn claims onmiddellijk aannemen dat ze waar zijn. Maar natuurlijk is het wel zo – en Scherder beaamt dat ook – dat andere breinbrekers net zo’n positief effect hebben op het zachte, kneedbare, zich ontwikkelende kinderbrein waar de witte stof in de hersenen zich nog helemaal moet ontplooien. En ongetwijfeld zal de beoefening op latere leeftijd van heel veel andere spelletjes dan schaken de staat van de bovenkamer net zo goed langer op orde houden. Zo bijzonder is schaken dus nu ook weer niet als het erom gaat de hersenen lenig te maken en te houden. Maar schaken heeft wel iets waar andere spelvormen niet aan kunnen tippen.
Een uiterst positief imago!
Daar heb ik mijn hele leven van geprofiteerd. Zodra de ander wist dat ik een zeer behoorlijke schaker was, werden mijn (ambtelijke) meningen en adviezen serieuzer genomen. Zo leek het tenminste. Zeker weten doe je zoiets natuurlijk niet. Maar daar zijn wel aanwijzingen voor. Een voorbeeld.
Toen Rick van der Ploeg aantrad als staatssecretaris voor Cultuur in het kabinet Kok II, ook wel Paars II, maakte hij onmiddellijk duidelijk dat hij grote ambities had. Bij de kennismaking met de OCW ambtenaren zeiden minister Loek Hermans en staatssecretaris Karin Adelmund braaf dat ‘hun rugzakje’ leeg was en dat ze de eerste dagen vooral zouden luisteren naar de ambtenaren. Zo niet Rick van der Ploeg. Hij nam het woord en zei dat zijn rugzak vol ideeën en plannen zat. Dat gaat nog wat worden, zeiden wij cultuurambtenaren toen tegen elkaar.
