Ajuus! 

KNSB-competitie 22 mei 2022 19:39 Richard Vedder 14

Zaterdag stond de vijfde (en laatste) ronde van de KNSB-competitie op het programma. Ingehaald omdat de oorspronkelijke speeldatum in de lockdown viel. Die Coronapauze was voor mij een goed evaluatiemoment. Ik was de competitie begonnen met een paar onvervalste prutpartijen. Dat zat eraan te komen, want tijd investeren in schaakstudie… die tijd is geweest. En met slechts een matig talent is studie wel nodig om enigszins aan te kunnen klampen bij het niveau dat in de Meesterklasse vereist is. Ik weet, de een legt de lat wat hoger dan de ander, maar ik zag al spookbeelden van een seizoen waarin ik 1 uit 9 zou scoren of zoiets. Je gaat je een blok aan het been van een verder loeisterk team voelen. Dus de keuze was: tijd investeren in het spel of een stap terug doen. Ik besloot tot dat laatste en maakte een select clubje clubgenoten deelgenoot van mijn wens volgend jaar in En Passant 2 te gaan spelen. Meesterklassemoe. Ik had nooit gedacht dat ik een avondje Hoogland-uit in de SOS competitie leuker zou gaan vinden dan een wedstrijd in de Meesterklasse, maar toch heb ik zo het afgelopen seizoen ervaren. 

Ik kon niet bevroeden dat die mededeling het begin zou zijn van het einde van En Passant als Meesterklasser. Maar broer Henk bleek ook de nodige gedrevenheid te ontberen en vond het helemaal niet erg om een stapje terug te doen. En Guido dan? Die roept al een paar jaar dat hij eigenlijk liever zelf schaakt op zaterdag dan dat hij teamleidert. Hoewel hij dat teamleiderschap altijd met volle overgave deed. En hij had er lol in, al dat contact met buitenlandse GM’s. Maar wat een werk! Team bijeen scharrelen, opstelling maken, budget beheren, hotels boeken, midden in de nacht appjes verwerken van een grootmeesterlijk warhoofd dat ruzie maakt met een hotelreceptioniste enzovoort. En o ja, ook zoiets, opzoeken of spelers van de tegenstander niet toevallig ergens een toernooi spelen. “Jullie hoeven je niet op Fridman voor te bereiden, want die speelt een toernooi.” Of, zoals in 2016 gebeurde, het bestuur vragen een extra algemene ledenvergadering uit te schrijven om eenmalig, tegen de oorspronkelijke afspraken in, de club mee te laten betalen aan de laatste ronde, want we konden kampioen worden. De afspraak was dat die hele (groot)meesterbetalerij allemaal met sponsorgeld zou gaan en dat het de club geen cent zou kosten. 

En dat leidde tot misschien wel de leukste dag van ons hele meesterklasse-avontuur. Met een hele bus vol En Passanters naar Bloemendaal en ’s avonds groot feest. 

Toen brak echter die draadvolle vijfde februari 2022 aan. Een overkill aan elo achter de borden en toch verliezen van Charlois Europoort. Weg kampioenschap en daags na de wedstrijd liet Guido weten ermee te stoppen na het seizoen. Teamleideren is vooral leuk als je kampioen wordt en deze tegenslag was er eentje teveel.  

Toen En Passant lang geleden na een pittige Algemene Ledenvergadering besloot met betaalde spelers de krochten der KSNB-competitie te ontvluchten en op te stomen naar het landskampioenschap stelden de leden een belangrijke eis: er moest altijd eigen inbreng in dat team zitten. Aanvankelijk Dick de Graaf en ik, later kwam Henk er ook bij en weer later ging Dick liever in het tweede spelen. 

Maar die eigen inbreng is er volgend jaar dus niet meer en er is ook niemand te vinden die het teamleiderschap wil vervullen op de manier zoals Guido dat deed. En dus kwam het plan van vrijwillige degradatie op tafel. Voer voor discussie, in het bestuur werd nog tegengesparteld, maar een alternatief werd niet geboden. En dus is het mooi geweest. Het is de omgekeerde wereld. Meestal eindigt zoiets als sponsoren de stekker eruit trekken, maar dat is geenszins het geval. Er liepen nog diverse sponsorcontracten. Wat gaan we daarmee doen? Een lekker poenig snelschaaktoernooi zoals we dat in het eerste decennium van deze eeuw deden? Dat waren ook geweldig leuke dagen. Zou mooi zijn toch? Anderen denken aan het uitbreiden van de keuken. Ik ben benieuwd hoe we dit luxeprobleem gaan oplossen. 

De wedstrijd tegen Kennemer Combinatie had voor ons geen belang meer, dachten wij, want Apeldoorn zal zich toch zeker niet laten beetnemen door HWP Sas van Gent? En dus vonden we het een mooie gelegenheid om Dick de Graaf nog eens op te trommelen. Die was er aan het begin bij, een mooie afsluiter leek wel gepast. Waar wij van En Passant redelijk relaxt achter het bord zaten, zagen we aan de overkant wel een paar gespannen koppies. Het was de Kennemers niet ontgaan dat het zowat gedegradeerde Groninger Combinatie aan een eindsprint bezig was en aangezien ze er qua bordpunten niet zo best voorstonden waren ze er niet gerust op. 

Het eerste halfje van de dag werd gescoord aan het derde bord. Daarmee kwam een eind aan 30 jaar Hoofd/Meesterklasseschap voor Henk Vedder. Ik heb het niet wetenschappelijk onderzocht, maar ik ben er vrij zeker van dat geen van de andere huidige meesterklassers een langere tijd onafgebroken Meesterklasse heeft gespeeld. In uw gedachten dringt zich mogelijk de naam Nijboer op, maar dan verwijs ik u even naar mijn eerste negen verslagen voor schaaksite. Daar kwam Friso al in voor en toen (seizoen 2011-2012) speelden we nog eerste klasse. Henk maakte in dat jaar de zwanenzang van HSG nog mee en sloot een jaar later bij ons aan toen we al meesterklasser waren. Maar ik laat me graag corrigeren als er iemand een langere staat van dienst heeft hoor! (Update 24 mei: Jeroen Bosch e-mailde mij dat hij al sinds 1988/1989 aan een stuk hoofd- en meesterklassepartijen gespeeld heeft.)

Henk had graag met een lekkere veegpartij afscheid genomen, maar daar gaf Pieter Roggeveen hem de kans niet voor… 

Voor de liefhebber heb ik nog enkele exemplaren van Beat the Masters te koop. In dat boek beschrijf ik onder andere mijn overwinning op Patrick Zelbel in Vlissingen 2014. Maar op de achterkaft van het boek kondig ik al aan dat het niet altijd feest is. Patrick haalde na acht jaar zijn gram… 

Twee verslagen geleden vergeleek ik Friso Nijboer met Ulf Andersson. Vanwege zijn score van een overwinning en de rest allemaal remises. De vorige ronde hoorde ik hem daar niet over, maar het zat hem toch niet lekker, want voorafgaand aan de partij van afgelopen Zaterdag begon hij er toch over. En een getergde Friso is een winnaar. Als u hem in uw team wenst in te lijven moet u snel zijn, want de onderhandelingen met KC lopen al! U krijgt dan een sympathieke teamgenoot, die alles volgt wat er gebeurt en bij het eten na afloop haarfijn kan uitleggen wat er goed of fout ging. Tegenstander Esper van Baar stond op het lijstje met mogelijke titelnormen. Hij moest dan winnen van iemand met minstens 2634 ratingpunten achter zijn naam. Die hadden we niet! 

Zijn er in het oosten van het land nog clubs op zoek naar een getalenteerde jonge Duitser? Denk dan bijvoorbeeld aan Valentin Buckels! Die is lekker op stoom gekomen na een moeizame start en knoopte er even eentje op met 2486 ratingpunkte… 

Deventer was goed vertegenwoordigd in Bunschoten afgelopen Zaterdag. Zo was Caroline van der Plas te gast bij de Bunschoter Boeren- en Beestenboel en kreeg ze een rondleiding van mijn niet-schakende broer Marcel die haar ook nog een Spakenburgs hart overhandigde. 

Uit Deventer kwam ook Bas van Roosmalen om een potje te schaken. Die doet nog minder aan schaken dan ik en dus kwam hij nog slechter uit de opening dan ik. Lennart Dek deed met een stukoffer weer een gooi naar de schoonheidsprijs. Alleen was de afwerking niet vlekkeloos en toen Bas op hangen en wurgen al zijn stukken ontwikkeld kreeg bleek dat wit ineens geen compensatie meer had.  

Daarmee namen wij een 3,5-1,5 voorsprong en sijpelden er tevens geruchten door dat Groningen van Den Bosch aan het winnen was. Het meesterklasseleven van de Kennemer Combinatie hing aan een zijden draadje. Maar ze sloegen terug! Eerst zorgde Tyro Bekedam ervoor dat de grote Kaaieman het seizoen afsloot met een nul. 

Om Manuel maakten we ons een beetje zorgen. Gaat ie deze bron van inkomsten niet heel erg missen? Moeten we iets pensioenachtigs voor hem regelen? Nee hoor, er schijnen al twee clubs interesse te hebben om van zijn diensten gebruik te maken. Tegen Liam Vrolijk speelde hij al vaker. Ik herinner me een knotsgek tijdnoodduel in Haarlem waarin hij een –3 nadeel omboog naar een overwinning. Die wedstrijd wonnen we met 5,5-4,5! Deze keer liet Liam zich de kaas niet van het brood eten… 

Daarmee was de stand weer gelijk en die bleef ook gelijk toen onze Nederlandse jeugdkampioen remise speelde tegen een andere Nederlandse jeugdkampioen, maar dan van wat langer geleden. Ruud werd kampioen in 1996, 1997 en 1998. Als u Ruud binnenhaalt in uw team doet u de verslaggever van dienst een plezier, want hij kan zomaar ongevraagd zijn partij van commentaar voorzien. Daar profiteer ik nu voor de laatste keer van. Het werd een knotsgekke Benoni. Een wonder dat dat remise is geworden… 

Toen begon het grote peentjes zweten, want KC had het gelijkspel hard nodig, maar op de twee resterende borden stonden ze allebei een pion achter. Anna Maja Kazarian en Tex de Wit wisselden voor de partij beleefdheden uit. “Ik kijk altijd naar Lubach” -”En ik kijk altijd jouw Twitchkanaal”. Vervolgens knepen ze elkaar uren uit in een voor de liefhebber niet zo spectaculair potje. Een pionnetje meer in het eindspel, maar zoals u ongetwijfeld weet zijn toreneindspelen altijd remise. 

Dubbel peentjes zweten was het voor Onno Elgersma. Die was op bord 1 gezet in de verwachting daar een tegenstander met een rating van minstens 2416 te treffen. Dan zou een nederlaag volstaan voor het behalen van een IM-norm. Helaas, hij trof de met een schamele 2370 genoteerde Jan Willem van de Griendt en hij moest dus toch aan de bak. En hij kreeg het niet cadeau. Zo vriendelijk zijn we bij En Passant nou ook weer niet! Wie meester wil zijn moet laten zien dat ie dat waard is! 

De felicitaties aan Onno Elgersma voor het scoren van de IM-norm en de felicitaties aan KC vanwege het lijfsbehoud. 

Na afloop vernamen we dat het onmogelijke was gebeurd. Apeldoorn en Charlois verloren allebei. Met een dikke overwinning waren we dus alsnog kampioen geworden. Op de EPapp verontschuldigde Guido zich voor het op de centen passen de laatste twee ronden. Maar het is goed zo. Het is Apeldoorn van harte gegund en we zijn Guido vooral dank verschuldigd. 

Hiermee eindigt ook de verslaggeving zoals u dat sinds het najaar van 2011 van mij gewend was. Wie interesse heeft in een verslag van een niet meer zo ambitieuze, maar wel heel gezellige club uit het midden des lands verwijs ik gaarne naar www.schaakclubenpassant.nl. Daar staan ook af en toe best leuke stukjes op. 

Als ik het allemaal goed heb bijgehouden was dit mijn 87e wedstrijdverslag. Eerst 9 uit de eerste klasse, daarna 78 uit de meesterklasse. Ik heb het graag gedaan…