Filmpje: schaakcafé Gambiet in 1990
Werner Moller heeft op Youtube een reportage (ik neem aan van AT5) over Schaakcafé Gambiet gedeeld. In het café (dat overigens officieel Gambit scheen te heten, maar geloof niet dat het vaak zo genoemd werd) werd door Aran Köhler op 1 december 1990 de 16e matchpartij Kasparov-Karpov besproken, dat op dat moment in Lyon werd gespeeld en via teletekst te volgen was. In het publiek herken ik Theo Weijers en Dirk Goes, maar insiders zullen vast nog meer mensen herkennen. Presentator van de uitzending is Arno Vermeulen.
De besproken partij: www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1067288
En omdat het kan, een vers van Drs. P:
De Bloemgracht ligt in ’t hart van de Jordaan
En aan de Bloemgracht vinden wij Gambiet
Een naam die met de functie heeft te maken
Hetgeen men aan het uithangbord al ziet
Jawel, dit is een ruimte om te schaken
Menashe Goldberg voert hier het bewind
Hij zal als gastheer nooit zijn plicht verzaken
Ook Prindi (poes) is algemeen bemind
En ziet het nobel spel tevreden aan
Gewoonlijk klinkt er radiomuziek
Die uiteraard beschaafd is, want klassiek
Dhr Naerebout kwam ook in beeld. Zo’n geweldig schaakcafe gaat er niet meer komen..
0:27 – 0:31 met dat sigaartje, dat is Mr. J.G. van Eybergen.
Zo’n leuk filmpje!
Van Naerebout een boek gezien en over gehoord? Wie was hij in de repo?
Dank Dimitri en Werner.
Gezien het amateuristische gehalte van de aankondiging denk ik aan de omroep SALTO, niet at5. Salto, waarop allerlei zendgemachtigden een plek vonden (vinden?).
Mooi filmpje, maar gaf me wel het weemoedige gevoel best oud te zijn…
Aran Köhler doet de publieksexplicatie. En zagen we daar ook nog kort Dirk Goes?
Dirk: de man met bril en turquoise (?) trui aan? Ja toch?
Geweldig filmpje – had ik dat al gezegd?
Wat Johnny zegt: dat weemoedige gevoel heb ik ook – al denk ik dat ik voor het eerste Gambiet binnenliep rond 1991, toen ik net in Amsterdam ‘studeerde’….
We noemden het altijd wel de Gambit. Ik herinner me de toernooien op woensdagavond: Een knaak inleggen en meespelen voor de prijzen. En dan die mensen die eerst expres slecht speelden om daarna de prijs in de verliezersronde te kunnen winnen. Dat leek te werken totdat er meer mensen hetzelfde probeerden en ook in de verliezersronde een stuk of 10 topspelers meededen 😉
En al die spelers die zich profschaker noemden, wat niks anders inhield dan dat ze niks anders deden dan (praten over) schaken, maar verder gewoon van een uitkering leefden.
Maar de sfeer was altijd goed, ondanks verhitte discussies over stellingen .