Schaaksite

Canon (18) WK 1997 in Groningen

In 1993 besloten Kasparov en Short hun WK-match buiten de FIDE om te organiseren, ook al was Short via de gewone FIDE-cyclus uitdager geworden. Hierop liet de bond Karpov en Timman om de wereldtitel strijden, waarna de schaakwereld met Kasparov en Karpov twee kampioenen kreeg. Terwijl Kasparov op eigen houtje verder ging, organiseerde de FIDE nog eenmaal een ‘ouderwetse’ cyclus van drie jaar, die eindigde met de match Karpov-Kamski in 1996. Daarna ging de bond het anders doen en Groningen kreeg de primeur.

Canon (17) AVRO-toernooi 1938

Vlak voordat Max Euwe in 1935 wereldkampioen werd, besloot het FIDE-congres dat de uitdager voortaan via een toernooi moest worden aangewezen. Voorheen mocht iedere sterke schaker de wereldkampioen uitdagen. Toen Euwe de WK-match van Aljechin won, stemde hij in met het nieuwe systeem. Het FIDE-bestuur, met de Nederlander Alexander Rueb als voorzitter, veranderde echter van gedachte. Een commissie zou een lijst opstellen waaruit het congres de uitdager mocht kiezen. Het FIDE-bestuur had een sterke voorkeur voor Capablanca, die na zijn onttroning in 1927 geen revanchematch had gehad en in 1936 weer heel goed presteerde.

Canon (14): Berry Withuis

“Er is een toernooidirecteur, een toernooicomité, een Raad van Advies, you name it. Maar ik zeg u: zonder een allesweter, alleskunner, allesregelaar, die altijd beschikbaar is en altijd zin maakt, zal het niet gaan.” Dit schreef Lex Jongsma in het tijdschrift Matten (januari 2009) over Berry Withuis.

Niemand heeft ooit zo’n grote rol gespeeld bij Nederlandse toernooien als Berend Jan Withuis (geboren 20 januari 1920). Hij richtte in 1956 een speciale persdienst op, voor het WK-kandidatentoernooi in Amsterdam. In 1957 deed hij dat bij het zonetoernooi in Wageningen, in 1959 begon hij bij het Hoogovenstoernooi en in 1961 was hij medeoprichter van het IBM-toernooi. Ook was hij perschef bij Nederlandse kampioenschappen. Withuis bedacht de dagelijkse toernooibulletins (met alle partijen), wat pas veel later door de FIDE verplicht werd gesteld. Dat lijkt een eenvoudig idee, maar tijdens de Olympiade in 1954 (Amsterdam) meende de KNSB nog de publicatierechten te hebben. Voor Withuis, communist in hart en nieren, was dat een gruwel. Hij hield zijn rol bij de diverse toernooien 35 jaar vol.

Canon (11): De broers Van Foreest

Het eerste Nederlands kampioenschap werd gespeeld in 1909. Voor die tijd werden wedstrijden gespeeld die later zijn omgedoopt tot ‘onofficiële kampioenschappen van Nederland’. De Nederlandse Schaakbond (later koninklijk) werd in 1873 opgericht met als voornaamste doel jaarlijks zo’n wedstrijd te organiseren. Fameuze winnaars waren Christiaan Messemaker (drie keer) en Adolf Olland, die ook drie keer won en bovendien in 1909 de eerste officiële kampioen werd.

Erbovenuit sprong jonkheer Dirk van Foreest (1862-1956). Hij werd niet alleen beschouwd als de sterkste Nederlandse schaker van de negentiende eeuw, maar zelfs als de eerste echt sterke schaker. Voor hem hadden schakers eenvoudige stijlen en konden ze zich niet meten met de internationale grootheden.

Canon (7): Tim Krabbé en schaakcuriosa

Toen Tim Krabbé in 2009 het boekenweekgeschenk schreef, werd hij in de media omschreven als ‘schrijver, wielrenner en schaker’. Als romanschrijver is hij vooral bekend met De Renner (1978) en het twee keer verfilmde Het Gouden Ei (1984). Over het wielrennen wisten journalisten ook wel wat te melden, maar het schaken werd nauwelijks belicht. Krabbé (geboren 13 april 1943) zei zelf in sommige interviews dat hij rond 1970 tot de sterkste twintig schakers van Nederland behoorde. Dat klopt, in 1967 en 1971 plaatste hij zich voor het Nederlands kampioenschap, waarin hij tiende en elfde werd. In het toernooi van 1967 won hij van Hein Donner. Ook speelde Krabbé in B-groepen van Hoogovens- en IBM-toernooien.