Na de heerlijke rustdag van dinsdag – met op het eind van de dag toch weer een mooi zonnig terras – en bijna vanzelfsprekend een drankje en een hapje. Hierdoor zijn we volledig opgeladen voor de tweede helft van de Leidse Chess Tour. De vijfde ronde zal moeten gaan uitmaken wie er allemaal op koers liggen voor de prijzen in alle groepen. Want dat is naast die favoriete schaaksport toch ook wel een aardige aanvulling van het inkomen of de portemonnee.
Bij het EK Landenteams voor jeugd t/m 18 jaar in Pardubice heeft Nederland de tweede plaats gehaald. Lucas van Foreest, Liam Vrolijk, Robby Kevlishvili, Casper Schoppen en Siem van Dael haalden 10 matchpunten en 18 bordpunten en eindigden daarmee twee matchpunten achter Duitsland, met o.a. de in de Nederlandse competitie actieve Valentin Buckels. Voor Casper Schoppen was er nog een persoonlijk succes: hij had van alle spelers op het toernooi de hoogste TPR.
De achteraf beslissende match tussen Nederland en Duitsland (foto: Czechopen.net)
Puntdeling of is het puntendeling? Dat is een discussie die ik regelmatig heb met de sportredactie van mijn krant Leidsch Dagblad. Als sportjournalist – sinds het seizoen 1993-1994 – schrijf ik voor die krant. Steevast als ik in een schaaksportverslag over een remise schrijf en ik dat een puntdeling noem, is het in de krant een dag later gecorrigeerd in ‘puntendeling’. Ik zeg dan ook altijd: het is bij het schaken een gedeeld punt.
In Pardubice (Tsjechië) doet een sterke Nederlandse selectie bestaande uit Lucas van Foreest, Liam Vrolijk, Robby Kevlishvili, Casper Schoppen en Siem van Dael een poging het EK Landenteams voor spelers t/m 18 jaar te winnen. Nederland is eerste geplaatst, maar maakt de favorietenrol voorlopig nog niet waar. Weliswaar werd van Roemenië en Turkije gewonnen, maar door zwartnederlagen van Kevlishvili en Van Foreest was Duitsland te sterk. In de vierde ronde tegen Israël werd een overwinning van Kevlishvili gecompenseerd door een nederlaag van Van Dael en eindigde de wedstrijd in een gelijkspel.
Lees meer >De dertiende editie van het Leiden Chess Tournament is om verschillende redenen een bijzondere. Ten eerste is het de laatste die door Jan Bey georganiseerd wordt. Hij deelt met Kasparov een voorliefde voor dat getal en het was altijd altijd al zijn bedoeling geweest om het bij dertien toernooien te houden (al hoopt hij wel dat het stokje door anderen wordt overgenomen). Verder wordt het toernooi (zover ik weet) voor het eerst buiten Leiden gehouden. Het denksportcentrum is verkocht en Bey wilde geen risico nemen. Het toernooi is daarom verhuisd naar Zoeterwoude-Rijndijk, net buiten Leiden. En dit jaar is er naast het open toernooi ook een kroongroep met daarin o.a. zes oud-winnaars. In beide groepen staan na drie ronden vier spelers bovenaan en kan er dus nog van alles gebeuren.
De kroongroep is een tienkamp met naast zes oud-winnaars ook lokale spelers zoals John van der Wiel (nummer drie van de eerste editie, als ik me goed herinner) en de sterke LSG’er Arthur Pijpers, van wie de organisatie hoopt dat hij een GM-norm scoort. Er is tot nu toe niet veel tekening in de strijd: slechts vier van de vijftien partijen eindigden in een beslissing. En die vier partijen waren eigenlijk niet van heel hoog niveau. Zie bijvoorbeeld hoe de partij tussen de twee LSG’ers werd beslist:
Pijpers – Nikolic na 36…Td5. De witte dame kan naar drie velden: c3, f4 en f2. Twee verliezen, één maakt remise.
37.Df2?? Ook 37.Dc3 verliest wegens Dd6! 38.Txd5 Dxd5 en zwart komt beslissend binnen. Na 37.Df4! Dc5+ 38.Kg2 staan echte alle belangrijke velden gedekt bij wit en is er niks aan de hand.
37….Db4! Dubbele aanval op d2 en g4 en het is meteen uit.
38.Txd5 Dxg4+
39.Kh2 cxd5 0-1
Arthur staat nu op 1 uit 3 en hij zal dus nog flink moeten scoren om de GM-norm (6 punten) te halen. Het gaat sowieso nog niet zo goed met onze landgenoten, die drie van de vier nederlagen ondergingen. De beste overwinning vond ik echter de partij tussen twee buitenlanders.
Lees meer >
Het negende Science Park toernooi is gewonnen door drie spelers. Dat waren de Russen Evgeny Gleizerov, Mikhail Ulybin en heel verrassend, onze landgenoot Ilias van der Lende. Of misschien was het niet zo verrassend, want Van der Lende speelde een uitgekiend toernooi dat hij met een IM-norm opluisterde.
Bij het begin van de laatste ronde stond een andere Nederlander, IM Hugo ten Hertog nog trots bovenaan, samen met GM Ulybin. Zij hadden elk 6½ uit 8 en werden op de voet gevolgd door het trio GM Gleizerov, Van der Lende en de ratingfavoriet, GM Nikita Meshkovs uit Letland.
De drie prijswinnaars in het midden: v.l.n.r. Van der Lende, Ulybin en Gleizerov (foto Lennart Ootes)
Om bij die laatste te beginnen. Hij had wit tegen Gleizerov, die op Elo ook een stuk zwakker was. De opening was een groot succes voor wit en op zet 31 had de Let het punt kunnen binnenhalen. Hij liet een paar kansen liggen op voordeel en vergat, toen het gelijk stond, ook de remise veilig te stellen. En plotseling liep er ineens een pion door en moest hij gedesillusioneerd opgeven. Ulybin is geen moment in de buurt van de overwinning geweest. Hij moest zelfs alle zeilen bijzetten tegen een sterk spelende De Rover, die echter toch niet verder kwam dan remise.
Lees meer >Website | Informatie | Uitslagen en eindstanden: A | B | C | D | Dag-4 | Weekend-4 | Partijen in viewer
Ik heb zelden zo’n feestelijk publiek gehad bij een schaaktoernooi! Ongeveer 500 personen en 150 mini’s waren aanwezig bij de Swetterhage Run op en rond de parkeerplaats van de sporthal. Iemand riep tegen me, dat heb je leuk georganiseerd zo’n dertiende toernooi. Dat zal wat gekost hebben.
De arbiters waren er maar wat druk mee: bordjes ophangen met geen toegang, verboden toegang, geen toegang voor Swetterhage deelnemers, alleen die toiletten gebruiken en daardoor ontstond er een lange lint van wachtenden personen – van buiten naar binnen naar de toiletgroep toch al snel 50 meter – en vanzelfsprekend allen met hoge nood: zie een panoramafoto van de rij vanaf de entree naar het toilet en het feestgedruis op de parkeerplaats met de mini’s.
De start van ons dertiende toernooi heeft enige tegenslagen te verwerken, sorry kijkend wereldschaak (ca. 35.000 unieke bezoekers). Onder meer op drie van onze live borden zit een probleem van de communicatie. Of zoals mijn team er een uitleg aan gaf: de communicatie tussen enerzijds een busje zout en de gedroogde uitjes. Nu heb je van die doemdenkers die dan zeggen: ja logisch de dertiende editie. Maar 13 is juist ons geluksgetal gebleken.
Vrijdag 12 juli kwamen er zo’n 130 deelnemers – more or less – in vier verschillende groepen het multisport centrum binnenlopen. Vele bekende gezichten kwamen voorbij en deelnemers die vallen onder de noemer ADG: alle dertien gek. Ons thema van dit jaar. Dat zijn dus spelers die al vanaf 2007 deelnemen, de echte ‘diehards’. In de kroongroep zes voormalige winnaars en die trokken direct van leer. Hoewel er – na toch een goede test op vrijdagmiddag – toch een aantal live borden stil vielen en dat kwam deels omdat er een herindeling moest plaatsvinden.
