Gedegradeerd waren we immers al. Waren het precies 25 jaren? Ondanks mijn redelijk goede geheugen weet ik het niet. In 1995 verliet ik de Spassky’s voor een baan in Amsterdam, in 1999 keerde ik weer terug, zoveel is zeker, maar of ik gelijk toen al teamleider werd, lastig na te gaan en….never waist a good story with facts. 25 jaar is mooi en 25 jaar is mooi geweest.
Na ronde 8 van het Kandidatentoernooi worden de beide kopposities in Toronto gedeeld. Beide toernooien kenden een winst voor Wit, twee remises en een winst voor Zwart. Tevens viel aan deze ronde op dat het voornamelijk een clash van landgenoten was: in maar liefst vijf partijen stonden dezelfde vlaggetjes aan het bord, en de vier beslissingen vielen allemaal in deze partijen.
Kandidatentoernooi
Gukesh herstelde zich van zijn verliespartij voor de rustdag en revancheerde zich tegen Vidit.
Lees meer >Wie denkt dat het schaken onderhand uitgespeeld is en cynisch veronderstelt dat iedere partij op het hoogste niveau bloedeloos in remise verzandt, hoeft alleen maar naar ronde 6 te van het kandidatentoernooi te kijken om van dit waanidee te herstellen. Met zes besliste partijen was deze ronde in ieder geval een feest voor de neutrale toeschouwer.
Kandidatentoernooi
Laten we meteen met het minst spectaculaire van de ronde beginnen,
Lees meer >De beroemde oorlogsroman van Joseph Heller met deze titel gaat over Yossarian, een bommenrichter bij de Amerikaanse luchtmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn taak is het uitvoeren van gevechtsmissies boven Italië, een slopende en gevaarlijke bezigheid. De enige manier om hieraan te ontsnappen, was door zich te beroepen op krankzinnigheid. Door dit te doen, bewees je echter niet krankzinnig te zijn, maar juist heel verstandig. Ontsnappen aan je lot was dus niet mogelijk.
Afgelopen week berichtte ik over het aan de top redelijk bezette, maar vooral massale open toernooi in Cappelle la Grande in Frankrijk. Met maar liefst 535 deelnemers in een mooi ingerichte grote zaal (Palais des Arts) was het een genoegen om hieraan deel te nemen. De belangrijkste reden dat ik met mijn leeftijd (geboortejaar 1958) nog regelmatig in de toernooiarena verschijn heeft vooral te maken met mijn zoon Tommy (14) die zich graag wil proberen te ontwikkelen op schaakgebied. We willen dat graag faciliteren dus gaan we samen naar toernooien.
Blik in de toernooizaal (foto organisatie)
De naam van het dorp Cappelle la Grande in Frankrijk zal niet veel Nederlanders iets zeggen. Het dorp ligt in de buurt van het veel bekendere Duinkerken (in het Frans geschreven als Dunkerque) dat aan de zee ligt en vrij toeristisch is. Wat heeft dat dorp dan in petto voor schakers? Wel een jaarlijks open toernooi dat nu, in 2024 toe was aan zijn 40ste editie. Die editie werd groots gevierd vanwege dit jubileum.
Ondanks de aanwezigheid van de inspirerende historicus Michael Riemens hebben de Spassky’s zichzelf in de voet geschoten door onvoldoende kennis van de geschiedenis.
We gaan terug naar het seizoen 1973-1974. In de 2e klasse A van de Schaakbond Overijssel speelden de eerste teams van Haaksbergen, Winterswijk, Max Euwe, Favorita en Boekelo. De reserves van Almelo en Max Euwe deden mee, net als de derde teams van Drienerlo en ESGOO.
Lees meer >In Dordrecht, één van de oudste steden van Nederland, was het gisteren tijd voor een toernooi met één van de oudste spellen ter wereld, het schaakspel. Vanuit allerlei hoeken van het land kwamen er mensen naar de prachtige speellocatie, het Johan de Witt-gymnasium. Wij als organisatie dachten er als eerste te zijn, maar dat was niet het geval. Toen we rond 8 uur de aula van de school binnenliepen, bleek de eerste deelnemer daar al te zitten. ‘’Hebben jullie je al kunnen aanmelden?’’ vroeg hij ons. ‘’Nee meneer, wij organiseren dit toernooi…’’ We kunnen het hem niet echt kwalijk nemen dat hij niet had verwacht dat wij als jeugdige spelers het toernooi organiseerden want voor zover ik weet, is dat zeer zeldzaam. Omdat we vrij jong zijn, hebben we het waarschijnlijk anders aangepakt dan organisaties vol volwassenen. Een draaiboek? Dat hadden wij niet nodig. Eigenlijk ging alles zomaar vanzelf. Helemaal toevallig was dat natuurlijk niet. Op vrijdagmiddag konden we als organisatie samen met de ouders van Mees met dank aan de leerjaarcoördinator van Mees de school al in om alles klaar te zetten. Op de dag zelf hadden we ook nog eens de hulp van toparbiter Yannic Husers. Hij zorgde ervoor dat er elke ronde weer een nieuwe indeling gemaakt werd waardoor het toernooi snel en soepel kon verlopen. Over de catering hoefden we ons ook geen zorgen te maken want dat werd fantastisch geregeld door de ouders van Mees.
De organisatie
Bijna een gelijkspel tegen het sterke Max Euwe, maar net niet dus. De wedstrijd begon heel kalm met drie rustige remises en eerlijk is eerlijk: mijn eigen remise was wel heel erg rustig, misschien zelfs een beetje te rustig. Het is wel een partij met een verhaal. Om Frank Kroeze aan het eerste bord te ontlopen had ik me tactisch af laten zakken naar bord 3, en wie trof ik daar: juist,
Lees meer >Bij alle toppartijen die hier de laatste tijd langskwamen – en dat moet, dat is logisch!- is het wel eens aardig een partij van een lager niveau te tonen. Een niveau dat ik niet gauw zal halen overigens.
Hier de achteraf beslissende partij in de journalistengroep bij Tata Steel. Peter Boel – Benno de Jongh, 3e ronde.
DIT IS EEN GASTBIJDRAGE door De Jongh:
1.e4 c6 (Voorafgaand aan het NK had ik de Caro-Kann ‘voorbereid’,
Lees meer >
