Schaken moet gaan leven in Bunschoten

De landstitel van En Passant leverde een vloedgolf aan publiciteit op in Bunschoten en omstreken. De Bunschoter en de Amersfoortsche Courant vulden een hele pagina met het nieuws, de Gooi- en Eemlander een halve pagina. Een halve pagina in de G&E is overigens net zo veel als een hele pagina in de AC. “De schakers doen het beter dan de voetballers”, schreef de plaatselijke krant van het voetbalgekke dorp. Hieronder het artikel in de Gooi- en Eemlander.

‘Wij willen gewoon een keer kampioen van Nederland worden.’ Dat was in 2008 de doelstelling van schaakclub En Passant uit Bunschoten-Spakenburg. Erg hoog gegrepen, want de club speelde in de derde klasse van de landelijke competitie en moest dus nog drie keer promoveren. Dat lukte in vier jaar tijd en zaterdag werd in de Meesterklasse het landskampioenschap binnengehaald. Doel bereikt, hoe nu verder?

Sponsors

Richard Vedder was in 2008 de sterkste speler van En Passant, met Dick de Graaf net achter zich. Aanvankelijk nuanceert hij nu de ambitieuze doelstelling. ,,We waren achtste geworden, net niet gedegradeerd. Dick en ik wilden beslist niet in de regionale competitie spelen, dan zouden we een andere club zoeken.’’ Handhaving in de derde en laagste landelijke klasse was daarom het doel. Het zoeken van sponsors was niet zo heel moeilijk. Een paar jaar eerder had de club aan de Bikkersweg een eigen clubgebouw neergezet, voor een vriendenprijs gebouwd door Visser en Hopman. Het mooie en gezellige gebouw gaf een stimulans aan het verenigingsleven, diverse subsponsors en een ‘club van honderd’ maakten de exploitatie meer dan rendabel. Sponsors voor het competitieteam werden vervolgens ook snel gevonden. Maar handhaving in de derde klasse als doel? Dat was helemaal niet des Spakenburgs. Alras werd de doelstelling bijgesteld: kampioen van Nederland in 2012. De voetbalclubs presteerden het al bij de amateurs, de sponsors vonden het wel leuk als een schaakclub uit Spakenburg het op het hoogste niveau zou presteren.

Grof geschut

In het eerste jaar werden de meesters Hans Böhm, Manuel Bosboom en Bruno Carlier aangetrokken. Na de zeer overtuigende promotie volgden grootmeester Genna Sosonko en als stunt twee keer Viktor Kortchnoi. De ploeg werd ‘slechts’ tweede, waarna Zhaoqin Peng en Tea Lanchava erbij kwamen, de sterkste twee schaakvrouwen van Nederland. Na opnieuw een promotie volgde groot geschut: Erwin l’Ami, Jan Smeets en Friso Nijboer. Drie spelers uit de nationale top tien, overgekomen van HSG, dat net sponsor Joop van Oosterom was kwijtgeraakt. De Rus Vyacheslav Ikonnikov werd incidenteel opgetrommeld. En Passant promoveerde naar de hoogste klasse.

Sosonko en Kortchnoi waren inmiddels vertrokken, maar voor dit seizoen werd Nederlands kampioen Anish Giri erbij gehaald. Henk Vedder kwam van HSG terug op het oude nest. De Graaf, die met zijn vishandel De Kaaieman de grootste sponsor is, wilde na het aantrekken van Kortchnoi bovendien wel weer eens een nieuwe stunt uithalen. Vassili Ivantsjoek of Alexei Sjirov, zo blufte hij aan het begin van het seizoen. Het werden uiteindelijk Konstantin Landa tegen HMC Calder en vorige week Nigel Short tegen Kennemer Combinatie.

Afvallers

De aanwas had ook een keerzijde, het team kon maar uit tien personen bestaan. Het waren niet de minsten die aan het begin van dit seizoen werden bedankt. Lanchava was vorig seizoen topscorer en Böhm en Carlier werden alom geroemd als sfeermakers. Zij kregen te horen alleen af en toe te mogen invallen. Lanchava en Carlier vertrokken. Böhm bleef, maar kreeg dit seizoen nog geen enkele invalbeurt.

Sfeermakers, hoe belangrijk zijn die? Heel belangrijk, in 2008 was dat zelfs als criterium gesteld. Betaalde spelers moesten bij het team passen, ze moesten na afloop van de wedstrijden gezellig meedoen. Dat klinkt wat oubollig, maar met name Böhm, Carlier en Bosboom werden volop geprezen om de ‘afterparty’s’, het snelschaken na afloop, met bier en vis erbij en volledig aanspreekbaar voor de gewone clubleden. Heeft de club dat principe nu verlaten? Was het echt nodig om Landa en Short te laten meespelen, die nog voor het einde van de wedstrijd weer in de taxi stapten?

Richard Vedder: ,,Het waren noodgrepen. Wij dachten echt dat de wedstrijd tegen HMC moeilijk zouden worden, daarom vroegen we Landa. Wisten wij veel dat HMC heel zwak zou opkomen? Short was zaterdag inderdaad snel weg, maar we hebben wel een enorm leuke vrijdagavond met hem gehad.’’ Vedder, zijn broer Henk en De Graaf zijn niet of nauwelijks sterker dan de ‘afgedankte’ spelers, maar bij het beleid past ook dat de drie Spakenburgers tot het team blijven behoren. Vedder geeft eerlijk toe: ,,Wij leveren ook geen gegarandeerde punten op. Met Böhm en Lanchava erbij zijn we gewoon niet zeker.’’

De Graaf, goed bevriend met Böhm: ,,Prestatie ging dit jaar boven vriendschap. Ik heb zelf ook een paar keer een stap opzij gedaan in belangrijke wedstrijden. Het doel was kampioen te worden.’’

Vedder vindt de Russische ‘huurling’ Ikonnikov zeker geen vreemde eend in de bijt. De ploeg heeft van hem genoten. ,,Hij heeft zes en een half uit zeven en het is vooral zo vertrouwd. We rekenen altijd op een punt en dat komt er ook. Ook als het remise staat, dan knijpt hij zijn tegenstander langzaam uit.”

Mooi begin

Het doel, een keer kampioen van Nederland worden, is nu bereikt. Hoe nu verder? Teamleider Guido de Romph: ,,We laten ons natuurlijk niet meteen weer zakken. Ons doel is meer dan handhaving in de hoogste klasse, we willen bovenin blijven meedraaien. Maar het hoeft niet meer zo’n overkill te zijn. Misschien geen Giri meer, geen buitenlandse toppers.’’

De Graaf: ,,De eerste keer kampioen worden is het leukst. Maar we krijgen nu opeens veel publiciteit en dat heeft al een paar nieuwe langjarige sponsorcontracten opgeleverd. Ik wil de sponsoring meer spreiden, zodat we minder kwetsbaar zijn. Ook wil ik dat de hele club meer gaat meeprofiteren, bijvoorbeeld door het aantrekken van trainers voor de jeugdopleiding. Dit succes is een mooi begin om het schaken en de vereniging te profileren in Bunschoten-Spakenburg.’’