Dick van Kooten grote verliezer tijdens 22e herdenkingstoernooi.

Utrecht is een stad met een rijke schaakgeschiedenis en traditie; voor zij die van buiten de stadsgrenzen komen is dat wellicht een ietsie pietsie overdreven, we hebben immers nooit enige schaker van betekenis voortgebracht; geen Euwe, geen Donner, geen Piket, geen Timman. Nee wij moeten het doen met Jaap v.d. Tuuk en Bruno Carlier, de laatste tot op heden niet actief geweest in het Utrechtse schaakleven. Waar wij in Utrecht wel heel goed in zijn of waren is het gedenken van overleden schakers, bijna iedere Utrechtse schaakclub organiseert wel zo’n toernooitje; Paul Keres kent de Hans Sandbrink Memorial (overigens oud clubgenoot van Dick van Kooten), de jongens en meisjes van Moira zullen binnenkort wel met een van den Brink toernooitje komen aanzetten en ook schaakclub Utrecht heeft genoeg doden om wat fraais te organiseren (foei heren, aan de slag ermee! Desnoods oefenen op een nog ‘levend’ lid, genoeg spul daar wat

technisch gesproken allang onder grond hoort te liggen!).

Ik behoor tot de criticasters die vinden dat je na een editie of 5 wel kunt ophouden; met enige wetenschappelijke zekerheid valt dan wel te zeggen dat de overledene nu echt niet meer terug komt en het heeft daarnaast ook wel iets treurigs; geen mens die de overledene nog in levende lijve heeft gezien. Zo ook bij Dick van Kooten; bij leven en welzijn een graag geziene gast in schaakcafe Het Ledig Erf maar na 22 edities herdenken niet of nauwelijks nog bekend bij de aanwezige deelnemers en zelfs bij een enkel clublid zal de naam van Kooten vraagtekens oproepen. Volgens mij waren er gisteren nog 2 schakers aanwezig die Dick persoonlijk hebben gekend; Rob Bodicker, oud collega en vakantievriend, en Anton Rosmuller, oud Ledig Erf meubilair, dichter, zanger, componist en volgens Time de meest invloedrijke persoon van 1972 of was het nou 1872?! De rest allemaal te jong om Dick meegemaakt te hebben of pas in de late jaren 90 in het Utrechtse verzeild geraakt. En toen zaten Dick met Guus allang en breed op een wolk te mopperen.

Na enige jaren van afwezigheid in het Utrechtse toernooiencircuit geef ik nu definitief mijn kleding- en sociale hygiënestrijd op; een jaar of 7 ploeteren heeft navenant niets opgeleverd; de ongeschoren smoelwerken, de vette ongewassen haren, de fletse t-shirts al dan niet onder de katten- en/of hondenharen, het is allemaal voor niets geweest. Om Cruijf te citeren, ‘ As je het nie hep zal je het ook nooit krijge’. Geen herdenkingstoernooi derhalve voor ondergetekende, ik zal later de analen ingaan als die mopperende treurwilg die tussen de rondes door tubetjes tandpasta en scheerschuim aan de man probeerde te krijgen.

Dick van Kooten valt ongelukkiger wijze steevast samen met het 1e weekend van Hoogovens, met als gevolg dat alles wat een beetje kan schaken elders vertoeft. En dat is jammer want als organisatoren spreek je graag de loftrompet over het vreselijke sterke schaakveld, niets van dit alles dus. Van over de rivieren was oud Utrechter Frans Konings gekomen, Ivo Wantola en Sybolt de Boer waren de mystery guests. God mag weten waarom je naar zo’n treurige wijk in Utrecht komt in plaats van de schitterende prestaties van Giri te volgen. Eric de Haan en Xander Wemmers die zo’n beetje alle edities samen hebben gewonnen, waren van de partij, alsmede Jan Jaap Janse. Jan Jaap heeft in Utrecht nog nooit een toernooi gewonnen dus die naam konden we al snel doorstrepen, verder was de groep tot 16 deelnemers aangevuld met hoofdzakelijk troep, nietszeggende opvulling.

Wemmers, Haan en Wantola maakten er een spannende editie van; Haan won in de laatste ronde van Wantola die op dat moment gedeeld aan kop ging met Wemmers, Haan een halfje erachter. Wemmers kwam redelijk weg met een halfje tegen ondergetekende waarna een blitzmatch de beslissing moest brengen. 2-0 voor Wemmers en derhalve de beker naar Kanaleneiland.

Eindstand aan kop; ½ Wemmers, Haan 5.5/7, 3 Wantola 5/7, 4 Konings 4.5/7, 5/6 De Boer, Boutens 4/7.