Kortchnoi in de media
Bijna iedereen die de afgelopen week iets wilde schrijven over Viktor Kortchnoi, stond voor de grote vraag: waar moet ik beginnen? De schaakcarrière van de man was zo lang. Zelfs zijn aanwezigheid op het podium van de WK-kandidaten duurde maar liefst dertig jaar. En welke van zijn bijna 5.000 partijen moet je erbij zetten?
Wie altijd een mooi compleet overzicht maakt, is Mark Crowther, eindredacteur van The Week in Chess. Hij is daar ook altijd mooi snel mee.
Op Schaaksite deed Richard Vedder het tegenovergestelde. Geen compleet verhaal, maar persoonlijke herinneringen aan Kortchnoi in Bunschoten en aan Richards bezoek aan Kortchnoi, voor een persoonlijke training. Een mooi verhaal.
Herman Grooten keek eens in de grote grabbelton van partijen en dacht toen na wat hij zelf zijn mooiste partijherinneringen vond.
Ik ga niet alle bijdragen op Schaaksite noemen, als u wat naar beneden scrollt vindt u meer persoonlijke bijdragen.
In de dinsdagkranten was er niet heel veel ruimte. Als Muhammad Ali overlijdt wordt er een pagina voor ingeruimd, als Viktor Kortchnoi overlijdt moeten de schaakmedewerkers er een beetje voor vechten. Gert Ligterink kreeg in de Volkskrant redelijk wat ruimte, sommige andere kranten volstonden met een kort ANP-berichtje. Hans Böhm schreef een berichtje in de Telegraaf. Wim van der Wijk had in de regionale dagbladen van de Holland Media Combinatie (o.a. Noord-Hollands Dagblad) een aardig berichtje met als kop ‘Kortchnoi overlijdt na 4911 schaakpartijen’. Van der Wijk, een sterke schaker, is algemeen redacteur bij die krantencombinatie en krijgt altijd wat meer voor elkaar dan een losse schaakmedewerker.
Mijn zaterdagrubriek in diezelfde regionale dagbladen bestaat altijd uit een verhaaltje, een partij (soms twee) en twee diagrammen. Nu wilde ik zoveel vertellen, dat ik mijn ruimte niet wilde laten inperken doordat er nog een partij bij moest. Van der Wijk redigeert mijn rubriek meestal en was het met me eens. Hij moest wel de opmakers overtuigen, want die hechten nogal aan het vaste patroon met de diagrammen bij het schaken, dammen, bridgen en… de postzegels. Maar het lukte mijn trouwe beschermengel: er mocht een foto bij ter grootte van twee diagrammen. Dat hij een foto koos waarop hij zelf achter de rug van Kortchnoi zit, vergeef ik hem graag. Zie de foto aan het begin van dit artikel.
In het artikel schreef ik over de (in mijn ogen) belangrijkste momenten in het leven van Viktor Kortchnoi, namelijk de WK-matches en zijn vlucht naar het Westen. Daarna nog wat persoonlijke dingen, zoals het al genoemde optreden van Kortchnoi in Bunschoten, waar hij meespeelde in het Kaaieman-snelschaaktoernooi. Hij vroeg een vergoeding voor reis- en verblijfkosten en een garantiegeld van 250 euro, voor het geval hij geen prijs zou winnen. Toen Richard Vedder hem vroeg waarom hij ja had gezegd, antwoordde Kortchnoi: “Ik heb in mijn agenda gekeken en daar stond nog niets in op die dag.” De gedachte om op zo’n dag dan iets anders te gaan doen dan schaken, kwam niet in hem op.
Gert Ligterink en Hans Ree deden in hun zaterdagrubriek geen moeite om ook maar in de buurt van volledigheid te komen. Ze pikten er iets uit. Wel namen ze beiden een partij en een of twee diagrammen op. Ligterink koos voor de overwinning van Kortchnoi op de jonge Peter Svidler in 1997. Ree koos voor een remise van Kortchnoi in 1986 tegen Kasparov, waarin Kortchnoi de winst miste.
Ligterink schrijft in de Volkskrant onder andere over de agressie van Kortchnoi na afloop van partijen en zijn verwondering over schakers die in een spannende stelling hun toevlucht nemen tot een remiseaanbod. “Waarom bent u dan gaan schaken?”, vroeg Kortchnoi dan.
Ree schrijft in NRC Handelsblad onder andere over de eeuwige strijd die Kortchnoi heeft gevoerd. “Wie wil er als hij in 1978 op een haartje na wereldkampioen is geweest, in 2009 nog kampioen van Zwitserland worden? Kortchnoi wel, hij kon niet ophouden.”
De volledige teksten kunt u zoals gewoonlijk woensdag hier op Schaaksite lezen.
Hans Böhm kon in de Telegraaf nog niets over Kortchnoi schrijven vanwege een vroege deadline. Wie dat raar vindt voor een dagblad, moet weten dat de weekendbijlages al dagen van tevoren worden gedrukt. Dat verschilt per krant.
Tot slot deze foto, een van mijn lievelingsfoto’s. Ik maakte hem in 1998 na een wedstrijd HSG-Rotterdam. Viktor Kortchnoi en zijn toenmalige teamgenoot Jonathan Speelman. Uiterlijk zeer verschillende mannen, maar leg er een schaakbord bij en die verschillen verdwijnen.
