Stukkenjagers 1 komt met daverende stunt in Groningen

Als je deelnemer bent in het zuiden van het land in de Meesterklasse kun je de ‘pech’ hebben dat je een uitwedstrijd tegen de Groninger Combinatie loot. De Stukkenjagers had dit jaar ook al uitwedstrijden tegen de Kennemer Combinatie en Zukertort/Amstelveen gehad, dus het aantal kilometers zal de penningmeester rauw op zijn dak zijn gevallen. Toen teamleider Nick Bijlsma ook nog aanklopte voor een tegemoetkoming in andersoortige kosten, werd er echter ruimhartig “ja” gezegd.

Blik op de eerste borden

De club was voor een keer bereid om ons een mooie tegemoetkoming in onze kosten te geven, waardoor we ons een klein beetje een ‘gesponsord team’ waanden. Wat was namelijk het plan? Aangezien wij met drie spelers uit België en de meeste uit Tilburg en omstreken een lange reis voor de boeg zouden hebben, had Nick het plan opgevat om vrijdag in de loop van de avond neer te strijken in Groningen waar het hem gelukt was om twee huizen op loopafstand van elkaar via AirBnB te regelen. Uiteindelijk gingen er zeven Stukkenjagers op weg naar de Noordelijke stad en streken neer in een knus huis waar met een grote tafel genoeg plek was om de voorbereiding op de Groninger Combinatie te laten plaatsvinden. Uitgerekend de drie Belgen (de gebroeders Stefan en Jasper Beukema en Helmut Froeyman) hadden ervoor gekozen om zo’n vier uur in de auto te gaan zitten op de speeldag zelf. Gezien hun score lijkt het erop dat het uiteindelijk toch een goed idee was, zij scoorden met zijn drieën 100%.

Nadat we onderweg in de auto al Chinees hadden besteld, werd dat een half uur later dan gepland afgeleverd, maar het smaakte er niet minder om. We hadden voor zes personen besteld, terwijl we eigenlijk met zijn achten waren (de moeder van Erwin Kalle was ook meegekomen). Zelfs dat kregen we niet weg, er bleef enorm veel eten over dat echter wel mooi in de auto terug naar huis is genomen. We gooien niets weg als dat niet nodig is.

Overvloed aan Chinees eten… (foto Luuk Baselmans)

Nadat de eetborden van tafel gingen, kwamen de schaakborden tevoorschijn en uiteraard de nodige laptops. Ondertussen hadden we geconcludeerd dat dit weekend ook in de Bundesliga gespeeld zou worden en dat daarom de nodige spelers van de Groninger Combinatie niet aanwezig zouden zijn. Hoewel er geen gebrek aan zelfvertrouwen binnen dit team is, zagen we ineens (reële) kansen op een goed resultaat! Terwijl Sjoerd van Roon en Bob Jansen aan het eind van de avond maar eens aan een snelschaakmarathon begonnen, besloot ik als de oude nestor te kijken of ik een goede nachtrust zou kunnen krijgen. Ik lag in een iets te klein bed met een voor mij ongeschikt kussen, waardoor al vrij snel nekpijn een rol begon te spelen. Maar er kwam nog een kink in de kabel bij toen een zoemende mug bij mijn oor mijn nachtrust meermalen verstoorde. Zelfs een zoektocht middenin de nacht om hem op te sporen, mislukte. Hoe kan een mug in dit jaargetijde, waar het soms ’s nachts nog vriest, terwijl wij in het Noorden van land vertoeven, überhaupt overleven, vroeg ik mij af.

Nadat onze teamleider Nick een overvloedig ontbijt had weten voor te schotelen en nog de laatste hand aan de voorbereiding was gelegd, stond er een andere bezigheid op het menu: schoonmaken! Het huis moest pico bello achtergelaten worden. En net toen wij vrijwel alles voor elkaar hadden en op het punt stonden om te vertrekken, kwamen via de voordeur plotseling vier dames binnen die het appartement kennelijk na ons hadden gehuurd. Waar dat AirBnB allemaal niet goed voor is…

Er was echter geen tijd meer de speelzaal, “Denksport Centrum Jannes van der Wal” lonkte. Daar doemde een parkeerprobleem op. Je kon betaald parkeren, maar dan slechts voor twee uur. Dus moesten er andere oplossingen komen. Ons Belgisch teamlid, Helmut, had een parkeergarage gevonden, helaas niet dichtbij. Terwijl onze teamleider op zoek ging naar een alternatief, kwamen wij binnen een nieuw probleem tegen. Onze speler uit Bergen op Zoom, Erwin Kalle zit vanwege een progressieve spierziekte, in een rolstoel. Maar dit oude gebouw kent geen lift. Wel een traplift, maar omdat hij niet zonder rolstoel kan en die zo zwaar is, kon hij onmogelijk naar de eerste verdieping waar alle liveborden stonden opgesteld. Dat was dus een probleem. Gelukkig zorgden mensen van de thuisspelende ploeg voor een oplossing: er werd een plekje niet ver van de deur van de speelzaal beneden vrijgemaakt zodat hij ook makkelijker naar het toilet zou kunnen. Erwin nam het met wit op tegen FM Joost Wempe, bepaald geen misselijke tegenstander. En boven zou het livebord ‘semi-live’ worden bijgehouden door mensen die af en toe heen en weer de trap op zouden gaan. Dat lukte helaas niet helemaal, want na verloop van tijd, bleek de stelling niet meer te kloppen met de notatie, zodat het beeld op het internet lange tijd “bevroren” was. En laat nou net die partij straks van cruciaal belang worden…

Matchwinnaar Erwin Kalle (in rolstoel) aan het werk tegen FM Joost Wempe

Iets over enen werden de klokken in werking gezet, maar waar waren onze andere twee Belgische vrienden? Die borden bleven een tijdje leeg, totdat zij allebei de trap op kwamen gestormd. In de aanvankelijke opstelling stonden zij anders ingedeeld, maar we hadden besloten om hen om te draaien omdat het ons verstandig leek hun precies een andere kleur te geven. Dat bleek een fantastisch idee: IM Stefan Beukema ging als een mes door de boter met de zwarte stukken tegen WIM Machteld van Foreest en Jasper Beukema was Loek van der Hagen – ondanks wat kleine probleempjes – ook de baas.

Tijd om Stefan vanaf hier het woord te geven voor het schaaktechnische gedeelte.

“De eerste die klaar was, was Sjoerd van Roon. Hoe had de op rating sterkste tegenstander, grootmeester Sergey Tiviakov, tegenover zich. Toch had hij in de opening een kans op voordeel. Hij offerde namelijk een pion dat goed was, alleen dacht hij eerst dat hij zijn loper moest ontwikkelen. Dat kostte hem een extra zet waardoor de compensatie een stuk kleiner was. Vervolgens had Sjoerd moeite om spel te vinden, wat hem later nog meer materiaal en de partij kostte.

Als tweede was ik zelf klaar. In een Italiaanse partij zette Machteld van Foreest het niet handig op bij haar koning, waarna ik snel een aanval startte. Ze wist het niet dicht te houden en bezweek uiteindelijk onder de druk.

Mijn broer, Jasper Beukema, was de derde die een uitslag kon noteren. In een bekend pionoffer in de opening speelde Loek van den Hagen het niet helemaal handig waar Jasper gretig gebruik van maakte door de rokade af te pakken. Met een toren minder in het spel bleek het tegenspel toch ver weg en toen uiteindelijk de zwartveldige loper werd ingetoomd kon de 1-0 genoteerd worden.

Een 1-2 voorsprong was een goed uitgangspunt voor de rest van het team om toe te slaan.

Onze Luuk Baselmans verloor in het middenspel een pion nadat zijn structuur kapot was gemaakt. Nick Maatman breidde dat voordeel uit naar een compleet gewonnen eindspel. Toch op het einde overzag hij een zeer mooi trucje van zwart dat resulteerde in een mat in 6 combinatie waardoor opeens toch een 0-1 geteld mocht worden.

Op bord 10 kreeg Herman Grooten een openingsvariant tegen die hij niet goed kende. Gezien de reis de dag ervoor en een slechte nachtrust door muggen, misrekende hij zich dan ook nog vroeg in de partij. Tegenstander Xander Mostertman pakte alle ruimte die hij kon krijgen en de loper op c8 heeft de hele partij geen zet kunnen doen. Toen die er uiteindelijk gratis werd afgepakt veranderde er eigenlijk niks aan de evaluatie. Een mooie overwinning van de tegenXanders (sorry).

Onze topscorer met een geweldig seizoen, Bob Jansen, maakte van een normale timide Franse verdediging met zwart een agressieve aanvalstelling. Hij pakte ruimte, activeerde zijn loperpaar en kwam toen met zware stukken binnen om het af te maken. Een zeer goede en verdiende overwinning wat hem op gedeeld derde plek van de topscorers van de gehele Meesterklasse zet.

Nu was Helmut Froeyman aan de beurt. Hij speelde als mede-Belg één van mijn meest geliefde openingen, het Hollands. Hij verkoos de solidere klassieke opstelling met e6 tegen een moderne opstelling van wit. De partij werd een hoop geduw en getrek met kansen voor beide spelers. Anne Warakomska offerde tot twee keer toe een pion, maar beide keren bleek dat niet goed te zijn. Op de 40ste zet gaf Anne zich dan toch gewonnen.”

Er stond opeens een onverwachte 2-5-stand op het scorebord, maar in twee van de drie overgebleven partijen was de situatie voor ons zeer zorgelijk. Nick Bijlsma werd langzaam maar zeker weggeschoven in een eindspel waarin hij een toren tegen loper en één vrijpion (later twee) had. De zwarte stukken werkten echter goed samen en het lukte hem niet om het droog te houden.

Ook Sam Baselmans, die nog altijd in de running is voor een IM-norm, wist het niet te bolwerken tegen IM Julien Kramer. Hij liet een erg sterk paard op d4 toe, waar hij heel de partij tegenaan moest kijken. Dat paard werd hem ook fataal toen aan het slot van de partij dit stuk ondekbaar mat in twee kon geven.

Daarmee lag de verantwoordelijkheid op de schouders van Erwin die in een paardeneindspel was beland. Daarin had hij tijdelijk twee pionnen meer, maar het was verre van eenvoudig. En vanwege zijn handicap is spelen in tijdnood voor hem helemaal een beproeving. Maar dankzij zijn uitstekende tijdmanagement slaagde hij er in om het broodnodige halfje voor ons binnen te halen en daarmee de zwaar bevochten overwinning veilig te stellen.

Een geweldig resultaat, natuurlijk ook dankzij een gelukje en de Bundesliga die ons goed van dienst was. Maar niettemin is er nu nog een kans dat wij de degradatie kunnen ontlopen. Dan moet het wel goed vallen en dat zal worden beslist op de slotdag waarin alle teams tegelijkertijd in het Denksportcentrum te Bunschoten zullen spelen en meerdere ploegen elkaars verrichtingen nauwgezet in de gaten zullen houden. Jammer dat we geen non-playing captain hebben, het is nu al heel lastig om voldoende spelers op te trommelen. Niettemin blijft dit jeugdige team de moed erin houden om er nog een jaartje Meesterklasse aan vast te plakken.

De volgende foto’s zijn van Yvonne van Santen, de moeder van Sam en Luuk Baselmans: