Stukkenjagers beleeft een flitsende seizoenstart in Arnhem

Als De Stukkenjagers 1 mochten we het seizoen aftrappen op bezoek in Arnhem tegen ASV 1.

Het traditionele etentje achteraf (foto Henk Jan Beukema)

Dat ASV 1 een taai team is, was ons van tevoren al zeer duidelijk. Het onverwerkte trauma van de vroege en kansloze bekeruitschakeling van vorig jaar spookte nog rond in het hoofd.  Tevens hadden we een stevige kluif aan het vullen van de 10 borden zonder de andere teams van onze club teveel te verzwakken. We misten een aantal krachten die de ratingbalans in ons voordeel hadden kunnen schuiven. Eenmaal min of meer heelhuids aangekomen in Arnhem was het duidelijk dat ASV ook nog niet op volle kracht was, wat er uiteindelijk voor zorgde dat het qua rating een gelijkwaardige match zou worden.

Dan de match zelf. Last-minute invaller Erik Dignum opende op bord 7 de score door na de opening een ruimtevoordeel te pakken en remise aan te bieden aan Dirk Hoogland die het aannam. Of het een nuttig halfje was moest later in de wedstrijd nog blijken. In ieder geval was het erg fijn dat Erik op het laatste moment ons team completeerde.

Vervolgens begon Remco Sprangers aan bord 6 met een sterk debuut voor onze ploeg. Langzaamaan werden de stukken van tegenstander Peter Boel teruggedrongen in de hoek linksonder van het bord. Dat bood de kans om de pijlen de andere kant op te richten naar de koningsvleugel. Remco mocht de partij beslissen met een mooie tactic.

Op bord 8 hadden we nog een debutant met Joppe Raats. Dat hij meer waard is dan zijn knsb-rating aangeeft is in de club al lang duidelijk. Joppe kwam goed uit de opening, maar dat ging wel ten koste van veel tijd. Door die tijdsdruk ging hij een minder eindspel in. Dit eindspel speelde zijn tegenstander Vadim van Kuijk strak uit naar winst.

De laatste debutant in onze ploeg, Robin Verhoeven, had op bord 9 een wilde partij tegen Richard van der Wel. Richard offerde in de opening een pion voor wat activiteit. Lang leek Robin simpelweg een pion voor te staan totdat er een paard op e4 terecht kwam. Ja dat zag er toch wel heel eng uit. Als team rekenden we hier al op een nederlaag. Toen ik later langsliep zag ik tot mijn verbazing dat Robin een stuk vóór stond. De tegenstander dacht in een tactische afwikkeling een mooie tussenzet te hebben. Daar had Robin op zijn beurt dan ook weer een tussenzet op. Met een stuk meer was het nog steeds een lastige stelling, maar uiteindelijk wist Robin het volle punt naar ons toe te trekken.

Sjoerd van Roon had op bord 5 een lekkere aanvalspartij tegen Otto Wilgenhof. Ja de structuur was niet heel mooi, maar als Sjoerd stukken richting de koning kan gooien, is hij erg blij. Dit deed hij dan ook op overtuigende wijze, wat veel goeds belooft voor de rest van het seizoen.

Nog zo’n aanvallende speler, Bob Jansen, had op bord 2 een complexe partij tegen Bram Klapwijk. Bob pakte met zwart een prachtig centrum met pionnen op d5, e5, f5 en g5. Als teamgenoot weet je dan al, (zeker na vorig seizoen) dat de pionnen naar voren zullen gaan en de witte koning mat gezet gaat worden. Het avontuur op de damevleugel van Bram bracht niet genoeg tegenspel, dus werd zijn koning overlopen.

Helmut Froeyman had zoals we van hem gewend zijn een rustige partij op bord 3 tegen Eelco de Vries. Eelco speelde het originele plan Kf8-Kg8 (of vergat Eelco zijn toren mee te nemen in de Rokade?) waardoor Helmut opnieuw moest doorgronden waar de stukken naartoe moesten. Er kwam een zetherhaling in de stelling en Helmut vroeg me wat de tussenstand was… De oplettende lezer weet het al: 1.5-4.5 in ons voordeel. Maar ja, zo gerust op de teamwinst was ik nog niet. Sam en Constantijn stonden onduidelijk en de stelling van Luuk kon nog zeker verzanden in remise. Als echte teamspeler besloot Helmut het halfje te pakken en de teamzege enigszins veilig te stellen. Achteraf bleek dat hij in de stelling nog steeds het betere van het spel had.

Op bord 10 hadden we een Beukema.. tja misschien had de tegenstander deze het minst verwacht. Constantijn Beukema was namelijk een invaller. Toch leek hij de geest van zijn oudere broer Stefan meegenomen te hebben. Constantijn speelde dezelfde opening als zijn broer, stond misschien niet helemaal optimaal na de opening (net als zijn broer soms heeft). Maar in de chaos die ontstond knalde Constantijn de ene na de andere krachtzet eruit (zoals zijn broer ook zo vaak doet). Het bekijken van deze partij is dan ook zeker een aanrader. Hiermee was de teamwinst veilig en hadden Sam en Luuk vrij spel.

Sam Baselmans en Saša Albers begonnen de partij op bord 4 rustig. Saša leek het betere van het spel te hebben, maar de tijdnoodfase kwam eraan. In die fase leek Saša wederom de betere kansen te hebben, maar dat kantelde. Sam miste één winstkans maar was opgelucht dat hij in ieder geval met een remise de speelzaal kon verlaten.

En dan de langste partij van de dag was voor Luuk Baselmans en Jaap Vogel op bord 1. Luuk kwam goed uit de opening, maar vergat zichzelf te belonen met een punt. De stelling bleef iets prettiger voor wit en Luuk wist af te wikkelen naar een eindspel met een pion meer. Dit leek voldoende, maar toen hij afwikkelde naar een toreneindspel was het voordeel toch erg mager. Lang probeerde hij er nog iets van te maken, maar Jaap verdedigde stug. Net toen Jaap de remise binnen leek te hebben koos hij ervoor zijn toren te geven voor de laatste pion. Er ontstond een interessant toren tegen randpion eindspel wat remise was, toen gewonnen was voor de toren van Luuk, toen weer remise was en toen weer gewonnen. Tja de energiereserves waren uitgeput tegen het einde van de marathonzitting. Uiteindelijk werd Luuk beloond voor het doorzetten en pakte alsnog de overwinning.

Hiermee werd de score 2.5-7.5 voor ons. Zoals er te lezen valt is de score enigszins geflatteerd, want veel borden vielen op gelukkige wijze onze kant op.

Een aantal spelers van onze ploeg genoot in Velp nog na van de geweldige seizoenstart. Volgende keer krijgen we Vianen/DVP 1 op bezoek… dat is toch van een iets ander kaliber. Eens kijken of we de punten in Tilburg kunnen houden.