Pijnlijk verlies
In de reacties onder een schaaksite artikel stelde David van Kerkhof de kijkersvraag: wat is jullie meest pijnlijke verlies ooit? Ik was nog niet bij het einde van de zin of ik moest al terugdenken aan een vrijdagavond zo’n dertig jaar geleden en voelde ook nu nog mijn gezicht weer langzaam rood worden.
Het Zeeuwse schaakleven was een stuk bruisender dan tegenwoordig en Schaakvereniging Middelburg was nog een grote club die elk jaar in de zomermaanden een Open Kampioenschap organiseerde. Zeven ronden Zwitsers met enkele geldprijzen die nog in harde guldens werden uitbetaald. Kom daar in deze inflatierijke tijden maar eens om. Wellicht daarom deden er ook aardig wat sterke schakers van andere verenigingen mee.
De eerste ronden verliepen voorspoedig en in ronde vijf of zes kon ik op bord 1 met wit tegen Cees de Wolf strijden om de ongedeelde koppositie. Cees was in die tijd net als ik een 2100-speler en de partij ging lange tijd gelijk op. Toen de klok voorzichtig een woordje begon mee te spreken en de meeste andere partijen klaar waren, schaarde zich een gestaag groeiende groep toeschouwers rond het bord. In mijn beleving keken ze vol bewondering toe hoe ik het net wat handiger speelde dan Cees en twee pionnen wist buit te maken. Ik kan niet eens zeggen dat ik in hevige tijdnood zat toen de volgende stelling op het bord verscheen. Volgens mij had ik zeker nog meer dan vijf minuten.
René Tiggelman – Cees de Wolf
Het buitenkansje om, met schaak nota bene, een derde pion te winnen liet ik uiteraard niet lopen: 1. Txe6+ In plaats van nu het hoofd in de schoot te leggen speelde Cees hier rustig 1. .., Kh5 en bood remise aan!? Cees was en is een sympathieke kerel met een zwak voor soms wat flauwe grapjes, dus ik werd niet boos maar deed alsof ik niets gehoord had en speelde vlug 2. Dd2 om het mat op g2 te dekken. Nu zou hij toch wel met een glimlach opgeven met eventueel een sorry voor het misplaatste remiseaanbod? Nooit in mijn verdere schaakcarrière heb ik me zo stom gevoeld als toen onder een voorzichtig beginnend maar alras aangroeiend en uiteindelijk bulderend gelach van het publiek de partij eindigde met 2.., Dxg2+ 3. Dxg2, Txg2+ 4. Kxg2 pat!
Mijn meest pijnlijke verlies ooit is dus geen nederlaag maar een remise. Wel bijzonder dat wit de winst uit handen geeft door in een toch tamelijk open stelling met schaak een pion te slaan. Mocht u Cees ooit tegenkomen, begin gerust over deze partij. Zijn ogen zullen gaan twinkelen en een gratis biertje is niet uitgesloten.
Jij zag tenminste nog dat het pat was. Kom er maar in Richard Vedder!
Ik heb tot mijn grote ongenoegen al twee keer iemand pat gezet vanuit een gewonnen stelling. Dimitri verwijst naar de bekendste. Die staat niet alleen in “Beat the Masters” (er zijn nog exemplaren!), maar ook bijvoorbeeld in “The Art of the Endgame” van Jan Timman… De tweede was bij de Europacup in Rhodos in 2013.
In Zeeland kennen we de uitdrukking “kom je soms van Yerse?” Yerse staat voor het vissersdorp Yerseke, waarvan de bewoners de bedenkelijke reputatie hebben alles groter en beter denken te kunnen. Zo heette bijvoorbeeld de plaatselijke vestiging van supermarkt C1000 daar de C10000.
Het zal denk ik de visserijcultuur zijn, want in Spakenburg kunnen ze er ook wat van. Zaterdag schrijf ik een stukje over 2 lege borden in een teamwedstrijd, binnen het half uur volgt Richard met 3 lege borden. Nu een stukje over 1 keer pat, prompt is daar Richard weer met 2 keer pat.
Binnenkort maar eens een stukje schrijven over mijn galblaasoperatie, kijken hoe dat uitpakt.
Ha! Het beroemdste van mijn twee padjes scoorde ik in Vlissingen! Als het om de galblaas gaat win je het van me…
patjes dus 🙂
Nu werd ik toch wel erg nieuwsgierig dus ik heb het maar even opgezocht. Vedder – Gagunashvili, Vlissingen 2004!
Bij dat toernooi was ik zelf ook aanwezig, maar van jouw toch zeer opmerkelijke partijslot kon ik mij echt helemaal niets herinneren. Niet dat dat veel zegt want al websurfend kwam ik uit hetzelfde toernooi de partij Gagunashvili – Tiggelman tegen, ook hieraan had ik geen enkele actieve herinnering. Niet aan de tegenstander, niet aan de partij, zelfs niet aan de in het verre eindspel gemiste remise.
Wat een geheugen! Ik vraag me nu af of dat van die galstenen wel klopt….. 🤔
Het lijkt me dat die zwartspeler dat pat aardig in die stelling gevlochten heeft. Jammer dat de laatste zet van zwart niet vermeld is. Het pionnetje was giftig voor wit. Op het eerste gezicht blijft winst voor wit mogelijk na het wegjagen van de zwarte dame met Tf3.
Terechte opmerking en Tf3 is uiteraard winnend voor wit. Ik moest het even terugzoeken (het is inderdaad een partij uit 1994) en ik zie nu hoe sluw Cees me naar de stelling voor Txe6 had gelokt.
Helaas weet ik niet hoe ik in de replies diagrammen moet plakken, dus even op zijn janboerenfluitjes:
wit: Kh2, Dd6, Ta3, pi b2, b5, f4, g2,h3
zwart (aan zet): Ke8, De1, Td8, pi d7, e6, f5, h4
1 ..,Kf7 2. b6, Tg8!!?? hier moet de goochemerd de slotstelling al voor ogen hebben gehad 3. Dxd7+, Kf6 4. Dd4+, Kg6 5. Te3, Df1 Commentaar van Cor Jansen in de PZC (ook dat bleef me niet bespaard): “Staat wit niet totaal gewonnen? Geen van de toeschouwers bij deze partij zag wat De Wolf zag. Ook Tiggelman niet. Wat ligt er meer voor de hand dan de pion op e6 met schaak te slaan?” 6. Txe6+ ??, Kh5 en wit, hoewel aan zet, heeft geen goede mogelijkheid om het pat te voorkomen.
Ik gaf eens in een rapidpartij al in de opening een loper weg. Aangezien het een teamwedstrijd was en ik boos was op mezelf speelde ik toch maar door, maar zonder veel succes. Er werden stukken geruild, mijn koning stond in de hoek, mijn tegenstander had naast de loper voor ook al een pion extra en pakte er nu nog eentje en toen… Schaak van mijn toren met dubbele aanval op zijn koning en toren. Rood aangelopen weigerde mijn tegenstander de toren te pakken -wat met het pat tot gevolg wel een 2,5-1,5 winst voor hun op zou leveren- en zette de toren aan de kant. Op zich ook best een aardige overweging, want hij had 12 minuten en ik nog maar 3, maar het toren plus a- en h-pion vs. loper plus a,b,g en h-pion bleek naast het mentale aspect een stuk makkelijker speelbaar voor mij. Dus met die patgrap wist ik een vol punt te stelen waarmee de 2-2 uit het vuur werd gesleept.
Mijn ergste NEDERLAGEN ooit en de keer dat ik iemand wsl zijn ergste nederlaag ooit bezorgde. Oef: