Groningen uit of thuis?
In Tilburg ontvangen we teams uit Groningen vanwege de reisafstand uiteraard graag thuis. Toen de voorlopige indeling van de Meesterklasse online kwam, zag het er nog mooi uit met een thuiswedstrijd. Helaas in de definitieve indeling werd het toch omgezet in een uitwedstrijd. Net als onze laatste onderlinge wedstrijd in Groningen (zie Stukkenjagers 1 komt met daverende stunt in Groningen – Schaaksite), ruim twee jaar geleden, traden we aan met drie Belgen. Destijds haalden we onverwacht twee matchpunten in Groningen. Anders dan toen, hadden we dit keer geen voorovernachting (op Helmut na). En dat werd gelijk gevoeld! Mijn tocht, voor de wedstrijd die om 13.00 uur zou beginnen, begon om 8.00 uur. Bus, trein, bus en dan de auto in met Herman, lekker de storm trotseren. Meer over die reis kun je vinden in de partijanalyse van Herman. De spelers van onze auto liepen het Jannes van der Wal denksportcentrum binnen om vijf voor één. Net op tijd dus, maar geen tijd meer over om nog even bij te komen voor de partij. Zo had iedereen van ons team zijn eigen heroïsche tocht om deze wedstrijd te bereiken.
Dan de wedstrijd zelf in chronologische volgorde:
Het bord van Joppe Raats en Sipke Ernst stond al snel in vuur en vlam. Rond zet 18 stonden beide koningen erg open en gaf de teller (achteraf) 0.00 aan. Een mooie stelling die alle kanten op kon gaan. Helaas was het ook een stelling waarin bleek dat Sipke erg goed kan omgaan met dit soort complicaties en de stukken konden op zet 22 de doos alweer in.
Dat het schaken steeds sneller moet, kan niet los gezien worden van de grillen van de nummer één van de wereld. Sinds Magnus Carlsen zijn wereldtitel in het klassiek tempo niet meer wilde verdedigen, heeft hij ingezet – vooral tijdens de coronacrisis – om het rapid en blitz te promoten. Dat het niet aan iedereen besteed is, is duidelijk maar persoonlijk vond ik die online toernooien wel wat hebben, zeker ook omdat de livestreams steeds geavanceerder werden en interessant waren om te volgen. Ooit was de gedachte dat het schaken zich niet zou lenen voor televisie. Wie gaat nou kijken naar een paar zwijgende spelers die urenlang hun hersenen zitten te pijnigen, terwijl er nauwelijks iets gebeurt? En pas in tijdnood gedwongen worden sneller te spelen, wat soms tot spektakel leidt.
Zoals u ongetwijfeld weet, heeft Schaaksite een aparte 



