Deze stelling ontstond na 43e zet van wit in de partij tussen Elisabeth Paehtz en Anna Muzychuk (World Cup). Elisabeth was dit toernooi goed op dreef en schakelde eerder wereldkampioene Wenjun Ju uit. Maar hier zit ze in de problemen. Hoe kan zwart deze partij winnen? Oplossing (met nog een extraatje)…
Lees meer >Deze stelling is afkomstig uit een partij op Lichess. Wit is aan zet. Hoe evalueer je deze stelling? Antwoord…
Lees meer >Je vindt in de diagramstelling een fraaie studie van B. Horwitz en J. Kling (1851). Wit is aan zet. De vraag is hoe schat je deze stelling in? Antwoord…
Lees meer >Deze stelling ontstond na de 35e zet (Td7) van wit in en partij tussen Gurevich en Adorjan (1988). Wat is nu de beste voortzetting voor zwart? Je vindt het antwoord hier met nog een aantal aanvullende vragen over de stellingen die ontstonden na zwarts 35e zet.
Lees meer >Deze stelling ontstond na 50e zet in een rapidpartij tussen Zoltan Amasi en Ljubomir Ljubojevic (Amber Rapidplay, Monaco 2001). Wit’s laatste zet was 50. Kf1 (na 49. … Tc2+). De vraag is nu: wat is de beste zet voor zwart? Je vindt hier het antwoord en enkele lastige vervolgvragen…
Lees meer >Wit is aan zet in deze stelling na de 32e zet van zwart. De vraag is: wat is hier de beste voortzetting? Wit heeft een ruime keuze. Denk bijvoorbeeld aan een koningszet of een zet met een pion. Wat is wijsheid?
Lees meer >
Deze stelling ontstond na 52e zet van wit in de partij van Gligoric tegen Fischer (kandidatentoernooi 1959). Hoe houdt zwart remise? Antwoord…
Waarom zou je eigenlijk aandacht moeten besteden aan eindspelletjes van Koning en toren tegen koning en pion? Dat lijkt op het eerste gezicht een kansloze zaak. En is het wel zo belangrijk om jezelf hierin te verdiepen?
Het antwoord: het is lang niet altijd kansloos. En de tweede vraag kunnen we met een volmondig ‘ja’ beantwoorden. Hoe zit dat?
In mijn verslag van gisteren over de partij tussen Anish Giri en Maxime Vachier Lagrave heb ik misschien iets gemist in het verre eindspel. Gelukkig hebben we ons altijd oplettende lezerspubliek en ditmaal was het MvanLeeuwen die ons attent maakte op een analyse van de Nederlandse schaakjournalist Peter Doggers die op chess.com het kritieke moment in het lopereindspel besprak.
“Pawns in the Crosshairs”
In zijn boek “Dvoretsky’s Endgame Manual” geeft de beroemde Russische trainer over het eindspel met ongelijke lopers diverse principes die een schaker in zijn ransel zou moeten voeren om zich een volleerd eindspelkenner te noemen. Eén principe is het “Pawns in the Crosshairs” dat vrij vertaald betekent “Pionnen in het vizier” betekent. Omdat 1 plaatje meer zegt dan 1000 woorden, geeft Dvoretsky een diagram met de volgende stelling.
1. c5! Lxc5 2. Lb3 e5 3. Le6 Kc7 4. Ke4
Giri, Anish – Vachier-Lagrave, Maxime
Foto Lennart Ootes
Krijgt u wel eens een eindspel op het bord in uw partijen? En was u tevreden over de afloop? Of knaagde er iets waarvan u later dacht: “Dat had ik anders kunnen spelen? ”Schaaksite biedt een eindspelrubriek aan waarin u uw kennis kunt opfrissen of eventueel uitbreiden. Herman Grooten praat u op frequente basis bij over diverse eindspelfinesses.
Op het moment van schrijven is de Sinquefield Cup in het Amerikaanse St. Louis bezig. Vrijwel de gehele wereldtop is daar aanwezig. Zoals verwacht eindigen daarom niet veel partijen in een beslissing. Omdat er geen remise mag worden aangeboden, wordt in vrijwel elke partij doorgespeeld totdat er twee kale koningen overblijven. Soms hebben beide spelers door dat er in een stelling niets meer te halen valt en weten zij te ontkomen aan het onvermijdelijke door op slinkse wijze een zetherhaling in de stelling te vlechten. Dat gebeurde gelukkig niet al te vaak. In de vijfde ronde trok de partij tussen de Rus Ivan Nepomniatchi en de Amerikaan Hikaru Nakamura mijn aandacht.
Het zenuwslopende eindspel tussen Nepomniatchi (links) en Nakamura (rechts) in volle gang (foto Lennart Ootes)
Nepomniachtchi, Ian – Nakamura, Hikaru
