Overzicht “Juweeltjes”
In deze rubriek bespreek ik partijen waarvan ik vind dat die aan de vergetelheid moeten worden ontrukt. Uiteraard speelt een grote subjectieve factor een rol bij de keuze van deze partijen. Hoewel zware offerpartijen en geniale combinaties uiteraard hun weg zullen vinden in de serie, zijn partijen met een groot strategisch karakter uiteraard door hun subtiliteit niet weg te denken in deze verzameling. Hieronder treft u de reeks rubrieken aan die tot dusver zijn verschenen. Overigens mag u altijd een verzoek indienen om mij een partij te laten analyseren die voor het nageslacht bewaard dient te worden! Om het terugzoeken naar deze “juweeltjes” eenvoudig te houden, zijn alle bijdragen in dit overzicht verwerkt.
| “Juweeltje” | Partij |
|---|---|
| 1 | Johner – Nimzowitsch |
| 2 | D. Byrne – Fischer |
| 3 | Pinter – Timman |
| 4 | Kasparov – Topalov |
| 5 | So – Kasparov (blitz) |
| 6 | Ivanchuk – Shirov |
| 7 | Planinc – Najdorf |
| 8 | Kramnik – Carlsen |
| 9 | Karpov – Timman |
Laat ik als verzoeknummer een lans breken voor Karpov-Timman, Amsterdam 1981 (IBM toernooi).
www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1068207
Karpov moest na zijn nederlaag in de eerste ronde tegen Hort in de achtervolging op Timman, die juist uitstekend was gestart. In de voorlaatste ronde vond het onderlinge duel plaats, met Karpov nog altijd een half punt achter. Het werd een waar titanenduel, waarin Karpov alles op alles zette om niet alleen de partij te winnen, maar ook om haasje-over de leiding op de ranglijst over te nemen. Na een boeiend middenspel werd het uiteindelijk remise door zetherhaling en bleef Timman een half punt voor. Nadat beiden ook in de laatste ronde remise hadden gespeeld was dat genoeg voor de toernooiwinst.
Het oude IBM gebouw aan de Johan Huizingalaan in Slotervaart was een kwartiertje fietsen en ik ben verschillende ronden wezen kijken. Bij onderhavige partij waren camera’s opgesteld om het duel nog beter te kunnen volgen. Nu zie je dat praktisch naast ieder bord, maar destijds was het iets bijzonders.
Wat ik altijd een heel bijzondere partij heb gevonden is Ljubojevic – van der Wiel, Hoogovens 1986. Ik heb eigenlijk nooit helemaal begrepen waarom van der Wiel niet eens een keer op e7 zou hebben kunnen slaan.