Crisis
Nel mezzo del cammin di nostra vita mi ritrovai per una selva oscura.
Het schalde over het Stadhuisplein. ‘Op het midden van onze levensweg gekomen werd mij het zicht door een donker bos benomen.’ Een Italiaan? Nee, dat kon alleen de warrige man zijn.
Daar kwam hij aan in zijn rolstoel, voortgeduwd door zijn potige verzorgster. Hij zat een beetje scheef en onderuit gezakt en zwaaide met zijn armen. Vorig jaar heeft hij mij kritisch toegesproken over de schaakwereld en toen bleek dat hij minder verward was dan zijn uiterlijke verschijning deed vermoeden, en helemaal niet gek.
Ein Gespenst geht um in Europa!
Hij had het vandaag flink op zijn heupen. Dit ging niet meer over het WK voetbal of over de manipulaties van Kirsan Iljoemshinov. De warrige man had nu echt belangrijke zaken aan zijn hoofd. Het was duidelijk dat hij niet het spook van het communisme bedoelde. In het begin van de 21e eeuw worden wij bedreigd door een ongrijpbare wereld van in ontbinding verkerende financiële markten en het geïnstitutionaliseerde speculanten- en profiteurendom, door avonturiers op de aandelenbeurzen, onbetrouwbare bankiers en hedgefunds. En zoals vaker in de geschiedenis valt Europa uiteen in elkaar bestrijdende kampen.
De warrige man keek mij met een koortsige blik aan en zei:
Gallia est omnis divisa in partes tres.
Eerst gooit het rijke noorden het arme zuiden uit de Eurozone. Over een tijdje vliegen ook de vroegere Oostbloklanden eruit omdat zij het rijke noorden met gastarbeiders en andere gelukzoekers overspoelen. “Nooit meer oorlog, maar solidariteit tussen de volkeren”, zeiden wij aan het begin van de Europese eenwording. Die mooie woorden zijn we snel vergeten nu ze aan onze portemonnee komen.
