Patgrapjes zijn geen grapjes…

We zijn nog maar net begonnen en het toernooi is alweer over de helft. Gisteren was een compleet gekkenhuis, we zijn allemaal nog een beetje shaky, maar daarover later meer! Ik wil eergisteren zeker niet tekort doen!

Toen ik dinsdagmorgen afsloot, ging ik lekker naar het zwembad voor een ijskoude duik. De voorbereidingen worden, naarmate het toernooi vordert, steeds korter. Het schaken kost kracht, er wordt hier behoorlijk veel van je gevraagd, qua inspanning en gaandeweg is twee uur openingsvoorbereiding eenvoudigweg niet meer te behappen. De derde ronde bracht ons een gevaarlijke tegenstander, namelijk het Franse Sautron. Redelijke ratings, allemaal een beetje lager dan die van ons, maar die knapen zijn jong, had ik al gezien. Oppassen dus! Ik zag dat ik gebeld was, waarschijnlijk de lokale krant, dat wil zeggen, de lokale krant thuis. Richard had opgemerkt op de facebookpagina van “ongs darrup” dat de Bunschoter wel aandacht had voor de resultaten van het tweede elftal van SV Spakenburg, maar dat het Europese avontuur van En Passant nog niet de aandacht kreeg die het verdiende. Welnu, dat duurde geen uur www.debunschoter.nl en er stond een berichtje op de site. Straks maar eens terugbellen. Inmiddels staat er ook al een tweede stukje!

De wedstrijd zelf verliep gladjes en dat heeft denk ik alles te maken met de serieuze benadering van die jongens. Zo wordt onze Kaaieman sinds deze ronde even apart genomen door Friso om de opening even kort door te nemen. Er staat of valt hier veel met de wijze waarop we uit de opening komen en Dick was goed ziek van zijn kansloosheid een dag eerder tegen Ugra. Hij mocht tegen Aurelien Gallant. Dick speelt net zo lief met zwart, dan zit hij toch net iets beter in zijn openingen en deze keer viel Gallant al na 6… Ph5 achterover van zijn stoel. Rond zetje 20 een stuk te grazen nemen en we praten er al niet meer over. Dick was vooraf een klein beetje bang kop van jut te worden, maar we schrijven inmiddels 2 uit 3 en die nederlaag had iedereen kunnen overkomen.

Dan ikzelf, ik volgde Dick na niet al te lange tijd. Ik moest wel even wennen aan die Aubry. Petje op en een klokkenrammer. Zijn eerste zetten kwamen snel en met grote kracht, gevolgd door een ferme dreun op de arme klok. Uit de opening sprak aanvankelijk minder ambitie, een ruil op d5 in het Frans, maar toen we tegengesteld rokeerden, kwam er toch de pionnenopmars. Het ging allemaal wel een stuk langzamer, maar het gebeuk op de klok bleef. Ik ging in de tegenaanval over de c-lijn en het bleek dat de aanval van Aubry niet doorsloeg, ook niet na een loperoffer. Wel kreeg ik het gevoel dat hij tot zijn laatste zet moet hebben gedacht, gewonnen te staan. 27 Dxh6 werd namelijk nog steeds gevolgd door een stevige mep op de klok en het mij tevens recht in de ogen aankijken. Ik keek terug, keek ook even opzij, Manuel in de ogen, keek toen naar die kleine d-boer en schoof die 1 vakje naar voren: “schaak!”. Dat zei ik natuurlijk niet, maar accepteerde wel de overgave van mijn tegenstander die gek genoeg met een grote grijns gepaard ging. Het leek wel of hij blij was dat het erop zat! De punten vlogen vervolgens binnen. De tegenstanders van Friso en Manuel deden kilo’s materiaal in de aanbieding en werden beiden dan ook ruim voor de dertigste zet opgeknapt. Lastiger hadden de overgeblevenen het. Richard had wel voordeel, maar werd verrast door Pe4. Mogelijk staat het nog steeds ok, maar zoals het ging moest hij in remise berusten. Slava leek zelfs in het nadeel, maar erger nog, de stelling was loeischerp en dat is voor Slava toch geen dagelijkse kost! Wij zijn dat langzame gesjok gewend. Vroeger had je dat spelletje met die space invaders, die kwamen met vele langzaam naar beneden en dan moest je maar zien of je ze allemaal op tijd af kon knallen. Welnu, zo gaat Slava ook te werk, hij komt gewoon langzaam naar beneden. Vandaag dus niet en rond de twintigste zet knepen we hem toch wel een beetje! Schoenmaker hou je bij je leest! Het ging gelukkig weer goed bij het loperoffer, dat Lubczynski niet helemaal goed doorgerekend had. 5,5-0,5, tamelijk afgetekend dacht ik en we weten wat er dan gaat volgen!

’s Avonds met bijna alle Hollanders en wat overigen hadden we een cafeetje gevonden om Celtic – Ajax te kijken. Best leuk hoor, zo’n potje voetballen kijken, maar ik kijk het liever aan de zijlijn. Nu ja, het was wel gezellig en er wachtte ons de volgende dag een behoorlijke uitdaging en dan kan even met elkaar op stap zeker geen kwaad. Maar na de wedstrijd was het snel gedaan. Nog een biertje, afrekenen en op huis aan. Tja, sorry, het is niet anders, er wachten Grieken, ook nog eens in eigen huis, “mannen met baarden”, zou Tom Egbers zeggen! Het werd een beetje een rommelige dag, een prachtige dag ook die weer begon met een korte voorbereiding in de zon door Dick en Friso. Onze Griekse tegenstanders hadden stuk voor stuk een hogere rating dan wij en stonden daarmee elfde op de plaatsingslijst. Een stuk of drie gerenommeerde grootmeesters gevolgd door een ervaren meester en twee talentvolle figuren aan de onderste borden. Ratings zeggen niet alles, maar als er veel van zijn en ze zijn ook nog eens allemaal hoger, dan is de kans nu eenmaal aanzienlijk dat die hogere ratings er met de overwinning vandoor gaan. Toch hadden we wel vertrouwen. Wie huiden verkoopt, doet er goed aan dat zo duur mogelijk te doen. We werden echter eerst nog even verrast. Het hotel moest afgerekend worden en wel meteen, een half uurtje voor de wedstrijd en ook nog eens cash! “Kom zoiets tegen”, hoor ik Lambik nog zeggen. Het zit als volgt: Dit resort hier is vrij prijzig, ik begreep van Slava dat het ruim 300 euro per overnachting kost. De organisatie heeft echter een deal gesloten en zodoende kost het hier allemaal slechts 78 euro per nacht. Sommige van ons zijn hier tien nachten, anderen zeven en dat moet dan allemaal contant over de toonbank. En er zit een maximum aan het bedrag dat je hier kan pinnen, zowel op een dag als in een week. Daar stonden we dan met onze creditcard. Uiteindelijk lukte het na aftrek van de aanbetaling en gewiekst pinnen toch om de gevraagde contanten te overhandigen. Nu maar hopen dat het uiteindelijk bijdraagt aan een aflossing.

Een wat nare voorbereiding op de partij. Dick wilde nog graag douchen, Richard moest zich ook nog ontdoen van zijn korte broek en het was toch al kwart voor drie! Vier minuten voor tijd kwam Dick binnen rennen en even later zat iedereen achter het bord. De openingsfase werd opgeleukt met een ferme discussie bij die jongens van Wirtzfeld. Ik meen dat Hans Hubert Sonntag een paar seconden te laat achter het bord plaats nam en dat zijn tegenstander verlekkerd dat punt in ontvangst wilde nemen. Maar als je maar hard genoeg schreeuwt, ik ken overigens de omstandigheden verder niet, dan is er kennelijk nog wat te regelen, want er werd gespeeld en het eindigde in remise. Ondertussen zag de openingsfase er bij ons niet onaardig uit. Ik trapte in een oude fout, kwam natuurlijk prima uit de opening, maar het voelde of ik gewonnen stond. Bij alle totaalstandbeoordelingen die ik van de match tussen Peristeri en En Passant maakte, kende ik mijzelf alvast een punt toe. Bij Dick was wat misgegaan, maar Friso zag ik ook wel winnen. En voor de rest was het dan sprokkelen. Erg spannend, maar de door Dimitri Reinderman voorspelde 2,5-3,5 was zeker niet onmogelijk. Gaandeweg ging het echter mis. Richard zat beter in de opening dan zijn tegenstander, maar kwam toch in behoorlijke problemen. Ik stond helemaal niet gewonnen en moest op de eerste zet na de tijdcontrole zelfs in remise berusten, inderdaad, op mijn voorstel, ik ben wel gek maar niet achterlijk. Na afloop bleek in ieder geval dat mijn tegenstander er veel meer van snapte dan ik, maar met 20… Tc3 had ik vermoedelijk wel voordeel overgehouden, onder andere vanwege het feit dat zwart een beetje op zijn e-pion moet blijven passen en daardoor niet erg actief kan worden.

Friso volgde ook al met een remise en daarmee waren er twee witbeurten in remise geëindigd. Vooraf gezien eigenlijk ook de partijen waar de bookies misschien wel op gemikt hadden als ons Eppie voor een verrassing moest gaan zorgen. Wat overbleef was Slava die slechter stond, Manuel die zijn sterke tegenstander overspeeld had, maar nu in een bere ingewikkeld toreneindspel terecht was gekomen, Richard, die vanuit slechte stelling toch de overhand had gekregen en nu gewonnen stond in het dame eindspel en Dick die totaal verloren stond. Kansjes, kansjes, de adrenaline gierde door onze lichamen en we zijn vooraf toch al aardig opgefokt. De spanning zit er goed in, druk is belangrijk! De partijen duurden nog lang en dat was reden voor Friso en mij om even een biertje te kopen. Slava had inmiddels ook remise gekeept, met zwart tegen Ioannis Papaioannou, die ik nog als heel erg klein ventje aan het EK jeugd in 1993 te Vejen zag deelnemen, niet onverdienstelijk, het verbaast me niets dat hij een goede grootmeester is geworden. Maar van onze Slava kon hij niet winnen. Drie remises, een volstrekt gewonnen stelling, een volstrekt verloren stelling en een voor mij volkomen onduidelijk eindspel dat me eerst leek of Manuel gewonnen stond, maar na het venijnige 42 c3, was ik daar helemaal niet meer zeker van. Nippend aan ons biertje werden we echter plotseling in de hal opgeschrikt door een luid “PAT, “POTJANDRIEDUBBELTJESKATER””. Wij keken even op om te kijken wie daar zo luid riep, maar vreesden natuurlijk al het ergste. Richard remise, 2-2, met een straal verloren stelling en een voor toeschouwers niet te trekken toreneindspel. Terwijl we diezelfde situatie hadden kunnen hebben met een minimale voorsprong. Zelfs dan was er nog van alles mogelijk. Dick zat in een gevecht dat echt helemaal kansloos leek. Twee gevechten. Dick scheurt papiertjes pepermunt aan flarden en zijn tegenstander drinkt ongeveer drie keer per zet, met Dick aan zet, een slok water uit zijn fles met ferme kracht en schroeft ook steeds dan weer de dop erop. Friso denkt dat Manuel nog gewonnen staat en eigenlijk niet kan verliezen, maar dat stelt mij niet gerust. We gaan de slotfase maar eens volgen. Dick had mij ondertussen nog gevraagd of er nog een keer tijd bij kwam en ik schudde ondeugend “nee”. Nu ja, die 30 seconden natuurlijk. Bij zet 45 is het helemaal uit, de zwarte loper komt tot leven en weldra gaan er pionnen promoveren nadat g3 verorberd is. Bij Manuel gaat het ook verkeerd. Hij staat inmiddels verloren, lijkt het. De witte centrumpionnen gaan promoveren en het lijkt erop dat Manuel die niet meer kan tegenhouden. Dan weer een enorme hengst op de klok gevolgd door een luide schreeuw die eindigde op MORTAS of iets wat er op lijkt. Dat klonk goed, veel beter dan die schreeuw van Richard. Er kon maar een ding gebeurd zijn. Stelios Halkias had even de tijd genomen om dat toreneindspelletje naar winst te schuiven, deed ook gewoon een winnende zet, maar ja, hij overschreed daarbij de bedenktijd. Wat een verschil en wat een opluchting! Wij kunnen ons niet echt inhouden en gooien handen de lucht in, grijnzen en dan nog Richard die Manuel in de armen viel. Jaja, Manuel, vliegt er opeens 100 kilo op je af! En Dick speelt nog! Hij had al zijn hoop gevestigd op het actief worden van zijn paard en daarvoor nog maar weer eens een pion geïnvesteerd. Dat gaat makkelijker als je totaal verloren staat, wie weet komt er nog eens een familieschaakje. Nee hoor, “vretos mijn torenos maar oppos”. Mihailidis had het allemaal uitgerekend en het laten pakken van zijn toren was de inleiding tot een glansrol die de Griekse eer zou gaan redden. Een zwaarbevochten 3-3 gelijkspel. “Dick staat bijna gewonnen”, mompelde Friso. Plotseling blijken die boeren helemaal niet door te lopen en kan Dick middels het opofferen van zijn pion en een schaakje de drie zwarte vrijpionnen onschadelijk maken. Nu ja, twee, die derde is niet zo belangrijk, want dat is een verkeerde randpion, of een verkeerde loper, net wat je wilt. En na verorbering van de twee g-pionnen tikt Dick gewoon met zijn toren de vrije b-pion eraf. Stelios halfias, noem ik dat! 2,5-3,5 winst, zoals Dimitri al voorspelde en de beloning volgt straks: PGMB-Rostov, dat kopman Baadur Jobava rust geeft. Geen paniek, er ligt nog genoeg uitdaging. Eerst maar even een plons in het zwembad!