22e van Europa!
Zo! Op 21 teams na zijn we het sterkste team van Europa. Een klein beetje helaas, mag ik wel zeggen, maar ik geloof dat iedereen bij ons overall toch wel aardig tevreden is. Die laatste ronde moest nog even gespeeld worden en daar stond toch nog wel wat op het spel. Eerst maar eens de indeling, die was tegen het Zweedse Limhamns SK. We streven het hele toernooi naar zo sterk mogelijke tegenstanders, maar die laatste ronde wordt toch het klassement gemaakt en dus kwam deze tegenstander ons niet per se beroerd uit. Mij wel, ik had nog een GM nodig en dan had ik ook wel genoeg aan remise vermoedelijk, maar deze tegenstander had geen GM. Niet getreurd hoor, ik ben gewend overal lang over te doen. Manuel had hoe dan ook genoeg aan remise voor zijn GM-norm.
Des ochtends bij het zwembad kwam ik de heren Zweden tegen en deelde mee dat ze reeds met 1-0 voor stonden. “Wie dan, wie van ons heeft er dan geen partij?”, vroeg een licht grijs bebaarde en dus op H.C. van Riemsdijk gelijkende man. “U” diende ik hem van repliek. Jammer natuurlijk, maar dan kon hij wel nog een paar pilsjes drinken. Slava Ikonnikov kon niet, zo was ons al een tijdje duidelijk. Voor 12 uur moest hij Schengen uit om dan maandag weer een visum te regelen voor een half jaartje of zoiets. Jammer, maar we wisten waar we aan begonnen en aan het topbord heeft hij zich toch maar mooi kranig geweerd. We hoopten dat Friso snel gelijk zou maken, want die riep vroeg in de avond tevoren al dat hij alweer klaar was met zijn voorbereiding. We dachten dat hij net als een dag eerder tegen Zaragatski alweer een of andere opzet weerlegd had, maar dat was niet zo. Er stond geen bruikbare partij in de database! Friso speelde tegen Christian Jepson en daar heb ik nu bijna 21 jaar geleden ook al eens tegen gespeeld. Die stond nog in de database. Het jeugdtoernooi van Hallsberg, dat destijds best sterk bezet was met oa Onisjoek, Barkhagen, Nalbandian, Georgiev, O Danielian en dus ook deze Jepson. Ik laat het nog 1 keertje zien en dan stop ik ermee, want sommigen krijgen dit nu al voor de tiende keer voor hun klep:
Na lange tijd gemarteld te zijn, mijn tegenstander Schneider van deze ronde was er destijds ook bij, hij vertelde me dat er zeker zes uren gespeeld waren en ik stond nagenoeg hopeloos in het dame eindspel, maar met de nodige pijn en moeite kon ik er Dd6 uit peuren en had Jepson niets anders meer dan Dd7xf7. Het halfje binnen dacht ik, maar de stelling en de partij vragen om een wit remise aanbod. Dat kwam er niet. Wit staat schaak en dat loste hij dus op met Df3. Na mijn volgende zet bood hij wel remise aan, zeg maar in de stelling als hierboven gegeven, maar nu weigerde ik en won vlotjes. Moest er deze ronde weer aan denken! Friso won dus niet vlotjes in de opening, het werd wel weer zo’n hele lange partij! Nee, Richard won vlotjes. Zijn tegenstander had aan remise genoeg voor een im-norm en de etiquette verplicht de tegenstander dan het uiterste te doen om dat te voorkomen. Spelen dus! Gelukkig, trouwens, mag je hier sowieso niet voor de 40e zet remise aanbieden, dat maakt het soms een ieder al een stuk makkelijker. Het ging best goed, tegenstander speelde opeens caro kann, maar toch leek er wel wat remisemarge. Maar dat was er niet meer toen de lopers eraf gingen en Richard de zevende rij met zijn toren enterde. Richard tikte hem er in het toreneindspel netjes af, waarmee missie 1 geslaagd was. Altijd lekker om zo’n lange terugreis nog even een laatste ronde overwinning in de tas mee te sleuren. Ik maakte de gelijke stand echter al vlot weer ongedaan. Mijn tegenstander vertelde dat hij ook bij dat desbetreffende toernooi in Hallsberg aanwezig was, maar hij was nog een jaartje of vier jonger geloof ik, het was mij ontgaan. Voor een im-norm moest hij winnen. Ik had ook zin om te winnen. De nederlaag van Slava moest nog gecompenseerd worden en ik kon mijn TPR tot over misschien wel 2700 brengen en nog een gooi doen in het topscorersklassement van het vierde bord. Ik schoot een paar bokken, een vervelende was .. b5, daarvoor ging het niet onaardig, maar ik dacht al een paar ronden te lang na over mijn zetten, dat brak nu ook op en ik had een beetje spijt dat ik niet gewoon frivool op f3 een kwal geofferd had. Hoe dan ook, na b5 misschien nog een kleine mogelijkheid op remise, maar het ging rap naar hopeloos en zo had mijn tegenstander zijn im-norm, is mijn ratingwinst maar 14 of zoiets en gingen we de match ook zeker niet winnen.
Want Manuel speelde voor het eerst sinds de slotfase van ronde 1 niet best. Volgens Friso had hij nog wel met stevig voordeel uit de opening kunnen komen, iets met Da4 ergens, ik houd van uit het hoofd analyzeren, maar dan moet ik wel de stelling gezien hebben. Manuel had een halfje nodig, maar ook bij hem speelde mee dat hij graag topscorer wilde worden en dat hij Slava wilde compenseren. En ja, je moet toch knallen, maar het liep voor geen meter. Dick had wat voordeel, leek het en toen viel volgens Friso alles samen om Manuel aan zijn GM-norm te helpen. Dick maakte met een pion minder soepel remise en Friso stond belabberd, tenminste, niet verloren, maar kon niet meer winnen. En het is 2,5-1,5 en wat doe je dan als Zweed? Juist, in gewonnen stelling bied je dan remise aan omdat je team dan drie punten heeft en most likely op 3,5 komt. Zie je dat Guido? Zo kan het dus ook! Manuel zijn norm en Friso haalde zelfs het livescherm omdat hij nog deelnam aan de allerlaatste partij van het toernooi. Na 115 zetten werd het remise!
Verloren, 22e, maar wat hebben we genoten van de slotceremonie! Heerlijke Griekse danserijen op heerlijke Griekse muziek, waarbij het applaus leidde tot nog een tweede, derde en vierde dansje van bij elkaar ongeveer een uur, dat opgeteld bij een scala aan toespraken in het Grieks en je begrijpt dat de zaal al vrij vlot half leeg was. Ergens tussen de ossen en de issen hoorden we nog de naam Manuel Boesboem in verband met zijn behaalde grootmeesterresultaat, daar kwamen we natuurlijk voor en daarom bleven we ook!
De terugreis is lang, gevoelsmatig langer dan de heenreis. De heenreis zingt iedereen bij wijze van spreken nog liedjes, maar terug lukt dat allemaal niet meer. Friso reed vanaf Charleroi niet meer mee. Zijn gezin was met vakantie naar Malaga geweest en ze kwamen beide in Charleroi aan. Friso was best tevreden over zijn toernooi. Schaken en mooi weer! Zijn laatste toernooi was een jaar geleden te Hoogeveen, maar gaandeweg het toernooi merkten we weer de enorme hakdrift die we van hem gewend zijn. Het was een prima vlucht, ik had het gloedjenieuwe “De Macht” van schrijfschaker Ed van Eeden bij me en ik heb inmiddels 260 bladzijden verslonden. Goed te doen, tot dan toe, verklap ik vast, morgen eens kijken hoe het met Drijver gaat!
Vanaf Charleroi ging het dus weer via de Kalverringdijk, de molen van Manuel, deze keer reed ik er wel helemaal met de auto naar toe, er waren op dit tijdstip geen horden Japanners. Vervolgens Nijkerk en inmiddels thuis draait het eerste wasje alweer en lurk ik aan een ontdopte fles bier, tevreden? Mooi niet, volgende editie moet nog beter kunnen, Bilbao! Hopelijk kwalificeren we met En Passant weer! Dick stapt nu ongeveer te Rhodos in het vliegtuig. Nog een paar uurtjes dus en dan is iedereen weer thuis! Dank voor alle aandacht, genieten we ook van!
