Ik wens u allen prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!
Anish over de World Mind Games met analyses en een korte terugblik op 2013.
Vaardigheden op de proef gesteld!
Ter afsluiting van een jaar vol schaaktoernooien – of zo u wilt ter bekroning – kreeg ik weer de gelegenheid om mijn krachten te testen in de Beijing Sport Accord World Mind Games.
Het is een gesloten toernooi met 16 spelers, die elkaar bestreden in rapidschaak, snelschaak en maf schaak, ook wel het Baskisch systeem genoemd (ter vervanging van het blindschaak van vorig jaar). Ongetwijfeld een plezier om eraan deel te nemen en ook om er als toeschouwer getuige van te zijn. Zoals gewoonlijk ging het rapidtoernooi over 7 ronden Zwitsers, terwijl het snelschaak ditmaal een dubbel round Robin was, wat inhield dat we elkaar tweemaal ontmoetten. Het nieuwe Baskisch systeem bestond uit 5 ronden. Het werd voor het eerst gespeeld in San Sebastian als een miniatuurmatch op twee borden tegelijk.
Het toernooi vond (als ik mij niet vergis) voor de derde maal plaats in Beijing, de hoofdstad van China, vaak doelwit van mijn kritiek op mijn website en in NewinChess. Ik liet nooit een kans voorbijgaan om te klagen over mijn jetlag of om mijn afkeuring van de Oosterse keuken te laten blijken. Dit jaar wilde ik het goedmaken (anderen zullen zeggen: tot overmaat van ramp) door mijn vriendin mee te nemen naar het toernooi en ik had de kans om ditmaal wat meer van de stad te zien. Hoe dan ook: niets kon mijn gebruikelijke minus-score voorkomen in de meeste van de onderdelen, al had ik dit jaar meer plezier in de partijen dan in voorgaande jaren.
Stroef rapid en 30-ronden snelschaken
Het rapidtoernooi begon met verlies voor mij doordat mijn favoriete Grünfeld met Le3 ernstig schipbreuk leed tegen Nepomniachtchi. De tweede partij leek ook slecht voor mij af te lopen, totdat plotseling de kansen volledig keerden.
Partijanalyse Mamedyarov-Giri:
Men zou verwachten dat ik moed zou putten uit zo’n meevaller, maar integendeel: uit de resterende vijf ronden scoorde ik slechts een half puntje.
Gelukkig bleef ik er niet bij stilstaan wat me in het 30-ronden snelschaken kon gebeuren als ik zo doorging. Dat was ook niet nodig, want de volgende drie dagen speelde ik stukken beter ook al had ik minder bedenktijd (of was het juist dankzij dit feit?)
Traditiegetrouw begon ik het toernooi met verlies, dus dat was geen verrassing, maar al gauw nam ik wraak en ik won mijn eerste partij tegen wereldkampioen snelschaken Alexander Grischuk. Die eerste dag was mijn spel nog een beetje roestig en ik verzamelde slechts 3 punten. De tweede dag was al een stuk beter. Ik kreeg vleugels en scoorde 6,5 punt (en dat terwijl ik in enkele partijen de winst in 1 zet weggaf). Jammer dat het toernooi zo snel voorbij was (inderdaad: 30 partijen, wat kort!). Tegen het eind voelde ik me steeds sterker worden en ik kwam in het juiste ritme, hoewel mijn 29e partij daar geen voorbeeld van was aangezien ik mij mat in één liet zetten.
Voormalige “Angstgegners’’ en het Baskische systeem
Naast het bemachtigen van een bescheiden ‘prijs’ (de tien besten kregen een geldprijs bovenop hun startgeld) was ik vooral tevreden over een aantal overwinningen, vooral op enkele bekende experts in het snelschaak zoals Grischuk, Mamedyarov, Ivanchuk en vele anderen, zoals bijv. mijn voormalige Angstgegners Aronian (1,5 uit 2) en Wang Hao (2 uit 2).
Partijfragmenten: Giri-Leko
Partijfragmenten: Ivanchuk-Giri
Partijfragmenten: Giri-Aronian
Uiteraard was ik ook vele malen zelf het slachtoffer:
Partijfragmenten: Giri-Ponomariov, Giri-Nepomniachtchi etc.etc.
Even terzijde: vergis u niet. De partijfragmenten toon ik voor de lol, want ik ben van mening dat het verboden moest zijn om vluggertjes te analyseren. Die partijtjes hebben zo hun eigen karakter.
Het Baskisch system bleek een stuk moeilijker dan ik dacht. Mijn eerste tegenstander, de getructe en duivelse Levon Aronian bracht me al direct in paniek terwijl hij de zetten op beide borden a tempo uit zijn mouw schudde. Het maakte me radeloos, ik wist niet waar ik moest kijken, of wat ik van de stelling moest denken en ofschoon Levon me op beide borden kansen bood, was ik teveel overrompeld om die aan te grijpen. De tweede ronde was tegen Peter Leko, die net als ik ondersteboven was door deze ingewikkelde nieuwe spelvorm. Alsof we het aanvoelden, maakten we vlug remise in de ene partij om in de andere het normale rapidtempo te kunnen voortzetten. Helaas stond ik op het moment dat we remise overeenkwamen in mijn partij met zwart, al slechter in de andere partij. Tot ieders verrassing verprutste Peter (winnaar van het rapidtoernooi en in grootse vorm verkerend) zijn stelling en ten slotte kon ik me veroorloven zetherhaling uit de weg te gaan in een potremise stelling. Zwart speelde het op zijn zachtst gezegd niet al te goed, maar ik genoot van de geometrische slotstelling.
Partijfragment: Giri-Leko 1-0
Dit bracht me terug in de race, maar in volgende ronde verknoeide ik het alweer door een goed gespeelde partij tegen Kamsky niet tot een goed einde te brengen. Ik kon me de volgende dag weer niet goed concentreren op beide partijen en het 1-1 resultaat tegen Wang Hao en tegen Vachier-Lagrave mag als een bescheiden succesje worden bestempeld. Alweer was het plezierig om een paar partijtjes te winnen. Tegen Wang Hao was er opnieuw een aardig geometrisch geintje met de dame.
Partijfragment: Hao-Giri
Tegen Vachier-Lagrave zaten de partijen vol blunders en kleinere fouten. Alles wat ik erover kwijt wil, is dat ik blij was voor het eerst iemand met een dubbele naam te hebben verslagen, waarbij gezegd mag worden dat Maxime in die categorie ontegenzeggelijk de sterkste is.
Ik kan er nog aan toevoegen dat ofschoon mijn resultaat bescheiden was (je mag ook zeggen: ronduit slecht), het toernooi mij een goed gevoel gaf, omdat er momenten waren – niet al te veel trouwens – dat ik op het niveau schaakte waarover ik tevreden ben en dat me later goede resultaten kan bezorgen.
Alles bijeen: ik heb mij kostelijk vermaakt in Beijing en ik zie al verlangend uit naar het schaakbord in Wijk aan Zee.
Terugblik op 2013
Tot besluit, aangezien Beijing voor mij het laatste schaaktoernooi van dit jaar was, wil ik ook nog even terugblikken op het jaar 2013.
De meeste van mijn toernooien verliepen zonder noemenswaardige toppen of dalen, als je bedenkt dat dit ook mijn examenjaar was. Het voelde als een soort overgangsjaar. Mijn belangrijkste toernooien waren middelmatig zonder belangrijke uitschieters. Dat is iets waar ik het komende jaar aan zal moeten werken. Mijn rating schommelde zo ongeveer rond hetzelfde peil.
Samenvattend: ik ga nu wat uitrusten om het nieuwe jaar 2014 vastberaden en vol energie te beginnen!
Ik wens u allen prettige kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar!
Tot ziens in 2014!
De bijdrage van Giri is vertaald door Ben Blakmoor
Wees niet te streng voor je zelf, Anish.
Een examenjaar is een belangrijk en moeilijk jaar.
Als je dan en je examen haalt en stabiel kunt presteren, ben je goed bezig.
Ik hoop dat we ook in 2014 nog veel van je schaaksuccessen mogen genieten.