In memoriam: Jef Boey

Beste vrienden schakers,

Hierbij wil ik jullie berichten dat een monument van ons Belgisch schaak, Jef Boey, afgelopen zondag is overleden, op de leeftijd van 81 jaar. In bijlage zien jullie de overlijdensbrief die ik vandaag heb ontvangen, met ook het ontwerp van een mooi bidprentje, dat aangeeft hoe centraal onze schaaksport altijd heeft gestaan bij Jef:

Het spel is gespeeld

Deze laatste partij kon ik niet winnen

De Koning is verslagen

Voor eeuwig schaakmat

Ik weet dat dit een bewuste conclusie is van Jef, maar het is tegelijk een indicatie van hoe hij tot het einde toe helder van geest is gebleven, wat ook merkbaar bleef in de prachtige analyses van "zijn" Spaans gambiet die hij tot enkele maanden geleden nog heeft gemaakt. Het artikel dat amper 6 maanden geleden hierover is verschenen in het Yearbook 116 van New in Chess is daarvan een mooie illustratie. Zie daarvoor bijlage 3, dat tezelfder tijd een beeld geeft van de exploten van Jef Boey in zijn vroegere jaren.

Zelf heb ik Jef Boey leren kennen toen ik in 1964 of 1965 lid werd van de KASK, waar hij toen de onbetwistbare topspeler was van de Antwerpse Schaakkring die tientallen jaren lang kampioen van Belgie is geweest. Jef zelf is snel daarna, in 1966 op 32-jarige leeftijd, Internationaal Meester geworden, wat een enorme prestatie was in een tijd dat de schaakwereld iets meer dan 100 actieve Grootmeesters telde – die bijna allemaal beroepsschakers waren, of "staatsamateurs" zoals in de Sovjet-Unie. In totaal is Jef Boey 3 maal Kampioen van Belgie geweest en heeft 7 maal deelgenomen aan Olympiades (meestal op bord 1 uiteraard), maar door een bewuste keuze voor zijn gezin met vrouw May en kinderen Greet en Peter, lag een GM-titel buiten zijn bereik, zelfs al had hij er ongetwijfeld het talent voor. Daarom ook is Jef correspondentieschaak beginnen spelen, en is hij zeer snel uitgegroeid tot een wereldtopper. Zo werd hij in 1978 Grootmeester in die discipline, en werd tweede (en dus Vice-Wereldkampioen!) op het Wereldkampioenschap Correspondentieschaak van 1975-78.

Jef’s stijl als schaker was bijzonder energiek en aanvallend, waardoor meerdere van zijn partijen echt onsterfelijk zijn. Bovendien was hij een groot vernieuwer in de openingen die hij speelde, zodat hij vooral voor het Spaans gambiet of "de Jaenisch" een erkend pionier was – wat het artikel in New in Chess trouwens duidelijk illustreert.

Het laatste toernooi dat Jef speelde was in 2008, maar sindsdien was hij, om gezondheidsredenen, jammer genoeg niet meer te zien in onze Vlaamse schaakclubs of op toernooien. Toch is hij het Belgisch schaak, vooral via het internet, op de voet blijven volgen, en was telkens heel blij met de vooruitgang die onze jeugd maakte, en zeker met GM-titels voor Bart Michiels en Tanguy Ringoir. Misschien liggen de schaakexploten van Jef voor velen al wat veraf, maar toch hoop ik dat bij de gelegenheid van zijn heengaan zal blijken dat hij een waar schaakmonument voor ons land is gebleven. Alle schakers zullen daarom zeer welkom zijn op de uitvaartplechtigheid van 5 maart in Vosselaar (bij Turnhout), en zo niet weet ik dat de familie zeer blij zal zijn met elk teken van medeleven en saluut aan onze Jef.

Verder hoop ik dat via onze schaakmedia (alsook via de websites KBSB en VSF) een zeer ruim schaakpubliek in Belgie kan worden bereikt.

Beste groeten,

Jan Rooze

Rouwbrief Jozef Boey (pdf)

Artikel De Jaenisch (pdf)

2 Reacties

  1. Avatar
    HaBo 04 maart 2016

    Zeker een origineel en goed schaker en een aangenaam mens. Met Jef vaak gespeeld in een bijzondere onofficiĆ«le landenontmoetingenreeks Nederland-Belgie in de jaren tachtig in het Arsenaal in Willemstad. ’s Avonds mooie gesprekken op het dorpsplein en ’s ochtends gezamenlijk ontbijten op datzelfde dorpsplein maar weer op een ander terras. Jef was altijd bescheiden, in alles. Hij hield van 1.d4 Pc6!?

  2. Avatar
    HermanGrooten 04 maart 2016

    Ik ken Jef Boey ook als een zeer aimabel mens. Er is volgens mij ook een variant binnen het Siciliaans naar hem genoemd. Een opstelling met f2-f4, snel Df3 en Le3 gevolgd door 0-0-0 en g2-g4 droeg bij mijn weten zijn naam. Ik heb deze speelwijze besproken in een van mijn artikelen over de

    Scheveninger. Het was hyperscherp en Sax kwam er bijna mee gewonnen te staan tegen Kasparov.

Alleen geregistreerde gebruikers kunnen een reactie achterlaten.