“Schaken en Seks” door Hans Meijer. Column van Schaakvereniging Promotie.
Ik neem aan dat met zo een titel u geen verdere aansporing tot verder lezen behoeft.
Elke schrijver stelt zich de vraag hoe hij of zij meer bezoekers naar zijn of haar columns kan trekken. Het antwoord op die vraag kreeg ik zo’n 25 jaar geleden van een KPN collega. Hij had als een van de eersten een website gebouwd met informatie over een of ander technisch onderwerp. Hoewel het een van de weinige pagina’s was die men in die tijd kon bezoeken bleef het aantal bezoekers achter bij zijn verwachtingen. Pas toen hij zich het motto ‘sex sells’ herinnerde en hierna ging handelen, door een pagina met pikante foto’s van vrouwen aan zijn website toe te voegen, schoten de bezoekersaantallen van de ene dag op de andere omhoog.
Julian Wasser begreep in 1963 in het Pasadena Art Museum maar al te goed dat hij om op te vallen iets extra’s toe moest voegen aan zijn foto van de dadaïst Marcel Duchamp die tegen Eve Babitz een partijtje schaak speelde en deed dat door zijn foto van de titel ‘Duchamp playing chess with a Nude’ te voorzien. Een eervolle vermelding is er voor fotograaf Erwin Olaf die zich met zijn bizarre schaakcomposities Chessmen (1988) voorgoed in mijn geheugen nestelde.
Een enkele columnist begrijpt dat hij zo af en toe seks in zijn schaakstukjes moet stoppen. Hans Ree citeert in ‘Wat een kracht! Wat een gratie!’ (1986) de schrijver Fernando Arrabal: ‘Wat geef je om suspens en andere thrillers op celluloid als je de gelegenheid hebt om getuige te zijn van de vijf uur van artistieke schepping, in andante furioso, in duizelingwekkend crescendo, die dikwijls tot een einde komt met het geraffineerde, beestachtige en sublieme, ontroerende en
vernederende orgasme van het mat.’ Een iets andere kijk op het schaken dat ik gewoon ben. De eervolle vermelding in deze categorie is voor Karel van der Weide voor zijn amoureuze ontboezemingen in zijn memoires van een grootmeester ‘Schaken voor Huisvrouwen’ (2008).
