“Berry Withuis in Bolivia” door Hans Meijer
De (iets) ouderen onder ons kennen de naam Berry Withuis nog wel.
Berry Withuis (1920-2009) was een overtuigd communist die nog op zijn sterfbed de fascisten vervloekte. Zijn zoon heette echter Max, naar Max Euwe, en niet Marx, en de hond van de familie Withuis heette Fide, naar de wereldschaakbond, en niet Fidel, want boven alles was Withuis schaker. Hij was een mij overigens onbekende schaker wiens naam ik vreemd genoeg op allerlei plaatsen tegenkwam. Als eindredacteur op de voorpagina van Schakend Nederland in de jaren 1974 en 1975, in lijstjes van simultaangevers in het Vroom & Dreesmann (V&D) simultaancircuit, in boeken van Max Pam, Hans Bouwmeester, Genna Sosonko en Hans Ree, in artikelen van Jan Timman en Lex Jongsma in het schaaktijdschrift Matten en in een stukje van Frits Hoorweg over de oprichting van Schaakbulletin. Berry Withuis bleef voor mij echter een enigma tot ik Raadselvader (2018) en De oorlog van mijn vader (2017) van zijn dochter Jolande Withuis las. Hans Bouwmeester omschreef Withuis als een onvermoeibaar schaakspeler, schaakschrijver en schaakorganisator. Gedurende tientallen jaren draaide de Nederlandse schaakwereld om Berry Withuis (en Max Euwe). Als ergens serieus geschaakt werd was Withuis nooit ver weg.
Dat Berry Withuis zelfs in Bolivia voor veel schakers een bekende naam is was voor mij een grote verrassing. Min of meer per toeval kwam ik er achter dat in de stad El Alto inmiddels al zes keer een schaaktoernooi georganiseerd is dat zijn naam droeg.
