Stukkenjagers in het Zuiden
Daar zaten we dan, in de auto op weg naar de wedstrijd. Mijn vader (Tony Werten) wilde ons wel brengen, zodat we een OV-ramp zouden ontlopen. Fantastisch want zover was het nou ook weer niet, als je gewoon lekker kon rijden. Achter mij zaten Luuk en Sam Baselmans, die het hadden over de kansen van vandaag. Het was duidelijk dat het moeilijk ging worden, maar er was hoop. Qua rating kun je achteraf zeggen dat dat terecht was.
Althans, dit is wat we zeiden in de auto. De auto van Herman, waarin Bob Tommy en ikzelf met goede moed zaten te vertellen hoe die dag ging verlopen. dit was de spreuk die we toen ook alvast hadden gekozen, indien die van toepassing zou zijn. Een heel hele mooie spreuk, maar je moet het wel kunnen bewijzen. Maar het leek mogelijk. Onze opstelling was bijna compleet dus we gingen niet erg veel rating achter lopen per bord.
