Top-40 Nederlandse schakers. 15: Erwin l’Ami
Al heel jong wist hij het: ik word profschaker. En als ik niet sterk genoeg word, ga ik wel training geven of erover schrijven. Erwin l’Ami was en is secondant van wereldtoppers, maar is ook nog gewoon sterk genoeg om prijzen te winnen.
Zijn zege in Reykjavik 2015 bracht Erwin l’Ami op de cover van het toonaangevende tijdschrift New in Chess
Erwin l’Ami (geboren 5 april 1985) was al zo jong overtuigd van zijn profcarrière, dat hij zich als tiener niet kon motiveren voor meer dan een mavo-opleiding. In jeugdprijzen blonk hij niet uit, hij maakte met onder anderen Jan Smeets, Jan Werle en Daniel Stellwagen deel uit van een zeer talentvolle lichting. Wel debuteerde hij al op zijn achttiende, in 2003, op het Nederlands kampioenschap. Vanaf dat moment was hij er veertien van de vijftien keer bij. Zes keer werd hij derde of vierde en in 2012 werd hij samen met Sokolov tweede achter Giri. Op de andere zeven NK’s presteerde L’Ami slecht.
Enorme erelijst
Dat compenseerde hij meer dan genoeg met een onwaarschijnlijk aantal toernooioverwinningen. Als tiener won hij al vele weekendtoernooien. Het open kampioenschap van Nederland in Dieren won hij in 2007, 2009 en 2013. In 2009 was hij trots dat hij voor Giri en Timman eindigde. In 2013 zei hij ‘zelden zo blij’ te zijn geweest, omdat de grote toernooizege weer eens een slecht NK meer dan goedmaakte.
Erwin l’Ami won Vlissingen in 2005 en 2013, Hoogeveen in 2010 en 2012, Groningen in 2013 en Haarlem (BDO) in 2013. In 2005 behaalde hij een bijzondere tweede plaats in het Amsterdam Chess Tournament. Buiten Nederland won hij Gausdal 2004, Nagorno Karabach 2005, Bethune 2006 en 2008 en werd hij op het Europees kampioenschap 2008 gedeeld tweede achter Tiviakov.In 2015 volgde zijn grootste toernooizege in een zeer sterk bezet open toernooi in Reykjavik. L’Ami begon met 8,5 uit 9, waaronder een overwinning op wereldtopper Mamedyarov. Zijn laatste partij verloor hij, maar de toernooizege was toen al binnen. Datzelfde jaar won hij een snelschaaktoernooi in Rabat, Marokko, met 18,5 uit 21 voor Mamedyarov, Fridman, Van Wely en Shirov. Hier is een leuk filmpje te zien van zijn overwinning in Rabat op Mamedyarov.
Van 2006 tot en met 2016 maakte Erwin l’Ami vijf van de zes keer deel uit van het Nederlandse team op de Olympiade. Hij scoorde 63,4%, wat van alle Nederlanders die drie of meer keer meespeelden de vierde score is na Giri, Kuijpers en Stellwagen. Bijzonder was de Olympiade van 2014. L’Ami werd aan het tweede bord gezet, boven Tiviakov en Van Wely, omdat hij in staat werd geacht wereldtoppers op remise te houden. De anderen zouden dan op een lager bord moeten scoren. In plaats daarvan scoorde L’Ami 75%, met daarbij een remise tegen Liren Ding en een overwinning op Gata Kamsky.
Remco Heite Toernooi 2014. Foto: Lennart Ootes
WK-secondant
Je zou zeggen dat er voor de succesvolle toernooispeler Erwin l’Ami geen reden is om zijpaden in te slaan. Toch werd hij secondant van Topalov, onder andere tijdens zijn nipt verloren WK-match tegen Anand in 2010. Dat noemt hij, naast zijn vele prijzen, een van de hoogtepunten in zijn carrière. L’Ami staat bekend om zijn diepe openingsvoorbereiding, wat hem een gewilde assistent maakt. Later werd hij dat van Anish Giri.
Erwin l’Ami wil nog twee dingen bereiken. Giri seconderen in een WK-match en zelf Nederlands kampioen worden. Dat laatste ontbreekt nog op zijn erelijst. Ik zet hem op 15. Voor iemand die nooit Nederlands kampioen werd, heeft Erwin l’Ami wel heel veel gewonnen.
13 …
14 …
15 Erwin l’Ami
16 Theo van Scheltinga
17 Dimitri Reinderman
18 Salo Landau
19 Jan Smeets
20 Nico Cortlever
21 Hans Bouwmeester
22 Coen Zuidema
23 Frans Kuijpers
24 Dirk van Foreest
25 Gert Ligterink
26 Erik van den Doel
27 Jorden van Foreest
28 Kick Langeweg
29 Daniel Stellwagen
30 Eddie Scholl
31 Henri Weenink
32 Robin van Kampen
33 Hans Böhm
34 Rini Kuijf
35 Hoan Liong Tan
36 Haije Kramer
37 Daniël Noteboom
38 Norman van Lennep
39 Rudy Douven
40 Rob Hartoch
Als u linksboven in het scherm klikt op ‘top 40’, kunt u langs alle voorgaande afleveringen scrollen.
De top-40 is niet gebaseerd op ratings en titels, maar op de positie en prestaties van Nederlandse schakers ten opzichte van hun tijdgenoten, nationaal en internationaal.
Erwin had spijt van zijn snelle remise in de slotronde in 2008 op het EK. Iets wat ik ook wel heb herkend bij mijzelf, uiteraard een paar verdiepingen lager. Hoeveel kansen krijg je om Europees kampioen te worden. Hij had ervoor moeten gaan, vertelde hij me, achteraf natuurlijk. Kwalificatie is leuk, maar niet per se iets waar ze het over 100 jaar nog over hebben 🙂
Opmerkelijk is dat Erwin, die altijd beroepsschaker wilde worden, ook met een schaakster, Alina, getrouwd is. Dat geldt trouwens ook voor Anish Giri en Herman Grooten. Zij vergezelt hem bij zijn buitenlandse toernooien, want dan zie ik haar prachtige fotoreportages voorbij komen.
Je hebt het criterium van Nederlands kampioen geweest te zijn hier een beetje losgelaten, want Erwin heeft daar echt onder de maat gepresteerd. Wel werd hij in een sterk bezet toernooi in 2014 Limburgs kampioen, dus mogelijk lukt het ook nog een keer in Amsterdam.
Maar Alina gaat ook heel vaak zonder Erwin naar het buitenland, zoals op https://en.chessbase.com/author/alina-l-ami te zien valt.
Erwin heeft een goed NK gespeeld, zes redelijke en zeven slechte. Dat heb ik ook genoemd. Maar er zijn niet genoeg Nederlands kampioenen om een top-40 mee te vullen. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik de kampioenen voor Euwe niet heb meegeteld, op Dirk van Foreest na. Ik heb het idee dat het schaken toen nog niet zoveel voorstelde in Nederland.
Er komt nog één niet-kampioen op deze lijst. Als ik zeg dat die zeer vergelijkbaar is met Erwin en ook geselecteerd op basis van veel toernooizeges, is het niet moeilijk te raden wie dat is. Ook hij heeft veel slechte NK’s gespeeld.
Wat mij opviel was dat Erwin L’Ami in 14 edities van het NK slechts één gedeelde zilveren medaille en twee gedeelde bronzen medailles won. Er zijn schakers die onder hem staan in de top 40, die dat beter deden. Maar er is natuurlijk wel de door jou vermelde compensatie via het Open NK in Dieren en de buitenlandse toernooien, die hij won.
Ik ben benieuwd welke 14 nog beter zijn. Euwe, Timman, Giri en van Wely staan natuurlijk bovenaan, maar welke andere 10 zijn duidelijk beter dan Erwin?
Het wordt wel spannend, hoor. Niet wat betreft de bekende namen, maar meer over ontbrekende namen op de lijst die ik toch niet boven Erwin l’Ami zou zetten. Lodewijk Prins? Jan Werle? En wat moeten we met mensen als Cifuentes? Ik zie processen wegens reputatieschade aan komen, Johan…
Het enige wat ik steeds verklap is dat Sokolov en Tiviakov voor mij Nederlanders zijn. Cifuentes, Nikolic en Kortchnoi niet.
Een gokje: Euwe, Timman, Giri, Van Wely, Donner, Van der Sterren, Piket, Van der Wiel, Ree, Sosonko, Tiviakov, Nijboer, Sokolov, niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Dan mis ik er één. Een dame: Peng?
Dat laatste rijtje gaat aardig in de richting, denk ik zo. Maar Lodewijk Prins kan niet ontbreken, grootmeester, Nederlands kampioen, winnaar van het Hoogoventoernooi. Toch zal hij wel onder Donner komen te staan, anders komt die verhaal halen. Die andere grootmeester, die een paar Nederlandse kampioenschappen ver onder zijn niveau speelde en het nooit won, lijkt me Friso Nijboer. Waarom hij dan boven Erwin L’Ami komt kan ik niet echt verklaren, maar het zal ons wel uitgelegd worden.
Eens met wimw: Prins. Dan lijkt me het rijtje compleet. But you never know…..
Het leek me al niet zo moeilijk meer, dit is inderdaad correct.