Zo zoon zo vader

Toen zoonlief Erik werd geboren op 26 oktober 2001 werd hij meteen lid van schaakclub En Passant. Dit was een gevolg van een weddenschap die ik had met wijlen Dick Bos, destijds secretaris van de schaakclub en fanatiek sponsorwerver voor het toen nog te bouwen denksportcentrum. Menig En Passanter struinde het dorp af om mensen tientjeslid te maken of iets dergelijks. Dat werd een behoorlijk succes en dat brede draagvlak onder de lokale bevolking was een belangrijk signaal voor de gemeente Bunschoten. Als zoveel inwoners de plannen voor het denksportcentrum steunen, dan moest de gemeente ook maar wat doen. Waar dat uiteindelijk toe heeft geleid heeft menig schaker inmiddels wel gezien.

In de jacht op donateurs had Dick Bos mijn voormalige buurman op het oog. “Dat gaat je nooit lukken”, zei ik want het doelwit was een van de gierigste mensen van het dorp. “Welles!” zei Dick en ik zei: “Wedden van niet?” Dick wilde de weddenschap wel aangaan, maar wat was de inzet? Onnozel als ik was had ik tijdens de zwangerschap al plannen om mijn aanstaande zoon of dochter bij zijn geboorte lid te maken van de schaakclub. En dan een paar jaar later lekker als vader en zoon allerlei schaaktoernooi afstruinen. Zo vader zo zoon! Dus ik zei tegen Dick: “Als het jou lukt om J.K. donateur te maken, dan wordt mijn kind bij zijn geboorte lid van de schaakclub. Lukt het jou niet, dan wordt ie ook lid bij zijn geboorte, maar dan betaal jij de contributie!” Dick nam de weddenschap aan.

Met schaken is het echter nooit wat geworden. Zeker, Erik leerde de loop der stukken, maar als we een potje speelden duurde dat meestal vier zetten. Niet dat hij dan al schaakmat stond hoor, maar het enige wat hij leuk vond aan het spelletje was rokeren. Dus pionnetje zetten, paard eruit, loper ook en dan rokeren. Als dat gebeurd was zei hij: “Pa, ik heb geen zin meer” en dan konden de stukken weer in de doos. Ik deed nog mijn uiterste best om hem wat meer liefde voor het spelletje bij te brengen, maar dat was net als trekken aan een dooie kameel.

Mijn wederhelft en ik hadden afgesproken dat hij in ieder geval tot zijn tiende verjaardag lid van de schaakclub zou blijven. Jazeker, Erik heeft jaren Schaakmagazine ontvangen zonder er ooit een letter in te hebben gelezen. Totaal geen interesse. Kort na zijn tiende verjaardag moest ik hem dus maar afmelden als lid. Toen ik daar wat te lang mee treuzelde kwam Margriet eens langs op de club, schreef wat op een bierviltje, overhandigde dat aan de secretaris en het was gedaan met de schaakcarrière. Enige wapenfeit? Hij figureerde in een filmpje dat Hans Böhm eens kwam maken op de club.

Met dat schaken werd het dus niks, maar wat dan wel? Fietscross? Dat vond ie heel eventjes leuk. Totdat hij erachter kwam dat het er eigenlijk om ging wie het eerste over de finish kwam. Al tijdens de opwarmrondjes kwam hij op een ronde achterstand. De ene trainer zei: “Genoeg opgewarmd hoor!” maar de andere trainer zei: “Ach, laat hem nog even. Hij zit zo lekker te zingen op de fiets.”

Op een vakantie in Italië in 2010 werd er kindercabaret georganiseerd. Kinderen studeerden sketches in, die dan ’s avonds voor ouders en overige belangstellenden werden gespeeld. Het stukje dat Erik mocht opvoeren had succes. De mensen op de tribune lachten en applaudisseerden. Na afloop zij hij: “Papa! Dat vond ik nou leuk!” En daarmee was het definief. Geen sport, maar het toneel werd zijn grote passie.

Ik heb geen optreden gemist sindsdien. Vaak in theater Harderwijk, maar ook in grotere theaters als De Flint in Amersfoort en ’t Spant in Bussum kon ik van hem genieten in leuke kindermusicals. Na die kindertijd sloot hij zich aan bij toneelvereniging DOB in onze woonplaats Nijkerk. Maar ach, wat een tegenslag voor die club. In de aanloop van het seizoen 2018-2019 trok een acteur van middelbare leeftijd zich terug om gezondheidsredenen. DOB in rep en roer. Wat nu? Wie moet die rol overnemen?

“Ach, dat kan mijn vader wel” zei Erik toen. Ik had nog nul acteerervaring, maar kennelijk wist hij mij beter dan ik. Ik kan slecht nee zeggen, dus vooruit, ik werd lid van DOB, mocht een leuke rol spelen en het ging verrassend goed. En, ook niet onbelangrijk, ik vond het verrekte leuk!

Zo werd het dus niet “Zo vader zo zoon”maar “Zo zoon zo vader.”

Dat geacteer liep dit seizoen een beetje uit de hand, want naast dat we een toneelstuk met DOB gaan uitvoeren (19 en 20 maart! Er zijn nog kaarten!Pamflet 2020) meldden Erik en ik ons ook aan voor een musical die in Nijkerk werd opgetuigd. Circus Mens! En Margriet deed ook mee! En warempel, we scoorden allebei een mooie rol met ook nog solo’s te zingen. Nou was Erik dat al gewend, maar ik zong tot dusverre vooral solo onder de douche en nergens anders. Maar je moet alles een keer proberen, dus ik ging ervoor!

Wat ik mij niet meteen realiseerde was dat de uitvoering zou plaatsvinden op 6 en 7 maart. Dat was even schrikken toen ik erachter kwam dat er op 7 maart ook KNSB-competitie was. Caïssa uit! Even rekenen… als ik om half zeven in de kerk moet zijn zou ik uiterlijk om vijf uur mijn partij moeten beëindigen. Als ik dan nog niet klaar zou zijn zou ik de partij moeten opgeven. Ik legde Guido mijn dilemma voor en gaf aan dat als hij het risico te groot vond dat hij dan maar een invaller voor mij moest optrommelen.

Meestal duren mijn partijen echter geen vier uur en ik kreeg gewoon een plekje aan bord 10. Het is een vreemde gewaarwording, schaken tussen twee voorstellingen in. Vrijdagavond zat de kerk bomvol en ging het lekker. (Jahaa beminde gelovigen, als u de kerk vol wilt hebben organiseer dan een musical!) De hele zaterdagmorgen appjes en facebookberichten zitten lezen en totaal geen zin om serieus voor te bereiden voor de schaakwedstrijd. En tijdens de partij was het ook al niet makkelijk. Tijdens het nadenken komen er bijna geen zetten door. Iedere keer speelt “Voor degene met de slapeloze nacht” of “Kijk omhoog naar de zon” weer door je hoofd. Toen na 23 zetten mijn gedroomde aanval geneutraliseerd werd waagde ik maar een remiseaanbod, want voor je het weet komen ze om te lachen om de blunder van de eeuw. Ik bedoel, als de focus niet optimaal is….

Gelukkig ging tegenstander Alje Hovenga akkoord en was ik keurig op tijd klaar en was ik keurig op tijd terug in Nijkerk. Dat betekende echter voor de tweede keer op rij dat ik het verloop van de wedstrijd verder niet heb meegemaakt en dan is het toch lastig een verslag te maken. Temeer daar ik ook nauwelijks partijmateriaal heb. Mijn team bestaat voor een belangrijk deel uit schakers met een verschrikkelijk handschrift en ook vanuit Amsterdam heb ik geen partijen ontvangen. Hopelijk produceren ze die daar nog.

De wedstrijd tegen Caïssa wonnen wij met het kleinst mogelijke verschil. Toen ik vertrok was al duidelijk dat Namig Guliyev ging winnen van Cor Croese en hij bracht ons dan ook op voorsprong. Ivo Wantola vergrootte de voorsprong door Robert Kikkert te verslaan.

Jan Willem van de Griendt had kans op een stevige stunt tegen Bataviawinnaar Dimitri Reinderman, maar hij koos voor een veilige remise door zetherhaling, daar waar er ook een pion voor het oprapen was.

Manuel Bosboom speelde belabberd bij Batavia en de vormcrisis is nog niet voorbij, want hij verloor vrij geruisloos van Michael Wunnink. De voorsprong van twee punten werd weer hersteld door Michael Feygin die Enrico Vroombout versloeg.

Lucas van Foreest kwam met wit niet door de Franse verdediging van Hans Ree heen en Henk Vedder bereikte ook niet meer dan remise tegen Dennis Brouwer. Daarmee stond het 5-3 voor En Passant. Wie o wie tekent voor het beslissende halfje? Dat werd nog even een dingetje, want op de app En Passant live! vernam ik dat Friso Nijboer en Valentin Buckels allebei een slecht eindspel zaten te verdedigen. Gelukkig peuterde Friso er nog een halfje uit tegen Arno Bezemer. Valentin Buckels kreeg ondertussen eindspelles van Albert Blees. Het werd dus een nipte 5,5-4,5 overwinning op de rodelantaarndrager.

De voorstelling ’s avonds was weer een succes en er zijn beelden van! (Even de uitzending van 7 maart opzoeken) Maar u had er eigenlijk bij moeten zijn, want in de zaal was het geluid beter.

Op 28 maart spelen wij thuis tegen Groninger Combinatie. Het toneelseizoen is dan achter de rug en hopelijk loop ik ook geen virus op. Dan zal ik u daarna weer eens ouderwets op een uitgebreid verslag met partijen trakteren!