Hans Ree is terug met een rubriek in de Groene
Een paar maanden geleden verscheen de laatste rubriek van Hans Ree in de NRC, tot verdriet van veel schaakliefhebbers. Maar niet getreurd: hij is terug! Niet in een krant maar in een tijdschrift, De Groene Amsterdammer. Daarmee is een oude traditie van dit blad nieuw leven ingeblazen. Want, zo begint de rubriek:
“Als nieuwkomer bij De Groene Amsterdammer wilde ik natuurlijk nagaan waar ik terecht was gekomen. Dat zat wel goed. In zijn lange geschiedenis heeft De Groene prominente schaakmedewerkers gehad, zoals Rudolf Loman (1861-1932) die in Londen organist was, maar vaak in Nederland was en hier een paar keer landskampioen werd, en Adolf Olland (1867-1933), die voor de opkomst van Max Euwe de sterkste schaker was die Nederland had gekend.
Verreweg de meest prominente schaakmedewerker van De Groene, van 1935 tot 1937, was Savielly Tartakower.”
De rest van de rubriek is op vrijdag zonder beperkingen te lezen. Op andere dagen heeft u een abonnement nodig, tenzij u de Google crawler bent (of weet hoe te doen alsof).
Geweldig!
Oh wat goed!
Schaakaforisme van Sawielly Tartakower:
Een schaakpartij is gewoonlijk een sprookje van duizend-en-één fouten.
Schaakaforisme van Sawielly Tartakower:
De tacticus moet weten wat te doen als er wat te doen valt;
de strateeg moet weten wat te doen als er niets te doen valt.
Schaakaforisme van Sawielly Tartakower:
Degene die de een na laatste fout maakt wint.
Ik ben nu abonnee van De Groene Amsterdammer! 🙂
Hans Ree verstaat de kunst om zo over schaken te schrijven dat de schaaktechnische aspecten geen hindernis voor de lezer vormen. Wat hij schrijft is daarnaast interessant en stilistisch van hoog niveau.
Goede zaak. Nu Gert Ligterink nog.