Carlsen klopt Giri in tiebreak voor de titel
“Wat een fiasco! Wat een succes!” Dan had ook de titel boven dit stuk kunnen zijn, om met de woorden van Jan Hein Donner te spreken. De 80ste editie van het Tata Steel schaaktoernooi is een groot succes geworden voor Anish Giri. Hij eindigde ongeslagen samen met wereldkampioen Magnus Carlsen bovenaan maar hij moest na een tiebreak over twee partijen toch buigen voor de Noor.
Niettemin had Giri ons land even in de ban gebracht van het schaken, want hij kon de opvolger worden van Jan Timman (die in 1985 het toernooi won) om dit loodzware toernooi met diverse wereldtoppers zomaar op zijn naam schrijven. Dat het net niet lukte, zij hem vergeven. Als gedeeld winnaar zal zijn naam in de annalen worden bijgeschreven. Carlsen gaf in een kort interview voor de toegestroomde pers aan “dat Giri de verdiende winnaar van dit toernooi was, omdat hij zo prachtig gespeeld had”. Maar dat Carlsen, wereldkampioen snelschaken, het toch weer geflikt had om de zoveelste toernooizege aan zijn erelijst toe te voegen, daar kunnen we niet omheen. Carlsen zelf bleef daar heel bescheiden over en dat siert hem.
De handen worden geschud, ten teken dat met deze remise de overwinning naar Carlsen gaat.
Dat de tweestrijd om de titel van dit schitterende 80ste Tata Steel schaaktoernooi, tussen onze landgenoot Anish Giri en wereldkampioen Magnus Carlsen, vandaag beslist moest worden in een tiebreak over twee partijen, was nieuw. Beide spelers waren samen bovenaan geëindigd met de fantastische score van 9 uit 13. Maar de wereldkampioen, die dus toevallig ook nog wereldkampioen snelschaken is, sloeg toe in de eerste vluggertje. Giri moest dus de tweede blitzpartij winnen en hoewel hij nog even deze hoop mocht koesteren, ging het bijna helemaal mis. Een genereus remise-aanbod van Carlsen maakte een einde aan alle spanning.
Op voorhand werd verwacht dat zowel Carlsen als Giri, die beide met zwart moesten aantreden tegen respectievelijk Karjakin en Wei, niet op een ‘alles of niets’-gevecht zouden gaan spelen. Carlsen wist natuurlijk dat zijn laatste tegenstander uit de WK-match niet genegen zou zijn voor hem aan de kant te gaan en Giri op zijn beurt zou aan de jonge talentvolle Chinees een hele kluif krijgen. Wei staat bekend als een gevaarlijk tacticus en een ongeluk zit dus in een klein hoekje. Dus pakten beide rivalen de opening rustig aan, waardoor er niet meer dan een ‘kabbelend begin’ ontstond.
Na ongeveer twee uur was de partij Karjakin-Carlsen al geëindigd in een remise toen beide spelers de meeste stukken en belangrijkste pionnen tegen elkaar hadden geruild. Daarmee begon voor Carlsen het grote wachten. Want Giri was toch een soort loopgravenduel begonnen en met wat plaagstootjes probeerde hij de Chinees te verontrusten. Die liet zich niet van de wijs brengen, ruilde alle actieve stukken van zwart snel af. En toen zat er voor Giri weinig anders op dan zijn enige zwakte in de stelling, pion c7 af te ruilen tegen de sterke pion van wit op d4. Het gevolg was een stelling met alleen op de koningsvleugel vier tegen vier pionnen, waar duidelijk weinig meer te halen viel. Ook hier een remise.
Het reglement schreef nu voor dat alle partijen beëindigd moesten zijn en dat 30 minuten na de laatste partij de tiebreak zou beginnen. Daarin zouden beide spelers elk 5 minuten + 3 seconden per zet krijgen. Zou het na twee partijen 1-1 staan, moest er een ‘sudden death’-vluggertje aan te pas komen met voor wit 6 minuten, voor zwart 5 minuten, waarbij zwart dan genoeg zou hebben aan remise, om een beslissing te forceren.
Er waren echter een paar heren die het talrijk opgekomen publiek uren liet wachten. Om te beginnen was er de marathonzitting Adhiban-Kramnik bezig waarbij de Rus eerst erg slecht stond, maar langzamerhand de rollen had weten om te draaien. Uiteindelijk bleek dat de Indiër, die vorig jaar nog zo’n goed toernooi speelde, er helemaal doorheen zat: in het verre eindspel verloor hij volledig de draad zodat Kramnik nog op een met Mamedyarov gedeelde derde plaats wist te komen.
Hans Böhm in de commentaarzaal.
Ook was in de Mastersgroep een gevecht gaande tussen de Rus Matlakov en de Engelsman Jones. Dat eindigde, na heel harde strijd, in remise. In de Challengersgroep was de partij Amin-Bok ook nog aan de gang, maar gelukkig eindigde die partij ook in remise en kon men zich opmaken voor de tiebreak. Ondertussen had het radioprogramma ‘Langs de lijn’ ook contact gelegd met Wijk aan Zee, waarbij Hans Böhm aan de niet-schakende programmamakers uitlegde wat zo’n tiebreak nu precies behelsde. In elk geval gaf ook dit aan dat er een soort ‘Giri-euforie’ over ons land golfde, die ons deed denken aan de tijden dat Jan Timman een gooi deed om wereldkampioen te worden.
Judit Polgar was even aanwezig bij het commentaar van Hans Böhm.
Toen alles in gereedheid was gebracht kon de eerste partij, waarin Giri zwart had geloot, eindelijk beginnen. Hij kwam in een wat onaangenaam eindspel terecht waarin Carlsen heel handig allerlei voordeeltjes wist te vergaren. Zo werden de pionnen op de koningsvleugel op zwart vastgelegd. Dat betekende dat wit graag de zwartveldige lopers overhield en het lukte hem zowaar om de rest van de stukken te ruilen, zodat hij in dit gunstige lopereindspel kwam te zitten. Giri deed wat hij kon, maar hij slaagde er niet in het te redden. Dat was geen goed begin, dus nu moest hij de tweede partij sowieso winnen, wilde hij aanspraken maken op de trofee. In een rustige Italiaanse stelling (die zo vaak gespeeld wordt tegenwoordig, lukt het Giri een klein voordeeltje te krijgen. Maar Carlsen leek dit te kunnen neutraliseren totdat Giri, eigenlijk volkomen uit het niets, een gevaarlijk stukoffer bracht. Hij kreeg er twee pionnen plus aanval voor terug. Dat beviel de wereldkampioen niet en hij gaf het stuk snel terug in ruil voor een open lijn en druk over de f-lijn. Giri had nu wel een pionnetje meer en hoewel er ongelijke lopers op het bord stonden en zware stukken, zou hij daar normaal gesproken wel zaken mee hebben kunnen doen. Carlsen bood dameruil aan en nam daarbij de gok dat Giri die uit de weg zou gaan. En dat gebeurde ook. Had hij wel de dames geruild, was het de vraag geweest of wit daarmee een vol punt had kunnen scoren, maar dan was het in elk geval duidelijk geweest dat er maar één speler had kunnen winnen, en dat zou Giri geweest zijn. Het mocht niet zo zijn. Nadat hij de dameruil vermeden had, kwam zwarts stukken heel gevaarlijk in het spel en werd Giri bijna helemaal weggespeeld. Om geen risico’s te nemen, bood Carlsen remise aan in een stelling waar hij al bijna op winst stond. Giri nam het aan en daarmee was er een einde gekomen aan zijn aspiraties om het toernooi op zijn naam te schrijven. Hij zal wel als co-winnaar te boek komen te staan en daarmee kunnen we stellen dat sinds 1985 (toen Jan Timman het toernooi won) Giri de volgende Nederlander is die op de erelijst is komen te staan.
De eindstand van de Masters na dertien ronden:
Analyses en partijen
Wei, Yi – Giri, Anish
1. Pf3
Een verrassende openingszet.
Van een speler als Wei zou je eerder 1. e4 verwachten. Hij staat bekend om zijn frivole aanvalsspel.
1…d5 2. e3 Pf6 3. c4 e6 4. Pc3 b6
Zo maakt Giri er toch een beetje een ‘speelstelling’ van. De stelling lijkt in de banen van het Dame-Indisch te zijn geraakt.
5. b3 Lb7 6. Lb2 Pbd7 7. g3
Toch de loper ook maar naar de lange diagonaal. Het is wat onorthodox om zo te spelen. Eerst e2-e3 later g2-g3 lijkt niet zo goed bij elkaar te passen, maar wordt met verwisselde kleuren ook vaak zo gespeeld.
7…Ld6 8. Lg2 O-O 9. O-O Te8 10. Tc1
Hiermee staat wit klaar voor cxd5, gevolgd door Pc3-b5 en voorlopig wil zwart niet zomaar zijn loperpaar inleveren.
10…a6 11. De2 dxc4 12. bxc4
Deze stelling was nog bekend uit een partij Seirawan-Svesnikov, 2011.
12…b5!?
Een interessante poging om wat leven in de brouwerij te brengen.
In bovengenoemde partij volgde 12…e5 13. d3 en veel later kwam de witspeler tot winst.
13. cxb5 axb5 14. Pxb5 Txa2 15. d4
Wei pakt het anders aan. Hij dekt Lb2 en bereidt Ta1 voor om die lastige zwarte toren aan de tand te gaan voelen.
Misschien heeft Giri erop gerekend dat wit voor het loperpaar zou gaan met 15. Pxd6 cxd6 om dan na bijvoorbeeld 16. Tc2 verder te gaan. Zwart heeft dan licht voordeel na
[Een blunder is 16. Lc3?! vanwege 16…La6 en zwart wint een kwaliteit.]
16…Da8 Het witte loperpaar heeft hier geen betekenis omdat de witveldige lopers vermoedelijk tegen elkaar zullen worden.
15…Db8!?
Giri beseft als geen ander dat hij nauwelijks op voordeel mag hopen. Maar hij brengt er wel een paar grapjes in waar de tegenstander makkelijk het slachtoffer van zou kunnen worden.
16. Ta1
Dat is jammer: Wei trapt in geen enkele tactische grap die Giri in de stelling heeft gevlochten.
Een blunder zou nu 16. Pxd6?? zijn. Want na 16…cxd6 dreigt er zowel …Lxf3 met stukwinst, als …La6 met minstens kwaliteitswinst. Na 17. Tc2 La6 18. Dd2 Pe4 19. Dc1 Ld3 wint zwart grof materiaal.
16…Txa1 17. Txa1 Lf8 18. Pc3
Wei doet het allemaal heel voorzichtig. En qua structuur staat wit nu beter want zwart heeft een potentieel zwakke pion op c7. Er rest Giri weinig anders dan die maar zo snel mogelijk op te lossen, voordat wit erin slaagt om die opmars te voorkomen.
18…c5 19. Tb1 cxd4 20. Pxd4 Lxg2 21. Kxg2 Da8+
Op het oog lijkt zwarts stelling nog altijd een minuscuul tikje beter vanwege de verzwakte witte velden. Maar dat is niet iets waar concreet iets mee gedaan kan worden. Vandaar dat hier de vrede werd getekend.
1/2-1/2
De tiebreak:
Carlsen, Magnus – Giri, Anish
1. Pf3 Pf6 2. c4 e6 3. b3 d5 4. Lb2 Le7 5. e3 O-O 6. Pc3 c5 7. cxd5 Pxd5
7…exd5 is het alternatief.
8. Pxd5 exd5 9. d4
Een nieuwtje.
9…Pc6 was nog bekend.
10. Dd2 Dxd2+ 11. Kxd2 Pc6 12. dxc5 Lxc5
13. Lb5 Lb4+ 14. Ke2 Le6 15. Tac1 Tac8 16. Thd1 Le7 17. h3 a6 18. Ld3 Pb4 19. Lb1 Txc1 20. Txc1
20…Tc8 21. Td1
Natuurlijk laat Carlsen de torens op bord.
21…Pc6 22. g4 h6 23. Pd4 Pxd4+ 24. Lxd4
Wit heeft op zichzelf een goede materiaalverhouding op het bord om de pion op d5 onder druk te kunnen zetten.
24…La3 25. f4
Op dit moment kon zwart de torens ruilen, maar dat is nu geen goed moment want na 25…Tc1 26. Txc1 Lxc1 27. f5 Ld7 heft wit de zwakte op in ruil voor een groot surplus aan activiteit: 28. e4! een thema dat ook in de partij een rol speelde.
26. Lg6
Ook hier had hij het met 26. e4 hetzelfde voordeeltje kunnen pakken.
26…Kf8 27. Kf3 Ke7 28. h4
Dit is typisch Carlsen. Hij bouwt voetje voor voetje aan zijn ruimtevoordeel en ondertussen moet de tegenstander nuttige zetten zien te vinden en kan deze niets actiefs ondernemen.
28…Lb4 29. Ld3 Ld7
Een goed moment om de stelling te openen nu het allemaal wat ongelukkig staat bij zwart.
30…Lc3
Dit aanbod om te ruilen (hoewel zwart in principe de zwartveldige lopers graag wil ruilen) had hij op dit moment beter achterwege kunnen laten.
31. Lf2 Lc6 32. exd5 Lxd5+ 33. Le4 Lxe4+ 34. Kxe4
Begrijpelijk (hij wil Kf5 niet toelaten) maar dit is het begin van zijn ondergang.
Ik denk dat hij meer kans had gehad op redding na 34…Lb4! Wit staat klaar voor een lastige penning over de c-lijn en dat had zwart moeten vermijden. 35. Kf5 Tc2 biedt zwart ook het nodige tegenspel, hoewel je dat in een vluggertje allemaal niet zo snel kunt uitrekenen.
35. f5+
Zo legt wit de pionnen op de koningsvleugel op de voor hem gunstige kleur vast. Dit soort voordeeltjes uitbouwen is meestal een kolfje naar zijn hand.
35…Ke7 36. Tc1!
36…Tc6?
Hierna raakt zwarts pionnenstructuur verminkt en dat kost hem min of meer de kop.
Tijdens het volgen van de tiebreak dacht ik dat hij 36…Tc7 kon spelen maar na 37. Ld4 La5 38. Txc7+ Lxc7 39. Kd5 zijn wits kansen ook heel riant.
Een zet als 36…Kd7 is ook geen pretje na 37. Kd3 Le5 38. Txc8 Kxc8 39. Lc5 en de loper dringt via f8 binnen.
37. Kd3 Lb4 38. Txc6 bxc6 39. Kc4 Ld6 40. Lc5
40…Kd7
De enige zet.
Direct verliezend is natuurlijk 40…Lxc5?? 41. Kxc5 Kd7 42. a4 a5 43. h5 Kc7 44. b4 axb4 45. Kxb4 Kb6 46. a5+ Ka6 47. Kc5 en de ‘verst verwijderde vrijpion’ (kent u deze term?) beslist de partij in wits voordeel.
41. h5!
41…Lf4
Giri was ondertussen ook al achter gekomen dat het pionneneindspel ook snel mis zou gaan voor hem. Bijvoorbeeld: 41…Kc7 42. Lxd6+ Kxd6 43. b4 Kd7 44. Kc5 Kc7 en dan nu het zogenaamde ‘reservetempo’ 45. a3! Kb7 46. a4 Kc7 47. a5 Kd7 48. Kb6 en wit wint eenvoudig.
42. Lf8
Dit is nog even niet de juiste manier.
42…Ke8!
Goed gezien van Giri, maar het redt hem helaas niet uit de brand.
43. Lc5
Snel terug.
Foutief is 43. Lxg7? wegens 43…Kf7 44. Lh8 Ld6 en het is remise.
43…Kd7 44. Kb4 Ld2+ 45. Ka4 Kc7
Nu had 46. Lf8 ook al gekund.
46…Lf4 47. Lf8 Kb6 48. Lxg7 Lg5
49. Lf8 Lf4 50. Le7 Lg5 51. Kb3
Dus loopt Carlsen met de koning naar d3 en speelt dan Le3.
51…Kc7 52. Kc4 Kd7 53. Lc5 Kc7 54. Kd3 Kd7 55. Le3
Voor wie dat nog niet meteen duidelijk is, geef ik een mogelijk zetverloop aan. 55. Le3 Lxe3 56. Kxe3 Kc7 57. Kd4 Kd6 58. a4 Kd7 59. Kc5 Kc7 60. a5 en de witte koning komt ofwel op b6 ofwel op d6 binnen. Zie hoe belangrijk de reservetempi van wits a-pion zijn. Overigens kan hij ook met de doorbraak g4-g5 werken, maar dat is hier niet nodig.
1-0
Giri, Anish – Carlsen, Magnus
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lc4 Lc5 4. c3 Pf6 5. d3 d6 6. O-O a6 7. Te1 La7 8. Lb3 O-O 9. h3 h6 10. Pbd2 Te8 11. Pf1 Le6 12. Lc2 d5 13. De2 dxe4 14. dxe4 De7 15. Pg3 Tad8 16. Ph4 Df8 17. Phf5
17…Pe7 18. Pe3 Pg6 19. Pgf5
Dan maar een ander paard.
19…Pf4
Ook mogelijk lijkt 19…Pe7 20. Df3 Pxf5 21. exf5 Ld5 en wit heeft geen voordeel, hoewel hij wel iets kan gaan ondernemen misschien.
20. Df3 c6
Zwart speelt het heel timide.
Ik dacht dat zwart 20…g6 zou spelen en dat is vermoedelijk ook beter.
21. Pg4 Pxg4 22. hxg4 g6
Vuurwerk van Giri! Alle Nederlandse harten begonnen toch sneller te kloppen. Hij offert een stuk tegen twee pionnen en aanval!
23…exf4 24. Dxf4 gxf5 25. gxf5
Wijselijk activeert Carlsen zijn dame en hoopt tegenspel tegen f2 te kunnen krijgen. Natuurlijk is f2 een zwak punt is wits stelling.
Als hij zijn stuk had willen redden met 25…Lc8 was wit beslissend in het voordeel gekomen met 26. f6! Tegen de dreiging e4-e5 gevolgd door Df4-e4 is dan weinig opgewassen.
26. fxe6 Txe6 27. Tad1 Tde8 28. Te2
Het was erg lastig te voorzien, maar wit had zijn toren heel passief op f1 moeten plaatsen waarna hij alle kansen aan zijn zijde zou hebben gehad. Hij kan nu met Td1-d3-g3 gaan werk bijvoorbeeld. 28. Tf1
28…Dg5
Heel slim van de wereldkampioen. Wit moet nu dameruil toelaten, maar dan heeft hij wel een pion meer. Door de ongelijke lopers is de remisemarge vrij groot, maar toch is er maar een speler die voor de winst kan gaan en dat is wit! Ik had het graag gezien als Giri zich hierop in had laten gaan. Hij is ook een eindspelkenner en ik vermoed dat hij de zwartspeler aan het wankelen zou hebben gebracht.
29. Df3?!
Helaas… Hij mist een grote kans op voordeel.
29. g3! is hier de aangewezen zet. 29…Lb8
[
29…Dxf4 30. gxf4 Tf6 31. Td7 Txf4 32. Txb7 is bijzonder onaangenaam voor zwart.]
30. De3 Dxe3 31. Txe3 en zwart krijgt er een hele kluif aan.
29. Dxg5+ hxg5 zou minder goed zijn voor wit. Het wordt dan heel lastig om ooit tot f4 te komen en dat is toch van belang om verder te kunnen komen.
29…Tf6 30. Dh3 Df4
Dit doet zwart allemaal heel handig.
31. Tf1
Nu moet er toch nog een toren naar f1.
31…Te5
En daar komt het volgende zware stuk aan. De zwarte velden zijn uiterst kwetsbaar in het witte kamp.
32. Dh2
Nu biedt hij dameruil alsnog aan.
32…Dg5 33. g3
De toren op e2 staat ongedekt en dat betekent dat er allerlei problemen voor wit ontstaan nu.
34. Td2 Tg5
Dreigt …Dxg3+.
35. e5?
35. Dg2 is de enige zet waarna de stelling toch nog in evenwicht is.
35…Txe5?
Hij houdt het simpel voor zichzelf, maar met een wat ingewikkelder zet kon hij direct winnen.
Met 35…Tf3! had zwart de buit binnen kunnen halen. Er valt niets te doen tegen slaan op g3 en na 36. Kg2 Th5 lopen er ook veel dingen uit de hand bij wit. Bijvoorbeeld: 37. Dg1 Tf4 en tegen …Dh3# valt niets te verzinnen.
36. Ld1 Dg5 37. Td3 Tef5 38. Dh4
1/2-1/2
Challengers
Bij dit alles bleven de gebeurtenissen in deze groep vandaag heel erg op de achtergrond. Jorden van Foreest speelde remise tegen de winnaar van deze groep, de Indiër Vidit, die met dit resultaat een uitnodiging verdient voor de Masters. Jorden, die na een goed begin een inzinking had in het toernooi, is uitstekend teruggekomen en bekroonde zijn goede spel met de gedeelde 3de t/m 6de plaats. Vanwege zijn jeugdige leeftijd, zijn compromisloze stijl en tomeloze energie, zou de organisatie er goed aan doen om hem ook een kans te geven om op het hoogste niveau te mogen acteren volgend jaar.
De andere landgenoten zullen minder tevreden zijn. Erwin l’Ami speelde alles remise en verloor één partij omdat hij creatief wilde worden met een interessant paardoffer. Daarvoor kreeg hij het deksel op zijn neus en omdat hij verder niemand omver wist te krijgen, eindigde hij op -1.
Dat was ook de eindscore van Benjamin Bok, die gelukkig nog wel één zege wist te boeken.
Debutant Lucas van Foreest maakte vooral in het begin een goede indruk. Hij speelde onbevangen en stond ook even in de subtop van het toernooi. Dat had hij kunnen bekronen met een grootmeesternorm, maar hij was in een partij – waarin de tegenstander eigenlijk niets kon doen – zo onverstandig om een onverantwoorde winstpoging te wagen. Ook hij liep hier tegen een nul op die niet nodig was. Het maakte hem wat van slag, hij verloor er meteen nog een paar waardoor de GM-norm uit het zicht raakte. Maar gezien zijn jeugdige leeftijd, zal niemand – hij zelf in het minst waarschijnlijk – zich daar zorgen over maken.
In de Topgroep was het IM Stefan Kuipers, die dit jaar enorme progressie lijkt te hebben geboekt, die een kwalificatie afdwong voor de Challengers. Hij was al één ronde voor tijd zeker van deze promotie en vermoedelijk mede daardoor liep hij in de laatste ronde tegen zijn enige nul op.
IM Stefan Kuipers – IM Stefan Beukema
De partijen van de Nederlanders in Challengersgroep in de laatste ronde:
De eindstand na dertien ronden:
(De foto’s zijn van ondergetekende of van de livestream)
Voor mij is Giri samen met Carlsen de winnaar van het Tata Steel schaaktoernooi 2018, zoals het vroeger ook vaak voorkwam dat er twee of meer winnaars waren. Het past echt niet in de grote schaaktraditie van dit Hoogoven toernooi om de winnaar door een paar vluggertjes aan te wijzen. Moreel is Giri ook de winnaar, want hij maakte niet zo’n afgrijselijke blunder als Carlsen tegen Gawain Jones. Jammer genoeg voor Giri kwam de wereldkampioen daar toch nog goed mee weg.
Dat vind ik ook. De twee rare snelschaakpartijen halen de waardigheid van het mooie toernooi een beetje naar beneden. Daarnaast voegt het niets toe. Ja, Carlsen kan beter snelschaken, maar dat was al bekend. Twee winnaars, daar is niets mis mee. Het gaat al 150 jaar zo. Vreemd dat iemand besloten heeft dat dat anders moest.
Giri heeft laten zien dat hij vanuit betere, gelijke en mindere (Kramnik) stellingen kan winnen. Hij speelde erg goed schaak. Een mindere vluggertje kan daar niets aan afdoen. Inderdaad afschaffen die snelschaakpartijen.
Erg jammer, maar niet onverwacht dat Carlsen de betere snelschaker bleek. Ik heb van het tournooi genoten. In het eerste weekend bezocht ik Wijk aan Zee als toeschouwer en was aangenaam verrast door het commentaar van Hans Bohm: niet alleen entertainment, maar ook inhoudelijk goed en instructief, beter dan voorgaande jaren wat mij betreft. Wellicht inspireerde mede-commentator Seirawan hem om schaaktechnisch zijn beste beentje voor te zetten.
Mmm, ik vind het juist wél leuk dat er 1 winnaar is, net als bij de Elfstedentocht! En na 80 jaar mag je best de regels een beetje aanpassen toch?! En ik vond Carlsen de morele winnaar, júist vanwege die blunder tegen Jones (en dan toch winnen). Geweldige speler en absoluut geen schande van Giri om daar van te verliezen.
Dank voor alle mooie verslagen, Herman en Dimitri! Zoals anderen hebben opgemerkt waren die er snel en voegen ze echt wat toe, zelfs al heb je de actie grotendeels live gevolgd.
Toepasselijke inleidende associatie ook: “Wat een fiasco! Wat een succes!”, mooi gevonden.
In de geest van Erwin l’Ami, met zelfspot tijdens het winnen van Reykjavik: “Bestaat Reykjavik?”
@ mpvank Ik had het heel mooi gevonden als Giri en Carlsen als vrienden gezamenlijk de trofee hadden gekregen. Maar smaken kunnen verschillen.
En wat de Elfstedentocht betreft zijn: daar is ook niet altijd één winnaar geweest. In 1940 eindigden vijf schaatsers gelijk en werden ze alle vijf tot winnaar uitgeroepen. Toen in 1956 weer vijf schaatsers gelijk over de eindstreep kwamen, werden ze echter gediskwalificeerd. De schaatsers hadden zoveel meegemaakt samen, dat ze het mooi vonden gelijk over de eindstreep te gaan. Dat gaf in 1956 aardig wat discussie, zoals ik me van de TV kan herinneren.
Bedankt voor alle lovende woorden, ook namens mijn collega Dimitri! Kennelijk hoort het spelen van tiebreaks een beetje bij de tijdgeest. Het Fide knock-out toernooi wordt ook zo beslist en zelfs om de wereldtitel gaat het om partijen met versneld tempo als de reguliere match in een gelijkspel is geëindigd. Het geeft meer spektakel, vooral voor leken. Dat het werd gevolgd door de NOS spreekt wat dit betreft zelfs boekdelen. En omdat het toch die kant opgaat, is het voor Giri misschien goed dat hij dit nu meemaakt. Kan hij alleen zijn voordeel mee doen; hij won overigens ooit een prachtig vluggertje van Carlsen, als ik me goed herinner in Noorwegen. Dus helemaal kansloos was hij niet!
Ja, dat is waar; zo’n tiebreak trekt veel publiciteit voor het schaken, dat is goed voor het toernooi. Merkwaardigerwijs was vóór de tiebreak de stand in de 10 blitzpartijen [chessgames.com] tussen Giri en Carlsen in het voordeel van Giri 4 tegen 3 met 3 remises. Die in Noorwegen staat hieronder.
www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1819827
Natuurlijk (hoewel ik het ook alleen maar uit de commentaren kan opmaken, want hun schaken gaat mijn pet ver te boven): Anish Giri was super op deze Tata editie en dat is hem van harte gegund. Maar hoe kan het toch dat hoe verder het toernooi vorderde mijn sympathie definitief naar Magnus Carlsen opschoof? Over smaak valt niet te twisten. Giri de ideale schoonzoon, maar ik vind hem altijd ook wat parmantig en vroegwijs overkomend. Carlsen minder sociaal vaardig, vaak wat bokkig en onaangepast. Maar dat is juist wat hem voor je in doet nemen. Iets meer rock’ and roll zeg maar, geheel in de traditie van Tal, Fischer en Kasparov. Dat is wat het schaken nodig heeft! Geen brave Anatoli Karpov a.u.b. En dan die zogeheten Twitters trash-talk van Giri: begint dat niet erg kinderachtig te worden en is dat eigenlijk ook nogal aanmatigend? Kromme tenen. Carlsen daarentegen is juist allesbehalve arrogant, alleen maar zelfkritisch, nooit zichzelf omhoog stekend; kortom erg sympathiek.
En wat was dat trouwens aan het slot van de tweede snelschaakpartij (en waarom lees ik daar nergens iets over)? Op de beelden is duidelijk te zien dat Giri met nog een seconde of 8 op de klok – tegen Carlsen het dubbele – in (volgens de kenners) bedenkelijke stand ná het indrukken van de klok een blijkbaar remiseaanbod doet. Tamelijk zwak. Carlsen denkt natuurlijk “ok dan, ben ik er van af”, maar volgens mij zou hij zelf zich nooit tot een dergelijke actie verlagen. Nee, Carlsen is de echte klasbak. In alle opzichten.
Iedereen is verschillend. Laat iemand gewoon in zijn waarde. Prima prestatie van Giri.
En ieder zijn mening, ik vind het persoonlijk best interessant om die van Sake Jan te horen.