De Stukkenjagers met één been in de Meesterklasse
Het beloofde een spannende wedstrijd te worden tussen De Stukkenjagers 1 en HWP Haarlem. Het verschil op de ranglijst bedroeg slechts 2 matchpunten. Voor HWP Haarlem een kans om op gelijke hoogte te komen en voor ons een mooie mogelijkheid om afstand te nemen en om onze koppositie te versterken. Daarentegen was het aan ons om allemaal op het scherpst van de snede te zijn. Er waren nog 2 finales te spelen die gewonnen moesten worden.
In de partij van Rene Duchene tegen Mark Haast, wist laatstgenoemde redelijk snel het goede voorbeeld te geven voor de rest van het team. Winnen! Na de opening leek het alsof Rene zijn stukken enigszins naar de juiste velden had gemanoeuvreerd, maar in het middenspel wist Mark met een mooi plan de witte stelling uit elkaar te trekken. Laten we het op een klassiek gevalletje houden van dominantie op de witte velden.
(Mark Haast links en Tijmen Kampman rechts op de foto van Frans Peeters)
Nadat Mark gewonnen had duurde het niet heel lang voordat ik zelf (Lars Vereggen) het goede voorbeeld van mijn ex-trainer volgde. In een variant die ik recent vaker speelde wist mijn tegenstander niet heel goed wat het witte plan was. Na een opportunistische poging van mijn tegenstander kwam ik al snel beter te staan. Helaas miste ik vervolgens enkele makkelijkere voortzettingen waardoor het weer gelijk werd. Toen hij een kwaliteit weggaf in een eindspel was het resultaat beklonken.
Lees meer >
Toen onze medewerker Johan Hut alweer een tijd geleden een boekenrubriek startte, waarin over (nieuwe) schaakboeken een recensie werd geschreven, bleek dat deze rubriek in een behoefte voorzag. De recensenten kweten zich goed van hun taak: ze zagen het als hun opdracht om het boek van A tot Z door te nemen, soms zelfs met een engine analyses te checken. Deze benadering heeft veel uitstekende en doorwrochte boekrecensies opgeleverd zoals te vinden is onder onze 
Eigenlijk had de Amerikaan Fabiano Caruana al helemaal op rozen gezeten als hij de kansen die hij had in een paar partijen had waargenomen. Maar “als” telt niet in de sport, zoals we allemaal weten. Want datzelfde “als” had ook Vladimir Kramnik kunnen aangrijpen toen hij in de vierde ronde speelde tegen diezelfde Caruana. Kramnik was begonnen met 2½ uit 3 (onder meer dankzij de schitterende partij tegen Levon Aronian, weet u nog?) en de Rus had Caruana helemaal in zijn zak zitten. Een kwaliteit meer en dat voor een technicus als Kramnik. Maar in de tijdnoodfase raakte hij het spoor helemaal bijster en omdat hij zo graag wilde winnen, verloor hij zelfs nog. Vanaf dat moment was Kramnik zichzelf niet meer. Hij bleef het maar gokken en na een paar debacles is hij in de staart van de ranglijst verzeild geraakt. Heeft hij misschien gedacht dat hij – vanwege zijn leeftijd – het nu maar eens moest doen: een tweekamp tegen Carlsen afdwingen? Dan is hij nu toch wel een illusie armer geworden. Er is nog een andere grote speler die nog zelfs onder hem bungelt: Levon Aronian. Wie had dat vooraf gedacht? De Armeniër heeft 2017 als één van zijn beste schaakjaren ooit afgesloten en in 2018 won hij ook het toernooi in Gibraltar. Hij werd ook gezien als één van de spelers die het Carlsen in een tweekamp moeilijk zou maken. Hét cruciale duel vocht hij uit met Caruana (zoals ik in