Columns

”Vijf zeer korte schaakverhalen” door Hans Meijer

Ik heb twee boeken van de schrijver A.L. Snijders in mijn boekenkast staan. Vijf bijlen (2009) met 335 ZKV’S (zeer korte verhalen) en Doelloos kijken (2019) met 198 zkv’s. A.L. Snijders introduceerde en populariseerde het zkv. Lees de hele column in PDF.

Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns. U leest ze op onze site.

Schaakgrootmeester-in-ruste Van der Weide mengt zich in maatschappelijk debat over werk, verkiezingen

GM Karel van der Weide, inmiddels postbezorger, windt zich mateloos op:

‘Al jarenlang huurt PostNL onderaannemers, niet alleen voor pakketten, maar ook om bij te springen in de postbezorging. Elke ochtend gaan (arbeids)migranten in gammele busjes en met oude bakfietsen de bergen post te lijf. (…)

Wie denkt dat duizenden zoekgeraakte stempassen een incident is, komt waarschijnlijk bedrogen uit. Het voornemen van PostNL de bezorging terug te brengen naar vier dagen betekent nog minder geld om van te leven.

Lees meer >

Belevenissen van een arbiter: “Hoe is het met mijn man?”

Het is een natte, troosteloze novemberdag, zoals zoveel dagen in november, maar er is een lichtpuntje: de uitnodigingsmail is binnen voor de medewerkersbijeenkomst van het Tata Steel Chess Tournament 2024. De tijd gaat hard, voordat je het weet is Wijk aan Zee weer ruim twee weken lang het bruisend middelpunt van de schaakwereld. Afgelopen januari was voor de amateurs weer de eerste keer na de coronaperiode. Maar wacht eens, had ik daar niet nog wat aantekeningen van liggen?

Lees meer >

“Veertien tegen nul” door Gerhard Eggink

Afgelopen week Frankrijk – Gibraltar gezien (het gaat in dit geval om mannenvoetbal😊)? Was dat leuk? Voor iemand? Ik zag de uitslag (14-0, oftewel iedere 6½ minuut een doelpunt) en schudde het moede hoofd. Ik bedoel, wat heeft het voor zin om zo’n wedstrijd te organiseren? Lees de hele column in PDF.

Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns.

Lees meer >

”Van oude boeken de dingen die voorbijgaan” door Manuel Nepveu

Ik loop naar zolder, met in mijn hand het boek “Zó speelt Botwinnik!” met honderd partijen. Zojuist iets over geschreven. Ik zet het terug in de boekenkast, pal naast ”Spassky’s 100 Best Games”, geschreven door de Engelse FM Bernard Cafferty. Dat boek is gepubliceerd in 1972. Lees de hele column in PDF.

Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns.

Lees meer >

“Herinneringen” door Hans Meijer

Wat moet je doen als je, net als James Altucher, zes keer achter elkaar van een tiener verliest? Je bent op tijd naar bed gegaan en de raad om niet te eten tijdens de partij heb je opgevolgd. Want hij die eet verliest. Alle energie wordt dan aangewend voor de spijsvertering in plaats van dat ze beschikbaar is voor het optimaal functioneren van je hersenen. Lees de hele column in PDF.

Lees meer >

“Mag de tegenstander de klok stilzetten?” door Rudi Matai

In meer dan 40 jaar clubschaak was het mij niet overkomen, maar in november 2022 overkwam het mij dan toch. Het begon in een externe wedstrijd. Ik was iets te drinken gaan halen voor de geachte tegenstander en voor mijzelf. Terwijl ik met de drankjes het bord naderde…lees de hele column in PDF.

Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns.

Lees meer >

Bluf

Het bestaan van de schaakwereld valt grofweg in twee tijdsdelen uiteen. De periode vóór en de periode na de komst van krachtige schaakcomputers, af te korten als BCE (Before Chess Engine) en ACE (After Chess Engine). Over het keerpunt valt te twisten, maar ik kies voor de match die Kasparov in 1997 verloor van Deep Blue. Zo bezien is 1997 het jaar nul van de schaakjaartelling en leven we nu dus in 26 ACE.

Lees meer >

Schaakvraag van de week

Welke schaakliefhebber weet de befaamde term ‘Potiko” te ontrafelen? Deze term is verzonnen in Tilburg in november 2022 door de Cie. En vernieuwend synoniem voor een van de zwart/witte schegges!

Confrontatie met mezelf

Serendipiteit. Het is een woord, een begrip, voor een vondst waar je niet naar op zoek was maar waar je toevalligerwijs op stuit. En zo kwam ik in de wondere wereld van het correspondentieschaak terecht toen ik op zoek was naar Gert Timmerman, de succesvolle correspondentieschaker van rond de eeuwwisseling. Ik scheef daarover in ‘Morituri te salutant’.

Maar er was meer dat die zoektocht en de daaruit voortvloeiende gesprekken en ontmoetingen met Gert opleverden. Nog afgezien van zijn toetreding tot onze club en ons eerste team. We haalden herinneringen op, hadden het daarbij over onze mysterieuze teamgenoot bij Volmac II, over zijn verdwijning na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 en we deelden onze vermoedens. Evgeny Skoblikov, om hem ging het. Voor verder onderzoek gaf Gert me de complete serie afleveringen van het fameuze clubblad van Volmac Rotterdam, Volmachess.

Over Skoblikov ben ik al lezend niet veel te weten gekomen, maar wel over mijn eigen schaakverleden waarvan ik sommige episodes en voorvallen compleet vergeten was.

Zo nu en dan schreef ik voor het clubblad. En wat ik nu teruglees, vervult me met enige jaloezie jegens de ‘ik’ die ik toen was. De ambitie, de wil om te schitteren, won het toen nog van de angst om te verliezen. Het is eigenlijk metaforisch voor de jeugdige overmoed die door opgedane wijsheid het veld ruimt om uiteindelijk te verworden tot de behoudzucht van de ouderdom. Vorig seizoen speelde ik voor de externe zes maal remise en in het nieuwe seizoen ben ik ook alweer met twee remises gestart. Ik bedoel maar.

Laten we teruggaan in de tijd. Het is 1987, ik neem deel aan het Volmac Open Kampioenschap en ik schrijf over een belevenis, een woeste partij, standaard voor veel van mijn partijen uit die tijd. De acteurs die in het stukje figureren, Velimir Tudjman, RAG de Graaff en Roy Dieks, ze zijn er niet meer. Het lezen van die namen stemt weemoedig. Zo lang geleden alweer, maar toch ook zo dichtbij.

Genoeg gemijmerd. Dan nu dat stukje. Het commentaar bij de partij met Velimir Tudjman heb ik ongemoeid gelaten, ook al zag ik dat de engines veel van mijn annotaties als onjuist of onzuiver beoordeelden, waardoor mijn stelligheid van toen als nogal pedant kan overkomen. Zelfverzekerdheid, onwrikbaar geloof, gaan vaak samen met onwetendheid. Bij deze, beste lezer, krijgt u de excuses van mijn veel jongere onbezonnen ik. Die, en dat moet ik toegeven, toch ook nog ergens in me huist.

Lees meer >