Op zaterdag 1 juli is de 6e editie van het LBV Nederlands Kampioenschap Lightning Chess in het Koning Willem II Stadion in Tilburg. Vanwege het 150-jarig jubileum van de Schaakbond hebben we speciaal voor deze editie het speeltempo aangepast naar 150 seconden p.p.p.p. Doe jij ook mee aan het snelste schaaktoernooi van Europa?
Lees meer >
Het Siciliaans is ook wel de meest gespeelde en best scorende opening tegen 1. e4. Deze opening biedt zwart vele dynamische kansen, maar maakt het wit ook al erg lastig door de grote getale aan theorie die beheerst moet worden gezien de vele verschillende mogelijkheden binnen deze opening. Een aantal bekende voorbeelden hiervan zijn de (versnelde) Draak, Najdorf, Sveshnikov en de Taimanov. Het Nederlandse duo GM Roeland Pruijssers en IM Nico Zwirs hebben hard hun best gedaan om de rest van de wereld een repertoire aan te bieden om de witspeler zijn prestaties tegen al deze Sicilianen te verbeteren. Je hoef jezelf voorlopig niet meer te vervelen met 37 uur aan kijkmateriaal! De DVD’s die zijn uitgegeven door Chessbase zijn onderverdeeld in 4 losse DVD’s. De eerste drie DVD’s focussen zich op de theorie waarna er nog een afsluitende DVD is om de tactiek te oefenen. In de theorie DVD’s worden los van elkaar de 2.d6, 2.Pc6 en 2.e6 (+rest) Sicilianen besproken.
Lees meer >Chess Evolution is in Nederland nog een relatief onbekende uitgeverij, maar desondanks hebben ze wel de officiële FIDE eindspel handleiding mogen schrijven. De drie schaaktrainers Csaba Balogh, Efstratios Grivas en Adrian Mikhalchishin hebben gezamenlijk een mooie serie weten neer te zetten. Waar eerder nog het plan was om maar liefst 14 (?!) boeken hierover te schrijven is uiteindelijk besloten dit te beperken tot acht boeken. Met gemiddeld zo’n 300 bladzijdes per boek geeft het de lezer alsnog 2400 pagina’s aan stof om het eindspel beter te gaan begrijpen. Heel de reeks is opgebouwd uit verschillende thema’s. Op chronologische wijze de volgende eindspelen: 1. Dame & pion , 2. Loper, 3. Paard & paard vs. loper, 4. Dame vs. stukken, 5. Toren vs. stukken, 6. Basis toreneindspelen, 7. Typische toreneindspelen en 8. Essentiële toreneindspelen. Gezien de grote hoeveelheid aan materiaal zal deze recensie daardoor opgesplitst worden in een tweetal recensies. In deze recensie zal ik jullie proberen mee te nemen in de eerste vier boeken van de reeks, die alle eindspelen behalve de toreneindspelen omvat.
Schaakboeken blijven maar komen en komen, maar welke boeken zijn nou ook echt de moeite waard om te lezen? Veel mensen hebben toch vaak de neiging om openingsboeken te kopen, maar word je hier nou echt een betere schaker van? Een sterke schaker heeft mij ooit het advies gegeven voornamelijk middenspel boeken aan te schaffen en jezelf te laten inspireren door mooie partijen en thematische ideeën in plaats van alleen maar boeken uit je hoofd te leren om vervolgens één zet na je theorie de fout in te gaan. Zijn wijze woorden waren: “Elke partij wordt het een keer schaken”. Nu, een aantal jaar later kan ik zeggen dat ik ook daadwerkelijk meer van dergelijke boeken ben gaan lezen in plaats van weer een opening te leren die je toch veel te veel tijd gaat kosten, terwijl je al een stabiel repertoire hebt. Boroljub Zlatanovic hield hetzelfde idee na over het bestuderen van boeken. Alle openingsboeken bieden hun eigen repertoire aan, maar al deze varianten worden ooit weer vergeten of gerevalueerd. Ideeën en plannen blijven echter krachtig zolang het schaakspel zal bestaan. Een duidelijk voorbeeld hiervan is het feit dat klassieke partijen van 100 jaar geleden nog steeds voorkomen in het huidige trainingsmateriaal van diverse trainers.
De Ruy Lopez is natuurlijk een zeer bekende opening die veelvuldig op het bord verschijnt op hoger niveau. Wat is nou fijner dan het ook uitgelegd te krijgen door een absolute wereldtopper. In Navigating the Ruy Lopez is het Fabiano Caruana die de Ruy Lopez haarfijn uitlegt en met een hoop eigen aanbevelingen komt. Samen met IM Oliver Reeh discussieert hij over de vele varianten en mogelijkheden binnen deze opening,
In een periode van een jaar tijd heb ik bijna al mijn partijen tegen 1.e4 beantwoord met de versnelde draak. Lang vond ik het een ideaal systeem met terugkomende thema’s, leuke tactieken en goede resultaten. Echter, toen ik steeds betere tegenstanders confronteerde met deze opening, kreeg ik bijna elke partij de Maroczy opzet te verwerken. Keer op keer stond ik bijna de gehele partij tegen de muur en leek er nooit meer dan een half punt te behalen. Meermaals was er voor mij niet doorheen te komen en mede daardoor heb ik de versnelde draak voorlopig in de ijskast gezet. Bij het zien van deze nieuwe titel “Understanding Maroczy Structures” wist ik al meteen dat ik dit boek moest zien te bemachtigen. Eindelijk een volledig boek in plaats van een paar kleine hoofdstukken over de Maroczy structuren.
De binnen Nederland goed bekende IM David Miedema heeft zijn eerste schaakboek op de markt gebracht. Na al langer stukjes te hebben geschreven voor New in Chess is Miedema nu echt begonnen met het schrijven van boeken. Zijn geliefde Franse opening is het startpunt van zijn ‘nieuwe’ carrière. In twee volumes probeert hij de lezer een compleet repertoire voor te schotelen. In dit eerste deel behandelt hij de veel gespeelde Winawer variant. Naar verwachting zal in 2020 het tweede deel uitkomen met alle andere varianten in het Frans. Bekende varianten daarvan zijn de doorschuifvariant, afruilvariant en de Tarrasch.
Op topniveau wordt hedendaags vaak gekozen voor een solide opzet met zwart. Wit weinig kansen bieden en proberen maar het halfje te behouden. Vervolgens op winst spelen met wit en je kan zomaar een goed toernooi hebben. Het met wit op winst en met zwart op remise spelen is een welbekend fenomeen op het hoogste niveau. Een van Kramnik zijn favorieten hiervoor was de Semi-Tarrasch, waarbij hij zelfs een duidelijk vraagteken durfde te stellen bij het voordeel van wit. Internationaal meester, schaakcoach, theoreticus en auteur Tibor Karolyi is hier verder op ingegaan en heeft twee delen geschreven over het zwarte wapen voor een remise.
Tegenwoordig worden de kandidatentoernooien om de twee jaar gespeeld om te bepalen wie vervolgens de huidig wereldkampioen mag uitdagen. Sinds ik de top grootmeesters ben gaan volgen, ben ik niet anders gewend dan dat Carlsen deel uit maakt van deze wk-match. Echter was Carlsen nog wel de uitdager toen ik voor het eerst een wk-match intensief volgde. Sinds Carlsen echter aan de top staat is het nooit heel spannend geweest en dus zit ik elke twee jaar weer te hopen op een geschikte uitdager waar Carlsen een mindere score tegen heeft, waardoor we eindelijk weer eens een echt gevecht krijgen om de top. Uiteraard waren er dit jaar ook verschillende leuke partijen bij, maar 12 remises is toch niet waar ik graag naar kijk. Nu vindt het echte gevecht vooral plaats tijdens het kandidatentoernooien. Alexey Kuzmin gaat met zijn boek ‘Together with the candidates’ in op al deze kandidatentoernooien gespeeld tussen 1950 en 2018.
Lees meer >De Stukkenjagers wisten afgelopen zaterdag eindelijk van de nul score af te komen nadat tot in de late uren werd gestreden voor een terecht matchpunt. Wellicht dat we onszelf nog tekort hebben gedaan door met slecht één punt naar Tilburg te gaan, maar het begin is gemaakt. Hierbij het verslag van de match.
Bord 1: Stefan Beukema – Julian van Overdam
Stefan mocht het deze dag als kopman laten zien. Helaas voor Stefan en tevens ons team ging hij al vrij snel de fout in en daardoor kreeg zwart al meteen de regie in handen met een loperpaar en twee verbonden centrum vrij pionnen. Deze sterke combinatie kwam Stefan niet meer te boven en hij moest daardoor het onderspit delven.
11. c4?! gxf4 12. Bxf4 Nd7 13. e6 Nfe5 14. Be2 Nxf3+ 15. Bxf3 Ne5 16. Bxe5 Bxe5
17. Qg5+ Bg7 18. Nd2 Bxe6 19. O-O Bf7 20. cxd5 cxd5 21. Nb3 e5 22. Qd2 Qb6+ 23.
Kh1 Rad8 24. Bg2 e4 25. Rac1 Qd6 26. Nd4 Bg6 27. Rxf8+ Rxf8 28. Nb5 Qe5 29. Rc5
Bf7 30. Nc3 e3 31. Qd3 Qd4 0-1
