Columns

Naming en shaming

Naming en shaming

‘Het besef dat je last kunt krijgen van asociaal gedrag en je dus niet van alles anoniem kunt uithalen, moet groter worden. Anonimiteit in de samenleving leidt tot normafwijkend gedrag,’ mr. Fred Teeven, schaker en staatssecretaris van Veiligheid en Justitie.

Inleiding

Elk jaar tegen oud jaar doet het Algemeen Dagblad de oliebollentest, het is een productentest. De krant publiceert waar de slechtste en beste oliebollen worden verkocht. De publicatie is een voorbeeld van ‘naming, shaming en faming’.

Ook in de schaakwereld komt het voor dat bepaalde gedragingen niet aanvaardbaar zijn. Een schaakpartij is niet leuk als er wordt vals gespeeld. Als een toernooiorganisatie daartegen niet hard optreedt is de kans groot dat spelers voortaan wegblijven. Een organisatie is dan ook verplicht om maatregelen te treffen.

Of denk aan spelers die snelle remises overeenkomen, of aan spelers die in de laatste ronde op een toernooi wegblijven omdat ze toch niet meer in aanmerking komen voor prijzen, of slecht hebben gespeeld en bang zijn nog meer Elo-punten te verliezen.

Lees meer >

Column 33: Julian Hodgson, een geval apart

Het lijkt er tegenwoordig steeds vaker op dat sterke schakers onze prachtige sport vaarwel zeggen. De motieven om het schaken de rug toe te keren zijn zeer verschillend. De belangrijkste die zich terugtrok uit het actieve toernooischaak was natuurlijk Gary Kasparov. Hij gaf bij zijn vertrek op dat hij het niet meer kon opbrengen om op het hoogste niveau te kunnen blijven spelen. Zijn ‘energieverslindende’ stijl en zijn geavanceerde openingsvoorbereiding zullen daar zeker debet aan geweest zijn. In Nederland waren de meest opvallende spelers die van de een op de andere dag besloten om te stoppen Jeroen Piket en Paul van der Sterren. Later kwam daar ook Karel van der Weide bij, allemaal om uiteenlopende redenen. Een speler die tot de verbeelding sprak, maar ook al een hele tijd uit de arena is verdwenen, is de Engelse grootmeester Julian Hodgson.

Lees meer >

De zero tolerance regel, een vervolg

De zero tolerance regel, een vervolg

Na de invoering van de zero tolerance regel

Overzicht van aantekeningen

11. Wat is het juiste aanvangstijdstip?

12. De wereldcup in Khanty-Mansiysk 2009

13. Europees Kampioenschap 2010

14. Eyjafjallajökull april 2010

15. Amber toernooi 2011

16. Twee soorten systemen van afwijkingen in reglementen

Eerste systeem: na extra tijd geen hardheidsclausule

Tweede systeem: na extra tijd toch nog een hardheidsclausule

17. Voorlopige conclusie

Lees meer >

Filmopnamen op Schaak Challenge

Schaakrubriek uit het wekblad Brabants Centrum

Lees meer >

Ervaringen van een servicepuntmedewerker (3)

ERVARINGEN VAN EEN SERVICEPUNTMEDEWERKER (3)

In de eerste artikelen heb ik uitgelegd wat de functie van Servicepuntmedewerker inhoudt, hoe de schaakwereld de afgelopen decennia sterk is vergrijsd met als gevolg dat er steeds minder (geschikt) kader is. In dit artikel komen ervaringen met betrekking tot de jeugdafdeling aan bod.

Lees meer >

Schaken op school

Column van de Schaakvereniging Promotie

Lees meer >

Voor wiens rekening komt het onbehoorlijke gedrag van de teamleider?

Voor wiens rekening komt het onbehoorlijke gedrag van de teamleider?

Voorronde van het Europees clubkampioenschap 1997

Indien een speler minder dan vijf minuten bedenktijd heeft hoeft hij niet te noteren. Zijn tegenstander die meer bedenktijd heeft moet dat wel doen. Dat is een oneerlijke regel, die soms tot conflicten leidt.

Denk bijvoorbeeld aan Sevillano – Lawton, USA kampioenschap 2009, en PION Groesbeek – Veenendaal, KNSB, 3de klasse H 2007-2008. In die zaken ging het om het gedrag van een van de spelers zelf. In dit artikel gaat het om het gedrag van de teamleider.

In de voorronde van het Europees clubkampioenschap 1997 in de partij Summerscale – Felsberger 1997 gaat de Oostenrijkse teamleider door het lint als hij verneemt dat zijn speler wel moet noteren, maar de tegenstander niet. Dat ervaart hij als het toppunt van oneerlijkheid. Dan kunnen de emoties als een raket naar boven schieten, en kan onbeheerst gedrag ontstaan.

Lees meer >

Negen ronden Zwitsers (vervolg)

wekelijkse schaakbeeldcolumn van SMB

Lees meer >

De tot standkoming van de zero tolerance regel

De totstandkoming van de zero tolerance regel

Een overzicht van totstandkoming

Er bestaat een plicht om op tijd te komen voor een schaakpartij. Het is namelijk onbeleefd om te laat te komen op een afspraak. Dat geldt vooral voor een sportwedstrijd. Een speler hoort zijn tegenstander niet te laten wachten. Doet hij dat wel, is dat een vorm van spelbederf. Het is onsportief. Echter, er kunnen omstandigheden zijn dat een speler te laat komt op de club: verplichtingen op werk, thuissituatie, opstoppingen in vervoer, etc. De speler die te laat komt biedt daarvoor aan de tegenstander zijn excuses aan en aan de wedstrijdleider.

Lees meer >

Te oud

Gert Ligterink, 3 juni 2011

Zijn e-column ‘Te oud’ begint met :

‘Toen Jan Timman in 1993 op de drempel van een WK-match tegen Kasparov stond, was hij 41 jaar. Misschien laat mijn geheugen me in de steek, maar ik kan me niet herinneren dat hij te oud werd genoemd om de wereldkampioen uit te dagen. Niet door de schaakjournalisten, die met het voorbeeld van Kortchnoi voor ogen wel beter wisten,

Lees meer >