Het bestaan van de schaakwereld valt grofweg in twee tijdsdelen uiteen. De periode vóór en de periode na de komst van krachtige schaakcomputers, af te korten als BCE (Before Chess Engine) en ACE (After Chess Engine). Over het keerpunt valt te twisten, maar ik kies voor de match die Kasparov in 1997 verloor van Deep Blue. Zo bezien is 1997 het jaar nul van de schaakjaartelling en leven we nu dus in 26 ACE.
Lees meer >Serendipiteit. Het is een woord, een begrip, voor een vondst waar je niet naar op zoek was maar waar je toevalligerwijs op stuit. En zo kwam ik in de wondere wereld van het correspondentieschaak terecht toen ik op zoek was naar Gert Timmerman, de succesvolle correspondentieschaker van rond de eeuwwisseling. Ik scheef daarover in ‘Morituri te salutant’.
Maar er was meer dat die zoektocht en de daaruit voortvloeiende gesprekken en ontmoetingen met Gert opleverden. Nog afgezien van zijn toetreding tot onze club en ons eerste team. We haalden herinneringen op, hadden het daarbij over onze mysterieuze teamgenoot bij Volmac II, over zijn verdwijning na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 en we deelden onze vermoedens. Evgeny Skoblikov, om hem ging het. Voor verder onderzoek gaf Gert me de complete serie afleveringen van het fameuze clubblad van Volmac Rotterdam, Volmachess.
Over Skoblikov ben ik al lezend niet veel te weten gekomen, maar wel over mijn eigen schaakverleden waarvan ik sommige episodes en voorvallen compleet vergeten was.
Zo nu en dan schreef ik voor het clubblad. En wat ik nu teruglees, vervult me met enige jaloezie jegens de ‘ik’ die ik toen was. De ambitie, de wil om te schitteren, won het toen nog van de angst om te verliezen. Het is eigenlijk metaforisch voor de jeugdige overmoed die door opgedane wijsheid het veld ruimt om uiteindelijk te verworden tot de behoudzucht van de ouderdom. Vorig seizoen speelde ik voor de externe zes maal remise en in het nieuwe seizoen ben ik ook alweer met twee remises gestart. Ik bedoel maar.
Laten we teruggaan in de tijd. Het is 1987, ik neem deel aan het Volmac Open Kampioenschap en ik schrijf over een belevenis, een woeste partij, standaard voor veel van mijn partijen uit die tijd. De acteurs die in het stukje figureren, Velimir Tudjman, RAG de Graaff en Roy Dieks, ze zijn er niet meer. Het lezen van die namen stemt weemoedig. Zo lang geleden alweer, maar toch ook zo dichtbij.
Genoeg gemijmerd. Dan nu dat stukje. Het commentaar bij de partij met Velimir Tudjman heb ik ongemoeid gelaten, ook al zag ik dat de engines veel van mijn annotaties als onjuist of onzuiver beoordeelden, waardoor mijn stelligheid van toen als nogal pedant kan overkomen. Zelfverzekerdheid, onwrikbaar geloof, gaan vaak samen met onwetendheid. Bij deze, beste lezer, krijgt u de excuses van mijn veel jongere onbezonnen ik. Die, en dat moet ik toegeven, toch ook nog ergens in me huist.
Lees meer >Amsterdam lag er laat in augustus mooi en zonovergoten bij. Zoals altijd overspoeld door toeristen, maar dat was die ochtend slechts een hinderlijke bijkomstigheid die de stralende aanblik van de stad niet kon bederven.
Ik verliet het Centraal Station en even later betrad ik de lobby van Hotel DoubleTree by Hilton met aan mijn zijde Gert Timmerman, de vijftiende wereldkampioen correspondentieschaak.
Nieuwsgierig naar het lot van deze tak van sport had ik koers gezet naar het congres van de International Correspondence Chess Federation (ICCF). Vol vragen, want in een tijd dat de schaakcomputer al meer dan een decennium zo sterk is dat geen mens nog aan dat niveau kan tippen, is het op het eerste gezicht immers een klein wonder dat correspondentieschaak nog altijd leeft. De uitnodiging voor het congres had ik te danken aan Jaap van den Herik die op de openingsdag een prominente rol zou spelen.
Bij binnenkomst ging de aandacht natuurlijk in de eerste plaats uit naar Gert die wereldkampioen werd toen correspondentieschaak nog niet aangetast was door het silicone monster. Tot mijn verrassing werd ook ik herkend door iemand die me begroette met de woorden: “Dag oude reus.” Om er direct op te laten volgen dat het over vijf jaar helemaal afgelopen zou zijn met het correspondentieschaak. Hij zei dat op een opgewekte toon alsof die boodschap geen enkele reden tot treurnis gaf.
Lees meer >Statement by leading chess publishers on the FIDE Book of the Year competition
As chess publishers we are politically neutral, but respect international law. Therefore, due to the present close links between FIDE and the Russian authorities, the undersigned publishers have decided not to take part in the FIDE Book of the Year competition.
Elk and Ruby, Everyman, Exzelsior Verlag, New In Chess, Quality Chess, Russell Enterprises, Thinkers Publishing
23 August 2023
Het artikel Die andere wereldkampioen, de presentatie – Schaaksite heeft de tongen niet bepaald losgemaakt. Dat had wellicht te maken met de aandacht die een spelregelkwestie en de opwindende FIDE World Cup opeisten. Frappant is het overigens hoe klein recht of zo u wilt klein onrecht als de toepassing van de aanraakregel zoveel teweeg brengt, terwijl een misstand als de goede sier die Kremlin gelieerden als FIDE voorzitter Arkady Dvorkovich en FIDE sponsor Timur Turlov met de World Cup kunnen maken geheel onbesproken blijft.
Lees meer >
Tijdens de presentatie van ´Die andere wereldkampioen´ afgelopen maandag 7 augustus j.l. bij mijn schaakclub Erasmus, hoorde ik ineens uit het publiek :”Ach arme Anton (Rosmuller).”
Dat was een gevolg van een terzijde bij de presentatie van de prachtige correspondentiepartijen die Gert Timmermans weg plaveiden naar het vijftiende wereldkampioenschap correspondentieschaak. Uitgerekend op 11.9.2001 gaf zijn laatste tegenstander op waardoor Gert niet meer achterhaald kon worden.
Lees meer >Het is meer dan twintig jaar geleden dat hij het allerhoogste bereikte nadat hij zich pas op zijn achttiende en geheel op eigen kracht de regels van het schaakspel had eigen gemaakt. Wereldkampioen, uitgerekend op 9.11.2001. Die wonderbaarlijke reis naar de top gaan we herbeleven: toernooiresultaten, Elorating die door het dak ging waarbij zelfs Ulf Andersson het nakijken had, prachtige partijen en partijfragmenten getoond aan de hand van de grootmeester zelf.
Maandag aanstaande bij schaakvereniging Erasmus. Iedereen is welkom en de toegang is gratis.
Lees meer >We kenden elkaar niet echt. Maar wat is kennen? Anton is dood, maar de herinnering aan hem werd levend door zijn sterven.
Door een speling van het lot kwamen we elkaar na vele jaren tegen in iets dat we samen hadden beleefd. Post mortem, Berga 1976. ‘Van Baarle en Westerveld waren ziek’, scheef hij. Zijn verslag van de gebeurtenissen van toen, zag ik nu pas. Na zijn verscheiden.
Lees meer >Een lieu de mémoire voor de onlangs overleden Rob en Marga Witt is te bekijken op de website van SV Erasmus, voortgekomen uit SV Schiebroek de eerste schaakclub van Rob, en de website van Robs laatste club SV Caïssa Amsterdam. Tip: daarin opgenomen een database met 365 door Rob gespeelde partijen uit de periode 1997-2021, door hemzelf geannoteerd. Als je in dat tijdvak tegen Rob gespeeld hebt, zit jouw partij er wellicht tussen.
Lees meer >Het waren natuurlijk grote schoenen die Pieter Klok, hoofdredacteur van de Volkskrant, na het gedwongen vertrek van Gert Ligterink moest zien te vullen. Maar het is gelukt. We worden nu door een zekere Rob Gollin aan de lopende band getrakteerd op nieuwtjes uit de schaakwereld en zaken die tot nu toe goed verborgen zijn gebleven. Naar nu pas blijkt (VK van 16 april), is de oud-topman van Shell, Jeroen van der Veer,
Lees meer >
